Πρέπει να σκεφτούμε την «επόμενη μέρα» και πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε ειλικρινείς. Μην αμφιβάλλει κανείς: Η «επόμενη μέρα» θα είναι δυσάρεστη πέρα από κάθε φαντασία. Το ερώτημα που έχουμε, ωστόσο, ποια εκδοχή της προτιμούμε.
Το αδιέξοδο, είναι προδιαγεγραμμένο, και ανάγεται στην άρνηση, βασικά της Γερμανίας, να δει η ίδια την δυσάρεστη «αλήθεια» (όπως την βλέπω τουλάχιστον εγώ) και την αδυναμία της να επιβάλει την δικιά της «αλήθεια» στους υπόλοιπους «Ευρωπαίους»: Η δικιά μου «αλήθεια» είναι ότι οι Γερμανοί πουλούσαν τόσο καιρό σε πελάτες που δανείζονταν για να ψωνίσουν, και τώρα δεν έχουν να αποπληρώσουν. Οι πελάτες αυτοί, δεν είμαστε μόνο εμείς, και τα δάνεια που έχουμε πάρει δεν είναι μόνο από την Γερμανία (για να συμψηφιστούν, π.χ). Η δικιά τους «αλήθεια» είναι ότι την ζημιά πρέπει να την μοιραστούν όλοι, και κατά προτίμηση, όχι οι ίδιοι, και σίγουρα πρέπει να φανούμε ότι πονάμε, για δική τους εσωτερική κατανάλωση. Η απλοϊκή λύση θα ήταν είτε να «γράψουν» τις ζημιές τους, ή/και να τυπώσουν χρήμα (και να μοιράσουν τις ζημιές τους). Άντε και να πάρουν κανένα ενυπόθηκο πάγιο από τους μπαταχτσήδες πελάτες, πάλι για εσωτερική τους κατανάλωση…
Δεν υπάρχει «αξιοπρέπεια» σε τέτοιες καταστάσεις, υπάρχουν μόνο συμφέροντα.
Εδώ και δύο χρόνια περιμένουμε το Plan A, δηλαδή να βάλουν οι «Ευρωπαίοι» την «Ευρώπη» σε τάξη (αυτό είναι οι ικεσίες και οι μπλόφες του ΓΑΠ για …παγκόσμια διακυβέρνηση) και στην διαδικασία να μας χαρίσουν χρέη και λεφτά, και να τους προσφέρουμε τα αυτιά μας, μπας και μας …συνετίσουν. Στο Plan A, πράγματι «λεφτά υπάρχουν» και είναι λεφτά πλούσιων «Ευρωπαίων» που χαρίζουν, δανείζουν και εάν πάρουν και λίγη κυριαρχία δεν χάλασε (κατά τον ΓΑΠ) ο κόσμος. Τα πράγματα δείχνουν ότι το Plan A δεν δουλεύει, γιατί οι «Ευρωπαίοι» βλέπουν τα δικά τους συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα της «Ευρώπης». Και όσο σφίγγουν τα δικά τους οικονομικά προβλήματα, η τάση θα είναι όλο και πιο εγωιστική. Όταν «έδιωξαν» τον Γκάϊτνερ, για μένα ήταν η ομολογία ότι δεν θα υπάρξει ευρύτερο Plan A, κι αν υπάρξει, «γενναιόδωρο» σίγουρα δεν θα είναι, και θα αρπάξει στην πορεία του ό,τι βρει από κινητά και ακίνητα, τόσο για να διασκεδάσει τις αντιδράσεις των ξένων φορολογουμένων, όσο και για να εξυπηρετήσει συμφέροντα.
Το θανάσιμο λάθος που, φοβάμαι, έχουμε κάνει είναι ότι, περιμένοντας το Plan A, δεν έχουμε προετοιμαστεί για το Plan B. Το Plan B, είναι η εκ μέρους μας στάση πληρωμής εξωτερικού χρέους και η επιστροφή στην δραχμή. Το Plan B θα είναι καταστροφικό, αφού θα μας πάει σε καταστάσεις φτώχειας, ανέχειας, απότομων προσαρμογών και κοινωνικών προβλημάτων πολύ χειρότερων από την κατάσταση του 1960. Χάλια.
Το Plan A, ωστόσο, θα είναι χειρότερο επειδή, οι Ευρωπαίοι είναι οι εξής ένας: Γερμανοί, και ΔΕΝ το λέω με κακία, την δουλειά τους κάνουν: Η Γερμανία δεν είναι σαν το πλούσιο Τέξας σε σχέση με το φτωχό Μισισίπη… Είναι άλλη χώρα. Και αν ακόμα εμείς είμαστε πρόθυμοι να γίνουμε …Γερμανοί, δεν ισχύει το ίδιο για άλλες σοβαρότερες και μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες. Και θα είναι χειρότερο το Plan A διότι θα μας αφήνει την ψευδαίσθηση ότι «κάτι θα γίνει και θα έρθει η νιοστή δόση», θα έχει κάνει αφαίμαξη υπέρ τρίτων, εκτός Ελλάδος, και θα είναι ίδιο με το απαίσιο Plan Β, αλλά με εκχώρηση διαχείρισης, ιδιοκτησίας, νομής κλπ, σε ξένους.
Η κατάσταση είναι χειρότερη από «παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος» (ή zero sum game). Δηλαδή, η ζημιά μας θα είναι μεγαλύτερη από το κέρδος τους, όχι μόνο από τις αρπαχτικές πρακτικές, αλλά από την γενική μείωση των ΑΕΠ, που και αυτή θα είναι ασύμμετρη. Οι ισχυροί θα επιβάλουν μείωση στα ΑΕΠ των ανίσχυρων. Για αυτό τόσο καιρό λέω «δις ιζ Πάρτα». Ούτε από τσαμπουκά, ούτε από εθνικισμό, ούτε από αντιευρωπαϊσμό, ούτε τίποτε. Το λέω μόνο γιατί νομίζω ότι είναι η λιγότερο επώδυνη λύση για εμάς, εγωιστικά και στο σύνολό μας: Να βγούμε από ένα non-zero sum game που είναι μόνο σε βάρος μας. Φοβάμαι όμως, ότι αυτό δεν θα το δεχτούν ούτε οι μεγαλοεπειχειρηματίες μας ούτε τα ΜΜΕ τους , διότι ΟΛΟΙ πια βλέπουν το δικό τους "game" (καλή ώρα σαν τους Γερμανούς) και ΟΛΟΙ έχουν βραχυπρόθεσμο ορίζοντα . Για αυτό και δεν ευελπιστώ σε συμβατική «πολιτική» σωτηρία. Δεν είμαστε σε συμβατικές καταστάσεις.
Σαν την Κασσάνδρα, το λέω και το ξαναλέω: Μόνη λύση είναι να πατήσουμε στα πόδια μας και αυτή η λύση (Plan B) θα είναι εξαιρετικά επώδυνη. Η "άλλη" λύση (Plan A) θα είναι εξ ίσου επώδυνη αλλά μακροπρόθεσμα χειρότερη (θα έχουμε χάσει πάγια και υποδομές) και σίγουρα λιγότερο αξιοπρεπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου