Είναι απίθανο πώς πολλές από τις συζητήσεις και τα δήθεν άγχη θα πάνε περίπατο έτσι και ξεφύγει η κατάσταση και πάμε σε άλλες εποχές. Και δεν παριστάνω τον ...Νοστράδαμο, απλά με λίγο διάβασμα και λίγη μνήμη, θα δούμε ότι ο κόσμος ήταν αλλιώτικος το 1980, και το 1960, και το 1956,
Η ανακοίνωση του Νάσσερ, δεν βγήκε βέβαια ξεκάρφωτα, και αν το ψάξετε, θα πάτε πίσω στον ...Λώρενς της Αραβίας, την διακήρυξη του Κάϊζερ στα τζαμιά της Κωνσταντινούπολης ότι είναι ...προστάτης των Μουσουλμάνων (ο Γερμανός Χαλίφης) και πολλά άλλα.
Και το χαριτωμένο ερώτημα είναι πότε πέταξε η πεταλούδα; Η λαϊκή εκδοχή θα ήταν ότι πέταξε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001. Ή ήταν το 1993; Ή ήταν το 1983;
Είχα γράψει ποια είναι, κατά την άποψή μου, η ...Ιστορία του Σύγχρονου Κόσμου, αν και, λίγο ποιητικά, πάει πίσω στην Αλεξάνδρεια Εσχάτη, και στο Ματζικέρτ το 1071 μΧ, πριν από αυτήν, το 490 πΧ, στον Μαραθώνα. Η πεταλούδα δεν έχει καθίσει ήσυχη... Βεβαίως, πάντα, από την δική μου, εγωκεντρική, αρχαιοπτερυγική, σκοπιά.
Ποιοί ωφελούνται από τις τωρινές αναταραχές; Σίγουρα οι Ρώσοι. Εάν οι Ευρωπαίοι είχαν ενδοιασμούς ενεργειακής συνεργασίας με την Ρωσία, θα τις ξεπεράσουν στα σίγουρα, για ο,τιδήποτε αυτό σημαίνει και συνεπάγεται. Και πιθανότατα και οι Τούρκοι ωφελούνται. Αν μη τι άλλο, ανεβαίνει το κασέ τους.
2 σχόλια:
το 1971 ηταν πιο αθορυβο (Μπρετον Γουντς-τελος).
Μια πολύ εύστοχη ανάρτηση, με επιτυχείς συμβολισμούς και σπονδυλωτή αναφορά γεγονότων της ιστορίας, που αναδεικνύουν το δράμα της. Καθότι ιστορία σημαίνει πρώτιστα δράση, αλλά και γνώση, ώστε να μην είναι η δράση άσκοπη. Μια διπλή πρόκληση, που μας αφορά, είτε θέλουμε - είτε όχι.
Ίσως το πρώτο που αξίζει να κατανοήσουμε, είναι ότι αυτό το δράμα δεν μας αφορά μόνους, αλλά μας συνδέει όλους, ανακατεύοντας ταυτοχρόνως παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Όσοι νταλαβεριζόμαστε με τους γρίφους της ζωής - τουλάχιστον στο διαδίκτυο - αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε, ότι αυτοί οι δεσμοί κάπου μας συνενώνουν, με την έννοια μιας κοινής μοίρας. Και ότι ναι μεν τα άνθη είναι πολλά, αλλά η πεταλούδα - αυτό που ονόμαζαν οι αρχαίοι "ψυχή" - πέρα από τα πολύχρωμα πτερά μάλλον έχει κάτι κοινό, ως αφετηρία και τέρμα. Έτσι για να αφουγκραστούμε τις τροχιές του πετάγματος, αξίζει ίσως να πραγματώσουμε την παραίνεση του Jim Morisson: "I want you to hear the scream of the butterfly".
Δημοσίευση σχολίου