Ο Ήλιος, ένα όχι αθώο ιχνοστοιχείο, καθορίζει την κλιματική αλλαγή

http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2013/08jan_sunclimate/
http://wattsupwiththat.com/2013/01/09/december-solar-activity-in-a-big-slump/

Ο Ήλιος είναι ένα σχετικά "σταθερό" αστέρι. Η φωτεινότητά του μεταβάλλεται μόνο 0,1% σε έναν 11ετή κύκλο του. Κι όμως, αυτό το 0,1% επηρεάζει το κλίμα μας, με τρόπο όχι ιδιαίτερα απλό ή εύκολα κατανοητό: "Understanding the sun-climate connection requires a breadth of expertise in fields such as plasma physics, solar activity, atmospheric chemistry and fluid dynamics, energetic particle physics, and even terrestrial history".

Η μεταβολή του μόλις 0,1% υπερβαίνει όλες μαζί, αθροιστικά, τις πηγές ενέργειας στην Γη, συμπεριλαμβανομένης και της (σημαντικής - της μισής από την συνολική γήινη) φυσικής ραδιενέργειας. Τάξεις μεγέθους, θυμάστε;

Αν η φωτεινότητα μεταβάλλεται κατά 0,1%, η υπεριώδης ακτινοβολία μεταβάλλεται κατά 10 φορές (!). Αυτό επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην χημεία και την θερμική συμπεριφορά των ανωτέρων στρωμάτων της ατμόσφαιρας.

Οι αλλαγές στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας επηρεάζουν το κλίμα στην επιφάνεια της Γης, με διάφορους μηχανισμούς.  Για παράδειγμα, τα ηλιακά σωματίδια και η κοσμική ακτινοβολία δημιουργούν οξείδια του αζώτου, NOx, που μειώνουν το όζον κατά λίγες ποσοστιαίες μονάδες. Αυτό έχει σαν συνέπεια να περνάνε περισσότερες υπεριώδεις στην Γη, και σχετίζεται με ψύχρανση στην στρατόσφαιρα.  Η ψύχρανση στην στρατόσφαιρα αυξάνει την διαφορά θερμοκρασίας στην τροπόπαυση (περί τα 15 χλμ πάνω), μεταξύ τροπόσφαιρας και στρατόσφαιρας), που αλλάζει την "στροφορμή"  σε ατμοσφαρικά ρεύματα, και, στην συνέχεια, την ταχύτητα των γενικών Δυτικών ανέμων. Και αυτό είναι ένα παράδειγμα, ενός μηχανισμού. Υπάρχουν αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα διάφορα ατμοσφαιρικά στρώματα και τους ωκεανούς, που επηρεάζονται και από αλλαγές στην χημεία της ατμόσφαιρας. Τα φαινόμενα της επίδρασης του Ήλιου στο κλίμα της Γης είναι εξαιρετικά εμφανές, ειδικά στον Ειρηνικό, και εικάζεται ότι η επίδραση αυτού του ηλιακού κύκλου είναι σε αλλαγές στην ατμοσφαρική κυκλοφορία (π.χ από αλλάγες στην υπεριώδη ακτινοβολία), μάλλον, παρά στην θερμοκρασία καθ εαυτή, αν και αυτήν εισπράττουμε εμείς.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Ήλιος μπορεί τώρα να είναι στα όρια ενός "Maunder Minimum" σαν αυτό που ταυτίζεται με τον μίνι παγετό του 17ου αιώνα.  Και υπάρχουν και ενδείξεις αλλαγών στα μαγνητικά πεδία των ηλιακών κηλίδων με ό,τι συνέπειες θα έχει αυτό (να δούμε αν τελικά μας φοβίζει περισσότερο η ζέστη ή το κρύο). Πεδία δόξης λαμπρά για μελετητές για πολλά χρόνια, αν, εν τω μεταξύ, δεν παγώσουμε. Κι όπως λέει σχολιαστής στο WUWT, "I think the sun is secretly enjoying defying prediction".

Και για να μην ξεχνάμε:

Ο Σταύρος Αλεξανδρής, κάτι αντίστοιχα έγραφε το 2009, (κι εδώ)

Και μην ξεχνάτε, πέρα από τους Ηλιακούς κύκλους, καθ εαυτούς, κύκλους έχουν και η τροχιά και η περιστροφή της Γης... Milankovitch και Μαρκόνης-Κουτσογιάννης

Αν, ενθουσιασμένοι από την ψηφοφορία στην Βουλή, αισθάνεστε φιλομαθείς, γενικά,
http://en.wikipedia.org/wiki/Solar_variation
http://en.wikipedia.org/wiki/Atmosphere_of_Earth