Λουκρήτιος ή Κικέρων;

"Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και από τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την από μέσα προδοσία. Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά το λάβαρό του υψωμένο. Αλλά ο προδότης που κινείται μέσα, ελεύθερα, οι πονηροί του ψίθυροι, θρόϊσμα μέσ' στα δρομάκια, ακούγονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας. Γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου σαν προδότης: Μιλά με προφορές γνωστές στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους, και έχει τα δικά τους επιχειρήματα, απευθύνεται στην προστυχιά που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά, και άγνωστος, τη νύχτα, για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης, μολύνει το πολιτικό σώμα έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ο δολοφόνος να είναι λιγότερο τρομακτικός. Ο προδότης είναι η πανούκλα."

"A nation can survive its fools, and even the ambitious. But it cannot survive treason from within. An enemy at the gates is less formidable, for he is known and carries his banner openly. But the traitor moves amongst those within the gate freely, his sly whispers rustling through all the alleys, heard in the very halls of government itself. For the traitor appears not a traitor; he speaks in accents familiar to his victims, and he wears their face and their arguments, he appeals to the baseness that lies deep in the hearts of all men. He rots the soul of a nation, he works secretly and unknown in the night to undermine the pillars of the city, he infects the body politic so that it can no longer resist. A murderer is less to fear. The traitor is the plague."

Το κείμενο αυτό κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο, πουθενά στο πρωτότυπο λατινικό (αν υπάρχει τέτοιο) και ενώ πολλοί το αποδίδουν στον Κικέρωνα, ένας ή δύο το αποδίδουν στον Λουκρήτιο. Και, αφού δεν ξέρουμε ποιός το έγραψε, είναι δύσκολο, υποθέτω, να κάνουμε συνειρμούς. Αν και, λογικό θα ήταν να τα είχαν και οι δύο με τον Ιουλιο Καίσαρα.