Τυχαία άκουσα κάποιον κύριο Καπόπουλο να λέει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα το πρωί όταν βρέθηκα δίπλα σε μία τηλεόραση. Δεν πρόλαβα την αρχή για να ξέρω για ποιο πράγμα μιλούσαν αλλά ήταν για εμάς, και την "Ε"Ε, και την κρίση, και τις επιλογές μας, και την εσωτερική υποτίμηση, και την καταστροφική έξοδο από την Ευρωζώνη και τέτοια. Ο Καπόπουλος μου έκανε καλή γενικά εντύπωση, και είδα, αργότερα, ότι, αυτά που έλεγε σήμερα, τα έχει ξαναπεί. Μπορεί να μην κατάλαβα,αλλά σαν να είπε ότι η επιστροφή στην δραχμή θα ήταν καταστροφή. Συμφωνώ και με αυτή την άποψη. Θα ήταν καταστροφή, αλλά τυχαίνει να πιστεύω ότι η πορεία που ακολουθούμε είναι, ίσως, μεγαλύτερη καταστροφή.
Και εντελώς αυθόρμητα τον ρώτησε η εικονιζόμενη κυρία, περίπου, "μα εάν κάνουμε εσωτερική υποτίμηση, γιατί δεν πέφτουν οι τιμές στα σουπερμάρκετ"; Εξαιρετική ερώτηση, και δεν πολυκατάλαβα την απάντηση του Καπόπουλου, αλλά μου φάνηκε ότι της τα μάσησε.
Κυρία μου, οι τιμές δεν πέφτουν γιατί
1) Η πλειοψηφία των πραγμάτων στο σουπερμάρκετ είναι εισαγόμενα, και το product mix του σουπερμάρκετ είναι για να μεγιστοποιήσει τα δικά του κέρδη, και τα εισαγόμενα δεν έχουν φτηνύνει.
2) Τα ελληνικά προϊόντα, δεν έχουν φτηνύνει, λόγω φόρων, ΔΕΗ και μεταφορικών, και οι ντόπιοι παραγωγοί, βλέποντας το εισόδημά τους να μειώνεται, ανεβάζουν τιμές, όπου τους παίρνει, για να ρεφάρουν. Ακολουθούν τις ξένες τιμές.
3) Εσένα σου κάνει εντύπωση επειδή σε φορολογούνε του σκοτωμού για να πάρουν πίσω την ρευστότητα που παρέχουν στις τράπεζες (φοβούνται τον πληθωρισμό τα "ευρωπαϊκά" αφεντικά μας) και ξαφνικά παρατηρείς ότι δεν σε φτάνουν τα λεφτά (και που 'σαι ακόμα).
Με άλλα λόγια, με την εσωτερική υποτίμηση που αντιμετωπίζεις, μειώνεται το εισόδημα σου από μείωση μισθών και φόρων και φόρων σε πράγματα που δεν το περίμενες. Σου κακοφαίνεται, γιατί τα ράφια είναι γεμάτα και οι τιμές σταθερές, και δεν ξέρεις τι να κάνεις. Αυτό που σου λένε, είναι "βρες κάτι να κάνεις να βγάζεις περισσότερα, να μπορείς να αγοράζεις τα Ευρωπαϊκά προϊόντα". Και γιατί να πέσει η κεφαλογραβιέρα όταν το πεκορίνο κρατιέται; Θα περάσεις λοιπόν πολύ καιρό να σκέφτεσαι τι μπορείς να κάνεις να βγάζεις περισσότερα, δεν θα βρίσκεις (εάν είσαι κοινή θνητή) και ή θα κάθεσαι ή θα μεταναστεύσεις (εάν μπορείς). Δεν θα έχει πολύ νόημα να κάνεις κάτι χειρωνακτικό, γιατί σε χώρα με σκληρό νόμισμα, κάποιος αλλοδαπός θα το κάνει φτηνότερα από εσένα. Αυτή είναι η εσωτερική υποτίμηση.
Με την άλλη υποτίμηση, την πραγματική, θα εξακολουθήσεις να έχεις κάποιο (υποτιμημένο) εισόδημα, το σουπερμάρκετ θα έχει μόνο Ελληνικά προϊόντα (θα κλείσουν τα μισά σουπερμάρκετ) και τα Ελληνικά προϊόντα θα βρουν μία νέα ισορροπία τιμών, και ξαφνικά θα υπάρχει μεγαλύτερη αγορά για κεφαλογραβιέρα και 5-6 άνεργοι θα έχουν λόγο να πάνε στο χωριό τους να κάνουν τον παραγωγό. Με την πραγματική υποτίμηση και χωρίς τις παροχές από την "Ευρώπη" ωστόσο, πολλοί στις σημερινές υπηρεσίες, και ίσως και εσύ, βρεθείτε χωρίς δουλειά. Μόνο που σε αυτό το σενάριο, εάν δεν μπορείς να μεταναστεύσεις, θα έχεις την επιλογή, να βρεις κάτι εδώ. Πολύ υποδεέστερο, ίσως, του σημερινού, αλλά "κάτι". Αυτό το "κάτι" μπορεί να είναι παραγωγικό, και ο αλλοδαπός του προηγούμενου παραδείγματος δεν θα το θέλει, γιατί αυτός θέλει σκληρό νόμισμα να στείλει στην πατρίδα του και όχι δραχμές.
Άρα για όλους τους σώφρονες στοχαστές: Το μέλλον είναι δύσκολο. Με εσωτερική υποτίμηση, λεφτά να ζούμε εδώ δεν θα υπάρχουν, και αρκετοί θα έχουμε σαν μόνη διέξοδο, να πάμε να ρίξουμε τα εργατικά στην Γερμανία, η να ανταγωνιζόμαστε αλλοδαπούς για χειρωνακτικές δουλειές στην Ελλλάδα. Με κανονική υποτίμηση, η μετανάστευση θα είναι πάντα επιλογή, αλλά θα έχουμε κίνητρο και δυνατότητα να παράξουμε κάτι, χωρίς το συγκριτικό μειονέκτημα που έχουμε έναντι των αλλοδαπών στο πρώτο σενάριο.
Η υποτίμηση είναι χάλια. Θα ξαναπάμε σε καταστάσεις 1960 ή χειρότερα (ρώτα κοπέλα μου κανέναν συγγενή πώς ήταν η ζωή... δύσκολη... αλλά είχε και τις πλάκες της). Η εσωτερική υποτίμηση είναι, ίσως, χειρότερη γιατί δεν μας δίνει καν την δυνατότητα να πάμε στο '60. Και, σε κάθε περίπτωση, τι θα γίνουμε χωρίς πεκορίνο... ή iPad...
Και, κύριε Καπόπουλε, τις ΔΕΚΟ θα τις πάρουν σε ότι τιμή γουστάρουν είτε είναι Γερμανοί γκαουλάϊτερ, είτε Έλληνες πονηροί που τα έβγαλαν όλα έξω μεταξύ 2004 και 2011. Το χρήμα είναι άοσμο. Αρα πες το πιο απλά: Δεν θες άλλους Έλληνες ιδιοκτήτες ή μάνατζερ! Ή πιστεύεις ότι ο Γερμανός είναι φιλάνθρωπος. Σε καταλαβαίνω...
Κάτι ξέρω που δεν βλέπω τηλεόραση.
17 σχόλια:
H εσωτερική υποτίμηση είναι κίνητρο να ΞΕΠΟΥΛΗΣΕΙΣ τα πάντα.
Δες το τελευταίο μου ποστ στην προηγούμενη ανάρτησή σου, που απαντά σε ερώτηση για το πόσο κοστίζει ένας σταθμός ηλεκτροπαραγωγής.
Σχετίζεται με αυτή την ανάρτηση ...
μα το είδα αφού την είχα γράψει και είπα "τι στην ευχή, θα νομίσουν ότι είμαστε ...μιλημένοι"
"Μικρή αγορά"
"βολικά ολιγοπώλια"
"ξύσε μου την πλάτη και θα σου ξύσω την δικιά σου"
"πάρε 10%"
ντομάτες Γαλλίας
μπρόκολα Ολλανδίας
σταφύλια Αργεντινής
πατάτες Αιγύπτου
Χε, χε, δες το αλλιώς:
Μιλημένοι μπορεί να είμαστε, μαλάκες όχι!
Καμμία χώρα δεν μπορεί να είναι εντελώς αυτάρκης, αλλά μπορεί κάλλιστα να εκμεταλλεύεται τους πόρους της (φυσικούς και πνευματικούς) προς όφελος του λαού της.
Θέλω να ζήσω και με μηνιάτικο 300 ευρώ, 300 δραχμες, 300 νομισματικές μονάδες, να σπουδάζω τα παιδιά μου να κάνω 15 μέρες το χρόνο διακοπές και να πηγαίνω μια φορά (κάθε μήνα έστω) σινεμά.
Αρκεί οι 300 αυτές νομισματικές μονάδες να βγαίνουν με λίγο ή πολύ σωματικό, ή πνευματικό κόπο, αλλά πανω απ' όλα με αξιοπρέπεια.
Τα περί ελεύθερων αγορών, spread, cds και ... σχολικών dvd είναι @@διες καμαρωτές!
Μπορει να μας προλαβουν οι Μαγια.
http://www.axiaplus.gr/Default.aspx?id=1066&nt=6&lang=1
εεε... και μόνος ο υπαινιγμός αυτός θα σουνετήσει τους Γερμανούς ή να τα σκάσουν ή να την κοπανήσουν, και να αφήσουν την υπόλοιπη ΕΕ δώρο στον Ομπάμα (ο ποίος πρασινίζει λιγάκι ... χμμμμ δεν μ' αρέσει)
@ Αρχιτέκτονα
Ετσι ακριβώς....Μπορείς
Εκτός άν θέλεις οι νομισματικές σου μονάδες,να αγοράζουν και υπηρεσίες ή προιόντα πού δεν έχεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τήν δυνατότητα.
Τότε δανείζεσαι για να το επιτύχεις.Αφού πείσεις τούς ντόπιους ότι οι δικές τους είναι ..περίπου άχρηστες.
Η για να το θέσω πιό κομψά,οι επιθυμίες τους, είναι ανάγκες, και έχουν προτεραιότητα στήν ικανοποίησή τους.
Τό πλέγμα θεώρησης Ευρώ-Δραχμής,είναι ακριβώς αυτό.
Marketing στην υπηρεσία τής Πολιτικής και τής Οικονομίας,
εύκολο είναι παντού και πάντα διαχρονικά,καλούς πωλητές χρεάζεσαι μόνον...
@ Aρχαίε..
..μήν μού ανεβάζεις διανοητικά τήν κυρία Κατσίμη-της φωτογραφίας-δίότι με προβληματίζεις,καθ' ό ή εν λόγω είχε άριστη γνώση ,ώς ρεπόρτερ,περί τής χρηστικής αναγκαιότητας τών ...ΧΧΧ δονητών!!
¨ο παγωτατζής
τις χαϊδευουν πολυ...!
ΠΠ
στο χωριό μου λένε .. μόνο το χιόνι και η βροχή πέφτει στην γη ..στην Πτολεμαιδα με έμαθαν ..και η ραδιενεργή λιγνιτική τέφρα
Δεν βλέπεις τηλεόραση? Χάνεις!
http://youtu.be/iG0smKGiw1E
Πως θα μάθεις ποιο λαμόγιο "κρατικοποίησε" την Proton bank και ποιοι μαλάκες θα φορτωθούν τη χασούρα της?
Ε?
Εσωτερική υποτίμηση έγινε στη Γερμανία το 2001-2008 και πέτυχε διότι η αγορά εκεί ρυθμίζεται από μεγάλες επιχειρήσεις. Στην Ελλάδα δεν πρόκειται να επιτύχει λόγω εισαγόμενων και πολλών μικρών επιχειρήσεων που αν μειώσουν τις τιμές θα χρεοκοπήσουν.
Το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού είναι το δημόσιο χρέος τους (…). Το δημόσιο χρέος γίνεται το credo (πιστεύω) του κεφαλαίου. Και από τη στιγμή που εμφανίζεται η χρέωση του δημοσίου, τη θέση του αμαρτήματος ενάντια στο άγιο πνεύμα, για το οποίο δεν υπάρχει άφεση, την παίρνει η καταπάτηση της πίστης απέναντι στο δημόσιο χρέος. Το δημόσιο χρέος γίνεται ένας από τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης. Σαν σε μαγικό ραβδί προικίζει το μη παραγωγικό χρήμα με παραγωγική δύναμη και το μετατρέπει έτσι σε κεφάλαιο, χωρίς νάναι υποχρεωμένο να εκτεθεί στους κόπους και στους κινδύνους που είναι αχώριστοι από τη βιομηχανική μα ακόμα κι από την τοκογλυφική τοποθέτηση. Οι πιστωτές του δημοσίου στην πραγματικότητα δεν δίνουν τίποτα, γιατί το ποσό που δανείζουν μετατρέπεται σε κρατικά ευκολομεταβιβάσιμα χρεώγραφα που στα χέρια τους εξακολουθούν να λειτουργούν όπως θα λειτουργούσαν αν ήταν ισόποσο μετρητό χρήμα…”
Karl Marx, Das Kapital, Vol.1, Ch.31
χμμμ επίκαιρος (και δεν θα ήξερε τότε την αξία του ευκολομεταβιβάσιμου στο ξέλπυμα... big business)
Και αν σου πώ ότι τα ιδια λένε και οι ...φλιελεύθεροι; Θα δεις ότι υπάρχει πρόβλημα με τις ταμπέλες μας...
O τάφος του στο Highgate Cemetery του Λονδίνου ... θα βγάλει πόδια!
(και θα τους κυνηγάει, - αν μη τι άλλο - γιατί την μαρξιστική οικονομία την διδάχθηκαν, άλλοι σαν υποχρεωτικό μάθημα και άλλοι σαν μάθημα επιλογής)
http://tinyurl.com/6bjbwjl
Έχουν περάσει αρκετές ημέρες από την τελευταία ανάρτηση σχολίου εδώ, όμως μια και βρέθηκε μπροστά μου κάτι που νομίζω ότι έχει το ενδιαφέρον του, σκέφτηκα να το συμπληρώσω επειδή ακριβώς σχετίζεται με ελληνικά προϊόντα.
Μερικές φορές – συμβαίνει – να έχουν και οι Έλληνες παραγωγοί καλό προϊόν, όμως κάπου κατά την προώθησή του σε άλλες αγορές, να πέφτουν σε φουρτούνες…
Και οι μεσάζοντες εδώ που τα λέμε, τα προηγούμενα χρόνια… έπαιξαν και αυτοί έναν αρνητικό ρόλο, επωφελούμενοι ένα καθεστώς περιορισμένων ελέγχων για την πάταξη αισχροκέρδειας, μονοπωλιακών συστημάτων ή δημιουργίας «άτυπων καρτέλ διάθεσης, εμπορίας ή προώθησης κλπ.
Επειδή δεν το ξέρω το αντικείμενο – ότι έχω αντιληφθεί κρίνω – να συμπληρώσω κάτι πολύ γενικό.
Οι επενδύσεις ή οι συνεργασίες, όπου γίνονται (που είναι απαραίτητες και συχνά επωφελείς για τα δύο μέρη), πρέπει να γίνονται με προσοχή. Ιδιαίτερα όταν κανείς αναγκάζεται να συνεργαστεί με επιχειρηματίες που λειτουργούν ή μπορούν να κινούνται και στην Ελλάδα αλλά παράλληλα σε άλλες χώρες με διαφορετικό νομικά, επιχειρηματικό ή διοικητικό σύστημα.
Τουλάχιστον αυτό κατάλαβα από ένα περιστατικό που συνέβη στην Κρήτη.
http://www.pagritianews.com/1/9/1968.nphtml
Δημοσίευση σχολίου