Μισιρλού, Μπιρ Αλλάχ και Στέλλα η Σαλονικιά

Είπα να βάλω ανατολίτικη μουσική υπόκρουση για αυτή την ανάρτηση, αλλά θα ρίξουμε το …επίπεδο, και την άφησα προαιρετική, για το τέλος. Δεν θέλω να πιάσω το LNG, γιατί θα ξεφύγω σε άλλες εφαπτόμενες, μεγαλύτερες και πολύ πιο σημαντικές από τις πρασινάδες που μας σερβίρουν. Ούτε είμαι ειδικός στο αέριο ή το LNG, πάντα ήταν ακριβό, και γεωπολιτικό, και έχω μείνει σε πιο φτηνά κάρβουνα και ...πυρηνικά.


Η Ρωσία έχει πάρα πολύ φυσικό αέριο, ίσως το περισσότερο στον κόσμο. Η μεταφορά με αγωγό, είναι θεωρητικά η πιο οικονομική για ορισμένες αποστάσεις, αλλά οι αγωγοί είναι πολιτικά φορτισμένοι, όταν περνάνε από διαφορετικές χώρες , και η Ρωσία φοβίζει είτε τους «Ευρωπαίους» είτε τους προς Δυσμάς των Ευρωπαίων, εξ ου και η σκηνή με την Tina Turner στο Thunderdome. Οι χάρτες των αγωγών είναι περίπου η σύγχρονη Ιστορία από το 1900 και μετά – δεν θα πιάσω ούτε αυτό το θέμα, είναι για μεγάλους, όποιος ενδιαφέρεται, εδώ.


Και να η Βόρεια Αφρική που έχει και αυτή πολύ αέριο, αλλά ο υποθαλάσσιος σωλήνας έχει δυσκολίες, το γύρω γύρω από την Μεσόγειο έχει άλλες, και έρχεται το LNG (τεχνολογία του ’60) για τους μεγάλους και πλούσιους να λύσει μέρος του προβλήματος. Όποιος έχει περιέργεια, το διαδίκτυο έχει πληθώρα άρθρων για τα τεχνικά και τα οικονομικά, θα άρχιζα από αυτό, και από αυτό. Ακριβά πράγματα οι μονάδες υγροποίησης (δις δολάρια), και όταν τις έχεις, και σου περισσεύει το αέριο δεν αντέχεις να μην δουλεύουν, εξ ου και οι συγκυριακά χαμηλές τιμές σε καιρό ύφεσης --marginal cost pricing. Οι διαπλεκόμενοι στην Ελλάδα, πιστεύουν ότι θα κρατήσουν οι χαμηλές τιμές. Δεν το ξέρω. Και οι μονάδες εξαέρωσης και οι δεξαμενές είναι πανάκριβες (300, 500, 600 κλπ) εκατομ.). Και επικίνδυνες (για αυτό όλοι αγαπούν το πετρέλαιο – μην μου πείτε για αιολικά, τα αιολικά είναι ακριβές εικαστικές παρεμβάσεις (για την Υπουργό μας που της …αρέσουν).

Ούτε θα πιάσω την κουβέντα για τις έρευνες μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου, γιατί αυτό θα έχει ενεργειακό ενδιαφέρον όταν και εάν και εφ’ όσον, και όχι τώρα. Τώρα έχει ...γεωπολιτικό ενδιαφέρον. Από εκεί και πέρα, η Αίγυπτος έχει αέριο, και LNG, και οι Έλληνες εφοπλιστές έχουν βρει κατάλληλα καραβάκια, και τον σταθμό στην Ρεβυθούσα και όπου αλλού σχεδιάζονται (πχ Θάσο ή Καβάλα, ή ...Αστακό), και ψιθυρίζονται και καράβια για CNG, κάτι Καναδοί πιστοποιήθηκαν από το ABS… Χρειάζονται πιστοποιήσεις και ασφάλιση για τέτοια πλεούμενα, και οι εξελίξεις τρέχουν, αν και με την ύφεση η ζήτηση πέφτει και πάνε όλα πίσω…


Τo αναφέρω το CNG, γιατί προσφέρεται για μεταφορά σε κοντινές αποστάσεις, από μικρά κοιτάσματα μακριά από σταθμούς υγροποίησης, όπως πχ μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ κλπ, και, ας πούμε, π.χ., κουτουρού, λέμε, Κρήτη ή Πελοπόννησο. Η πρεμούρα με δήθεν αιολικά σε αυτές τις δύο περιοχές είναι δικαιολογία για διασύνδεση για μελλοντικά αέρια (τι τα θέ’τε τα αιολικά βρε χαϊβάνια); Ωστόσο το CNG δεν είναι ακόμα εντελώς αποδεκτό σαν ασφαλιστικό ρίσκο, και οι εικόνες δεν είναι φωτό, είναι …εικονικές, αλλά κοντεύει – αν δεν κολλήσει στην υπερπροσφορά LNG, και την ύφεση.


Αν, αεριάδες, καρβουνιάρηδες, αλλά και αιολικοί, και απανταχού ζήτουλες επιδοτήσεων, σας έχουν φάει τα σεκλέτια, υπάρχει η Ζαΐρα , η Μισιρλού, κι αν παραβαρύνει το πράγμα, το Μπιρ Αλλάχ, σαν βγαίνει ο χότζας στο τζαμί, με την Στέλλα Χασκήλ, την Θεσσαλονικιά.