Δεν με νοιάζει ποιός θα είναι ο αχυράνθρωπος, ακόμα και εάν είμαι ...εγώ!

Εγώ δεν περιμένω να δω τι θα πει το κονκλάβιο.

Τον Θεό τον ίδιο να βάλουν Πρωθυπουργό, δεν τον διάλεξε κανείς. Αχυράνθρωπος θα είναι που καλείται να κάνει κάτι που οι άλλοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν, ή δεν τους αφήνουν.  Και εάν ήθελαν και εάν μπορούσαν, η όχι τόσο αόρατη Μαύρη Σκιά, τους βάζει όρο:  Όλοι μαζί! Και αυτό δεν φτάνει, τους ζητάει και Δήλωση του Νόμου 105.

Εγώ λοιπόν λέω ότι όλοι μαζί και με όλες τις δηλώσεις του Νόμου 105, δεν έχουν ούτε οι ίδιοι, ούτε η διαδικασία του κονκλαβίου, ούτε τίποτα από αυτά που ζούμε, οποιαδήποτε Δημοκρατική Νομιμοποίηση. Που σημαίνει τίποτα, ακόμα και εάν γίνει αυτό που θέλω εγώ, δεν θα έχει καμία λαϊκή αποδοχή. Η Βία και Νοθεία των ΜΜΕ, δεν υποκαθιστά λαϊκή αποδοχή. Το ψέμα δεν φέρνει λαϊκή αποδοχή. Οι κωλοτούμπες δεν φέρνουν λαϊκή αποδοχή. Το μπουρδούκλωμα δεν φέρνει λαϊκή αποδοχή. Θα μου πείτε "χούντα". ΟΚ. Θα σας πω "άρθρο 120" ή "πάλι με χρόνια με καιρούς", και ή θα ξεσηκωθώ, ή θα βάλω το κεφάλι κάτω.

Ούτε ο αχυράνθρωπος που θα προκύψει, όσο καλός κι αν είναι, θα έχει νομιμοποίηση, ούτε οι του κονκλαβίου έχουν νομιμοποίηση, και σε τελευταία ανάλυση, και για τους ίδιους πάντα λόγους, και όπως το έχω ξαναπεί, μια χαρά θα μου άρεσε εάν το κονκλάβιο δεν έλεγε ...τίποτα έως τις επόμενες εκλογές, εάν υπάρξουν. Θα είναι πολύ πιο "νόμιμο" στο μυαλό μου.

Και φυσικά, μώκο για το πραγματικό ερώτημα. Και ο αχυράνθρωπος θα υπογράψει αυτό που ντρέπεται να υπογράψει ο ΓΑΠ, αλλά στο οποίο μπορεί και να είπε, τελικά, ΝΑΙ (με επιφυλάξεις αγνώστου εφαρμοσιμότητας) ο Σαμαράς.΄

Οι εικόνες είναι από εδώ.