Υπάρχει μοντέλο επανεκκίνησης με ανθρώπους που έφυγαν από τον τόπο τους ψάχνοντας καλύτερο αύριο;

Αν δω την κατάσταση όπως την βλέπουμε όλοι, είναι να ..πηδάς από το παράθυρο, ή να ...μετακομίζεις.  Αν την δω την κατάσταση σαν σκεπτόμενος manager όμως, για όλα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Για όλα.

Το STRATFOR λέει ότι το 2016 εξελίσσεται τουλάχιστον όσο χάλια όσο το 2015, για την Ελλάδα. Η οικονομία ασφυκτιά, και από πάνω, γινόμαστε θύμα της «Ευρωπαϊκής λύσης» του προβλήματος των μεταναστών. Οι μετανάστες δεν μπορούν να εμποδιστούν να μπουν, αλλά εμποδίζονται να συνεχίσουν προς την «Ευρώπη». Μπορεί να λέει ο Τσίπρας ότι δεν θέλει να γίνουμε «αποθήκη ψυχών», αλλά...

Η Μέρκελ υποτίθεται ότι προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα στην Τουρκία, και υποτίθεται ότι μας λέει να κάνουμε υπομονή. Τα πλοία του ΝΑΤΟ εκτός από την δήθεν ισορροπία μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, δεν έχουν ρόλο να εμποδίζουν και να αναγκάζουν βάρκες να επιστρέψουν πίσω, αλλά παίρνουν όσες κινδυνεύουν και τις γυρίζουν πίσω, ασχέτως σε τίνος χωρικά ύδατα βρίσκονται.

Όσο ο καιρός βελτιώνεται, τόσο θα έρχονται κι άλλοι μετανάστες/πρόσφυγες, και οι βόρειοι γείτονές μας θα κλείνουν όλο και περισσότερο την διέλευση.

Και το STRATFOR αναφέρει τις πιέσεις Τσίπρα κλπ. Και εγώ βλέπω άλλα (όχι, τα παρακάτω ΔΕΝ είναι του STRATFOR, είναι δικά μου):

1. Οι μετανάστες/πρόσφυγες, δεν έρχονται στην Ελλάδα για την Ελλάδα, αλλά για να πάνε στην ...Γερμανία. Η Ελλάδα είναι ψωροκώσταινα.

2. Το να ζητήσουμε οικονομικά ανταλλάγματα για να διαχειριζόμαστε στρατόπεδα συγκεντρώσεως είναι ατιμωτικό, από μόνο του.

3. Όπου γυρίσω στην Ελληνική ύπαιθρο βλέπω εγκατάλειψη, οι δικοί μας προτιμούν ανύπαρκτες επιδοτήσεις, και εισαγόμενο καφέ 4. Σε μερικούς πρόσφυγες/μετανάστες, μπορεί να αρέσει η μόνιμη ή έστω μεταβατική ύπαρξη σε μια Ελλάδα που η επιστροφή στην δεκαετία του 1960 θα ήταν ευτυχία – αλλά δεν υπάρχουν Έλληνες να το καταλάβουν...

5. Με λίγη τύχη ή προσπάθεια, μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ενταχθούν και όχι σαν σκλάβοι γ’ κατηγορίας (αλλά άντε να το καταλάβει αυτό ο Μήτσος ή να το ανεχθεί η Κατίνα, αν δεν τους το πεις).

6. Θα προτιμούσα οικογένειες με παιδιά; Θα με δεχόταν; Υπάρχει μοντέλο επανεκκίνησης της οικονομίας με ένταξη ανθρώπων που έφυγαν από τον τόπο τους για μια καλύτερη ζωή; Ακόμα και σε μια χρεοκοπημένη χώρα με έρημη ύπαιθρο και με ψυχικά τραυματισμένους ανθρώπους;

7.  Και αυτοί που δεν προτιμώ;  Κάτι θα σκεφθώ, αν αφιερώσω άλλα τρία λεπτά. Οι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν και αντιδρούν καλύτερα στο καρότο, παρά στο μαστίγιο...  Ούτε αυτοί φταίνε που είναι εδώ, ούτε εμείς...

Μπορούμε να δούμε μια σταλιά "μισογεμάτο", στο άδειο ποτήρι; Και πριν αρχίσετε να σκούζετε, θυμηθείτε:  Οι τύποι είναι ούτως ή άλλως εδώ, και λογικά ξέρουν ότι είμαστε ταπί. Το να τους ξορκίζουμε με κραυγές, απλά μας κάνει ...ρυτίδες.