Γιατί η ΔΕΗ, ενώ αξίζει πολλά, δεν θα έπρεπε να πιάνει τίποτα

Αφού ξεκίνησα με το «πόσο κάνει» και «πόσα πιάνει» η ΔΕΗ, θα συνεχίσω, κι ας χάνονται καράβια. Βέβαια, η συνείδησή μου ο Π-Π, έκανε fast forward, πάλι σε σχόλιό του στο antinews, που απλά παραθέτω σαν εισαγωγή, εδώ.

ΠΟΡΤΑ ΠΟΡΤΑ είπε:23/02/2011 στις 12:54 pm
Θα δωσουν το 10% της ΔΕΗ σε ΜΚΟ !!! χαχααα
ή σε ξενη εταιρια με εδρα εκτος Ελλαδος να φορολογειται φθηνα… να βγαινει ρε παιδι μου ο επενδυτης ο διασωστης μας…Τα τσιμεντα, τα καλωδια, τα σκαψιματα κλπ κλπ ξερετε ποσα $$ ειναι??
Αυτος που εχει τη συμβαση μερτησης καταναλωσης.. με τους Αλβανους ξερετε τι συμβαση εχει ?? χαχαχαχμε νεος επενδυτης.. πως θα παιρνει τα 3 εκ το χρονο η ΓΕΝΟΠ ?? μαζι με τα δανεια?? αχχαχα
και ο νεος αν ξερει.. θα πει… “ΑΠΕ ?? ναι.. δεν βγαινω.. βαλε πανω στο λογαριασμο μια Πρασιναδα 10 ευρω !!” Ποιος θα του πει οχι στην Πρασινη Οικολογικη Συνειδηση του balance sheet??
Μον αμι.. ντοκτερ Αρχαιε.. το εργο τωρα συγγραφεται.
ΠΠ
Η ΔΕΗ είναι εταιρία κοινής ωφέλειας. Εάν δεν υπήρχε ΔΕΗ θα έπρεπε να φτιάξουμε ΔΕΗ, ή με ρεφενέ, να τσοντάρουμε όλοι, είτε θα βρίσκαμε κάποιον, με πρόσωπο, να δανειστεί από τράπεζες, να την φτιάξει, να μας πουλάει ρεύμα και από τα έσοδα να ξεπληρώνει και να πάρει και για τον κόπο του. Το εάν αυτός ο κάποιος είναι το Κράτος, ή ο Ιδιώτης, ή ο υπάλληλος του Δήμου, είναι δευτερεύον. Το σημαντικό είναι ότι η ΔΕΗ είναι εταιρία κοινής ωφέλειας, και, για την ώρα, Δημόσια Εταιρεία Κοινής Ωφέλειας. Και μέσες-άκρες, φυσικό μονοπώλιο, εξ ού και η ανάγκη, σε πολιτισμένες χώρες να υπάρχουν οι Ρυθμιστικές Αρχές. Η Ρυθμιστική Αρχή, εξετάζει τα κόστη του φυσικού μονοπωλίου, είτε είναι Κρατικό, είτε είναι Ιδιωτικό, και σαν αγαθός ενδιάμεσος βεβαιώνεται ότι οι καταναλωτές δεν πληρώνουν κερατιάτικα, και ότι η κάθε ΔΕΗ έχει αρκετά για να κάνει την δουλειά της. Αυτά για σοβαρές χώρες, που δεν είναι κάτω από #70 στον Δείκτη Διαφθοράς.

Αυτό που θέλω να πω με όλα αυτά είναι ότι μια ευνομούμενη εταιρεία Κοινής Ωφέλειας, είτε ιδιωτική, είτε δημόσια, αξίζει «μηδέν», «0». Και αυτό επειδή η λεγόμενη «καθαρή παρούσα αξία των μελλοντικών της εισροών» φτιάχνεται και ρυθμίζεται να είναι ίση με την καθαρή παρούσα αξία των επενδυτικών της αναγκών. Σε απλά ελληνικά, ό,τι βγάζει τώρα, και θα βγάζει στο μέλλον, είναι εξ ορισμού ίσο με αυτά που χρειάζεται για να παράγει ρεύμα. Εάν έκανε λάθη στο παρελθόν, και δεν την φτάνουν τα λεφτά για τις ανάγκες της, πρέπει να αυξήσει τους λογαριασμούς. Εάν περισσεύουν λεφτά, μειώνει τους λογαριασμού ή κάνει αποθεματικά.

Το πράγμα γίνεται ελάχιστα πιο πολύπλοκο εάν η υποθετική ΔΕΗ ανήκει σε κάποιον ή κάποιους. Αυτοί οι υποθετικοί ιδιοκτήτες, για τον μπελά και το ρίσκο της διαχείρισης θέλουν αμοιβή. Η θεωρία είναι ότι οι ιδιώτες αυτοί είναι καλύτεροι διαχειριστές από τους υπαλλήλους του Δήμου, και θα παράγουν καλύτερο ή φθηνότερο ρεύμα, και για αυτό θα αμειφθούν. Και επειδή η κάθε αμοιβή προέρχεται από τους λογαριασμούς, πάλι η Ρυθμιστική Αρχή παρεμβάλλεται και μεσολαβεί στο εύλογο της αμοιβής σε σχέση με το εύλογο των λογαριασμών.

Τις αδυναμίες αυτών των μηχανισμών, στην Ελλάδα, τις ξέρουμε, αλλά το συμπέρασμα δεν αλλάζει. Μία ΔΕΗ δεν αξίζει πολλά λεφτά. Δεν πρέπει να αξίζει πολλά λεφτά. Εξ ορισμού. Υπάρχει για την κοινή εξυπηρέτηση. Όχι δωρεάν εξυπηρέτηση, την εύλογα αμειβόμενη εξυπηρέτηση. Αυτό ισχύει είτε με την ΔΕΗ στην σημερινή της μορφή, είτε με την ΔΕΗ σπασμένη σε όσα κομματάκια φαντάζονται οι Γραφειοκράτες στο Βέλγιο. Για αυτό, οι ιδιωτικές ΔΕΗ στην πιο καπιταλιστική χώρα του κόσμου διαπραγματεύονται στα χρηματιστήρια περισσότερο σαν ομόλογα, παρά σαν μετοχές, όπου τα κουπόνια των ομολόγων (τα μερίσματα) τα πληρώνει ο καταναλωτής, αλλά τα παρακολουθεί και τα ρυθμίζει ο ανεξάρτητη και τίμια ΡΑΕ (μην γελάτε, έτσι πρέπει να είναι).

Προσέξετε, τώρα, παρακαλώ. Αν θες να πουλήσεις την ΔΕΗ, που δεν κάνει μία, όπως ανέπτυξα παραπάνω, ακριβαίνεις αυθαίρετα το ρεύμα, μεγαλώνει αυτόματα το «κουπόνι» ή «μέρισμα», και από «μηδέν» η ΔΕΗ αξίζει κάτι. Αυτό δεν διαφέρει σε τίποτα από το να πουλήσεις ένα Κρατικό ομόλογο (παίρνεις λεφτά μπροστά) που θα εξυπηρετείται από μελλοντικούς φόρους. Είναι δηλαδή, απλά, πρόσθετος δανεισμός, αφού οι καταναλωτές ρεύματος είναι τα ίδια φυσικά πρόσωπα με τους φορολογούμενους. Και η δήθεν «πώληση» της ΔΕΗ, εάν μαζέψει λεφτά, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μελλοντική φορολογία.

Φυσικά και τα απλοποίησα τα πράγματα, αλλά με όλες τις πολυπλοκότητες που αφορούν το ρεύμα και τα κοστολόγιά του, και την λειτουργία μίας σύγχρονης ΔΕΗ σε ευρωγραφεικοκρατικό περιβάλλον , αυτά που σας είπα είναι το 80 ή 90% της αλήθειας. Η ΔΕΗ, είτε Δημόσια, είτε Ιδιωτική, είτε ολόκληρη, είτε σπασμένη, «κάνει πολλά», «αξίζει πολλά λεφτά», «θες πολλά λεφτά για να την αντικαταστήσεις», αλλά εάν πας να την πουλήσεις (χωρίς απάτες του στυλ πάρε τα υδροηλεκτρικά και κρατώ τα αιολικά), συνολικά, δεν «πιάνει», δεν «αξίζει, σε πώληση» τίποτα, ή περίπου τίποτα, και έτσι πρέπει να είναι. Εκτός εάν βάλουμε καπέλο στο ρεύμα για να το παίρνει ο νέος ιδιοκτήτης. Αυτό όμως είναι φόρος, αυθαίρετο φεουδαρχικό τέλος, και δεν έχει καμία σχέση με την αξία της ΔΕΗ.

Αυτή είναι η θεωρία. Γεύση της πράξης, έγραψε ο Π-Π στην αρχή.