Εάν... Εάν η Ελλάδα δεν είχε μπει στο ευρώ και άλλα "εάν"

http://www.bloomberg.com/news/articles/2015-06-19/what-things-might-be-like-if-greece-had-never-joined-the-euro

"Ο οικονομολόγος του ΔΝΤ Olivier Blanchard, πρόσφατα ρώτησε μια απλή και σημαντική ερώτηση: "Τι προσαρμογή πρέπει να κάνει η Ελλάδα, και τι προσαρμογή πρέπει να κάνουν οι πιστωτές";  Αλλά αυτή η ερώτηση θέτει δύο άλλες ερωτήσεις:  Τι προσαρμογή έχει ήδη κάνει η Ελλάδα;  Και τι έχουν δώσει, αν έχουν δώσει κάτι, οι πιστωτές;

Εάν...

Εάν δεν είχε υπάρξει ευρώ;  Εάν δεν είχε ζητηθεί "ενωτικό" νόμισμα το 1929 στην Κοινωνία των Εθνών;  Εάν ο Jacques Delors δεν είχε πιέσει για την αντικατάσταση του ECU με το ευρώ, τον Δεκέμβριο του 1995;  Εάν...

Εάν η Ελλάδα δεν είχε μπει στον χορό;

Για πολιορκούμενη Ελλάδα, αυτή είναι βαθειά ερώτηση.  Με όλα όσα έχουν πάει στραβά, υπάρχει αυτή η ενοχλητική πραγματικότητα ότι η Ελλάδα, με δικό της νόμισμα, θα είχε υποτιμήσει, βοηθώντας τις εξαγωγές, ακόμα και με την καταστροφή κεφαλαίου που επιφέρουν οι υποτιμήσεις.

Η ιστορική και η υποθετική σχέση δραχμής/μάρκου λέει την ιστορία. Η δραχμή υποτιμήθηκε συνεχώς και έντονα έναντι του μάρκου από το 1981 μέχρι το 1986.   Λιγότερο έντονα από το 1986 μέχρι το 1996.  Και επίπεδα και σταθερά από το 1999 μέχρι σήμερα.  Εάν δεν έμενε σταθερή η ισοτιμία μετά το 1999, θα υπήρχε πολύ ασθενής δραχμή.  Αλλά αυτό μπορεί να είχε λιγότερο δραματικές συνέπειες.

Μια ανεξάρτητη δραχμή θα είχε συνέπειες στις εξαγωγές και στις εισαγωγές της Ελλάδας, και σε μικρότερο βαθμό σε αυτές της Γερμανίας.  Λιγότερο προφανής θα ήταν ο αντίκτυπος στην πραγματική Ελληνική οικονομία.

Ας δούμε την πραγματικότητα:  Από το ευρώ, το 1999 μέχρι το 2013 το κατά κεφαλή ΑΕΠ της Ελλάδας ανέβηκε λιγότερο από 1%.  Το Γερμανικό ανέβηκε 19,4%.   Βέβαια η σφαγή συντελέστηκε το 2014-2015.  Το 1981, η διαφορά σε αποπληθωρισμένο κατά κεφαλή ΑΕΠ μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας ήταν $8.102.  Αυτή η διαφορά, το 2013, ήταν $20.976.

Η Ελληνική ανεργία διπλασιάστηκε την περίοδο 1999-2015, από 11,4% σε 25,6%.  Την ίδια περίοδο, στην Γερμανία, η ανεργία έπεσε από 8,8% στο εντυπωσιακό 4,7%.

Πίσω στο παρόν:  Για το διάβασμα του Σαββατοκύριακου [ό,τι έχει μείνει από αυτό] σχετικά με το Ελληνική τραγωδία, ξεκινήστε με το άρθρο του J.K. Galbraith, primal scream στο  Project Syndicate.  Ο Galbraith κριτικάρει το ΔΝΤ, αλλά παρακαλεί για αναδιάρθρωση του χρέους.  Μετά, διαβαστε τον Barry Ritholtz, που κάπως πάει από την Αθήνα στο  [φανταστικό]  King's Landing."

Ο Barry Ritholtz και όχι μόνο, λέει ότι η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να είναι στο ευρώ, και ότι με έξοδο από το ευρώ) και με διαγραφή του εξωτερικού της χρέους, και η Ελλάδα θα βρει τον δρόμο της και η ευρωζώνη.  Με δραχμή. Με ανεξάρτητη Τράπεζα της Ελλάδος.  Οι ΄Έλληνες, λέει, έχουν επιλογή:  Να κάνουν αυτό που τους λένε οι Γερμανοί ή η ΕΕ και το ΔΝΤ, ή να πάρουν τον έλεγχο του μέλλοντός τους. Λέει, χαρακτηριστικά, ότι έχουμε βαρεθεί το Ελληνικό δράμα γιατί είναι στην 5η σαιζόν και ζούνε ακόμα όλοι οι βασικοί χαρακτήρες.

Να σας πω τι λέω εγώ;

1. Το χρέος δεν είναι βιώσιμο και μόνο με διαγραφή ξεκινάει η λύση του αδιεξόδου.
2. Διαγραφή για μια από τα ίδια δεν στέκει. Χρειάζεται πρωτογενές πλεόνασμα.
3. Πρωτογενές πλεόνασμα με έξοδο κεφαλαίου δεν λέει... Χρειάζεται κεφάλαιο
4. Κεφάλαιο σημαίνει "χαμηλοί φόροι κεφαλαίου".
5. Λιγότερες εισαγωγές, περισσότερες εξαγωγές.
6. Επιστροφή σε απασχόληση έστω και ...χειρωνακτική.
7.  Υπάρχει δημιουργική εξαθλίωση και καταστροφική εξαθλίωση. Διαλέξτε.

Εναλλακτικά, όσοι δεν μπορούν να την κοπανίσουν, θα στήνουν ...κώ_ο για ΕΣΠΑ και θα ζούνε από ελεημοσύνη και ποσοστά σε ΑΠΕ. Που οσονούπω θα φαλιρίσουν αφού κανείς δεν θα αντέχει να τις πληρώνει, και ακόμα και οι τουρίστες θα θέλουν ρεύμα τα βράδια... Αφήνω τους ιθαγενείς.

Θα σας πω και κάτι άλλο:

Όλες οι αναλύσεις περί λάθους που μπήκαμε στο ευρώ είναι ελλιπείς κατά 33,3%.  Το προφανές 33,3% είναι ο φον Σημίτης.  Το ένα 33,3% που λείπει είναι οι παροχές με δανεικά και κλεμμένα και η ηθική  του Ανδρέα Παπανδρέου.Το άλλο 33,3% που λείπει, αυτό χωρίς το οποίο δεν θα είχαμε φτάσει στα χάλια μας, ακόμα με τον Παπανδρέου, ακόμα και με τον Σημίτη, το καθοριστικό 33,3% είναι αυτό του κλακαδόρου, δήθεν τεχνοκράτη Παπαδήμου.

Το σκληρό νόμισμα είναι πρόβλημα, αλλά έχει και θετικά... Σε αναγκάζει να γίνεις ανταγωνιστικός.  Το να ενθαρρύνεις, ή να επιτρέπεις, ή να μην εμποδίζεις, δανεισμό για φούσκες και κατανάλωση σε σκληρό νόμισμα, είναι έγκλημα. Ο Παπαδήμος, τότε, παρίστανε τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Ο Ξενοφών Ζολώτας θα τον είχε περάσει πειθαρχικό, και θα τον έστελνε μέσα. Νομίζω.

Δεν είναι μόνο η φούσκα του ΧΑΑ, του 2000, το έγκλημα. Το έγκλημα είναι ότι με δεδομένο σκληρό νόμισμα, δανειστήκαμε για κατανάλωση.  Και μετά, το άλλο ζώο, έκανε τα δάνεια ενυπόθηκα. Οι λαοπρόβλητοι Παπανδρέου... Αλλά χωρίς Παπαδήμο, μπορεί να είχαμε και χώρα, σήμερα.  Ξέρεις, κύριε, ακόμα κι αν σε πιέζουν οι πολιτικοί, ή οι επιχειρηματίες, υπάρχει πάντα η παραίτηση...

Σήμερα εξευτελιζόμαστε επειδή μερικοί περίεργοι "κονόμησαν" μεταξύ 1996 και 2004 με δρόμους, έργα πνοής Λαλιώτη, Γέφυρες, Αεροδρόμια, και όλοι βάλατε Miele και αγοράσατε Άουντι και Μερσεντές.

Αν δεν βγούμε από την ευρωζώνη, όσο επώδυνο κι αν είναι αυτό, η ίδια παρέα που μας έφερε εδώ θα συνεχίσει το δράμα, για ποιος ξέρει πόσες ακόμα σαιζόν.

Και μην μου κάνετε ότι δεν θυμάστε πώς ήταν η ζωή πριν το ...2000.   Ναι, ξέρω, δεν έβρισκες κεφαλοτύρι Δανίας,  Και πριν το 1989 δεν είχε Μέγκα και Σκάϊ.