Όχι, δεν έχω ιδέα τι γίνεται στο παρασκήνιο. Νομίζω, όμως, ότι ξέρω τι θα έπρεπε να είχε γίνει από τότε που ξεκίνησε το πρόβλημα (αν δηλαδή συμφωνήσουμε ποιο είναι το πρόβλημα, άσε το πότε ξεκίνησε).
Θα θυμάστε, ίσως, ότι από τον Οκτώβριο του 2011 είχε βγει στην επιφάνεια ότι το ΔΝΤ είχε "άλλη άποψη".
Και τότε, και τώρα, αυτό που νομίζω ότι λέει το ΔΝΤ (ή μέρος αυτού που λέει το ΔΝΤ) είναι: "γράψτε τις ζημιές από τα βερεσέδια σας βρε euroκέρατα, τους λαδώνατε για να δανείζονται για να ψωνίζουν βερεσέ από εσάς, και είναι ταπί. Γράψτε τις ζημιές σας, και τα κεφάλαια που υπάρχουν φτάνουν και περισσεύουν για νέο funding".
Βέβαια, κανείς δεν χρησιμοποιεί τέτοια γλώσσα. Και δεν φτάνει, από μόνη της, η διαγραφή χρεών. Αλλά είναι μία από τις προϋποθέσεις της αναδιάρθρωσης. Η δεύτερη προϋπόθεση μιας αναδιάρθρωσης είναι να μην επαναληφθεί το πρόβλημα. Να μην υπάρχουν ελλείμματα που να χρηματοδοτούνται με νέα χρέη. Η τρίτη προϋπόθεση μιας αναδιάρθρωσης είναι να υπάρξει ...πραγματική οικονομία. Πραγματική οικονομική δραστηριότητα. Αυτό απαιτεί πραγματικά ίδια κεφάλαια (καλό θα ήταν να συμμετείχαν και ντόπιοι, έτσι για ψήφο εμπιστοσύνης από και προς την χώρα τους) και νέα δανειακά κεφάλαια.
Και όλα αυτά, τα εξαιρετικά δύσκολα, πρέπει να γίνουν μαζί. Ταυτόχρονα. Ή συμφωνημένα. Έχουν περάσει 5 χρόνια από τότε που έγραψα ότι το μεγαλύτερο έγκλημα είναι ότι γίνονται πράγματα χωρίς σχέδιο και προοπτική. Ή αν υπάρχει σχέδιο και αυτό εξυπηρετεί μόνο την "εκκαθάριση εν λειτουργία", δεν είναι βιώσιμο σχέδιο. Το ζητούμενο δεν είναι να εκκαθαριστούμε, το ζητούμενο είναι να ...υπάρξουμε. Νέα δάνεια για ικανοποίηση της τρομακτικής πίεσης για ρευστότητα, από μόνα τους, δεν είναι η λύση, είναι η παράταση της αγωνίας. Η πρόσθετη φορολογία, από μόνη της θα είναι απλά καταστροφική. Κι άλλη ύφεση, κι άλλη φυγή κεφαλαίων, και βασικά, μια απ' τα ίδια.
Και ποια είναι η λύση;
Η λύση περιλαμβάνει, ταυτόχρονα και συντονισμένα, τα εξής:
1. Διαγραφή χρεών σε επίπεδο εξυπηρετήσιμων χρεών
2. Μείωση φορολογίας κεφαλαίου μπας και βρεθεί κανένα ντόπιο φράγκο (ξέρω, ουτοπία...)
3. Ναι, λυπάμαι, κόψιμο παροχών.
4. Ναι, δεν λυπάμαι, πραγματική υποτίμηση
Για την ώρα η λύση που προκρίνεται είναι η "μη λύση". Για αυτό το ΔΝΤ εξακολουθεί και κάνει κόνξες. Η λύση δεν είναι αυτή που θα μας εξασφαλίσει τα ...μπάνια μας. Η λύση είναι αυτή που θα επιτρέψει στην επόμενη γενιά να έχει κάτι να κάνει σε αυτή την χώρα.
Βέβαια, δεν έχω ψευδαισθήσεις. Οι Γερμανοί δεν έχουν καμία όρεξη να γράψουν ζημιές. Σιγά μην δεχτεί κανείς ...αφορολόγητο κεφάλαιο. Κόψιμο παροχών? "Κόκκινη γραμμή". Τι? Grexit και υποτίμηση? Α πα πα πα...
Με άλλα λόγια, δεν θα έχει κάτι να κάνει η επόμενη γενιά σε αυτή την χώρα. Και θα ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει... Και νομίζω ότι θυμήθηκα ποιος φταίει.... Ο Μακιαβέλι φταίει, που είπε ότι οι πολιτικοί νομιμοποιούνται να αρλουμπολογούν... Μόνο που εκείνος το έλεγε στα πλαίσια του ...Εθνικού Συμφέροντος.
Ναι, θα έβαζα φόρους. Φόρους του σκοτωμού. Σε κάθε τι εισαγόμενο που μπορεί να φτιαχτεί στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου