Η δεκαετία 2015-2025

Από το Stratfor (σε ελεύθερη σύνοψη και μετάφραση)

Φυσικά και κάθε ομάδα αναλυτών (σε κάθε συνδρομητικό τέτοιο δελτίο) έχει την προκατάληψη της χώρας προέλευσης, ή των ανθρώπων πίσω από κάθε κείμενο. Η πραγματική αξία αυτών των αναλύσεων είναι η όποια μεθοδολογία διαφαίνεται στην ανάλυση. Η μεθοδολογία του συγκεκριμένου είναι ότι η ...γεωγραφία δεν αλλάζει και είναι αυτή που καθορίζει τις εξελίξεις, και φυσικά ο συσχετισμός δυνάμεων όπως είτε έχει προκύψει, είτε εξελίσσεται για τους λόγους που εξελίσσεται.  Δηλαδή πιο πολύ "αξία", για μένα, έχει η ανάγνωση (και η κριτική αξιολόγηση) παρά το συμπέρασμα καθ' εαυτό. Και φυσικά, το γεωπολιτικό σκάκι. Η σύγχρονη, εξελιγμένη και ενισχυμένη εκδοχή του Μεγάλου Παιχνιδιού. Αν είστε Γερμανοί, φιλογερμανοί,  Ρώσοι ή φιλορώσοι, δεν θα σας αρέσει αυτό το άρθρο.

Το S φαίνεται είχε αναφερθεί/προβλέψει: Ότι Ευρώπη θα ήταν ευάλωτη σε οικονομικές κρίσεις. Ότι η Κίνα θα ξεφούσκωνε. Την εξέλιξη και εκτόνωση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ και τζιχαντιστών. Το S δεν προέβλεψε την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, ούτε την έκταση της αντίδρασης των ΗΠΑ. Προέβλεψε την δυσκολία των ΗΠΑ στην αντίδρασή τους. Και, είτε αρέσει είτε όχι, φυσικά "βλέπουν" τις ΗΠΑ σαν κυρίαρχη αλλά όχι παντοδύναμη.

Για την επόμενη δεκαετία, "βλέπουν" ότι:

Η Ενωμένη Ευρώπη δεν θα είναι τόσο ενωμένη, και, εάν επιζήσει, θα είναι πιο περιορισμένη και διασπασμένη. Θα αυξηθεί ο εμπορικός προστατευτισμός. Η Γερμανία θα υποστεί severe economic reversals.  Η Πολωνία θα ανέβει σαν περιφερειακή δύναμη.  Η αντιπαράθεση με την Ρωσία για την Ουκρανία θα παραμείνει στο επίκεντρο για μερικά χρόνια.  Η Ρωσική Ομοσπονδία δεν θα αντέξει στην παρούσα μορφή της, λόγω εξάρτησης από εξαγωγές ενέργειας και αδυναμίας ελέγχου των τιμών της ενέργειας.  Θα υπάρξει θέμα με την ασφάλεια του πυρηνικού οπλοστασίου.

Θα μειωθούν τα έθνη-κράτη που δημιουργήθηκαν από την Ευρώπη στην Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή. Ήδη την δύναμη δεν την έχουν αυτά τα έθνη-κράτη αλλά οπλισμένες ομάδες που δεν μπορούν να επιβληθούν, αλλά παραμένουν.  Οι ΗΠΑ μπορούν να παρεμβαίνουν αλλά όχι να επιβάλλουν "λύση". Ο Νότος της Τουρκίας είναι ευάλωτος και η Τουρκία θα εμπλέκεται περισσότερο.  Η Τουρκία θα γίνει περιφερειακή δύναμη και θα αυξηθεί η Τουρκο-Ιρανική αντιπαράθεση.

Η Κίνα έχει τελειώσει τον κύκλο γρήγορης ανάπτυξης και χαμηλών μισθών και ίσως γίνει πιο δικτατορική για να ελέγξει τις διασπαστικές δυνάμεις που θα προκύψουν από την χαμηλή ανάπτυξη. Θα παραμείνει οικονομική δύναμη, αλλά όχι αυτό που ήταν μέχρι τώρα για την παγκόσμια ανάπτυξη.  Τον ρόλο αυτό θα τον αναλάβουν διάφορες διάσπαρτες χώρες στην ΝΑ Ασία, στην Ανατολική Αφρική και στην Λατινική Αμερική. Η Ιαπωνία θα διεκδικήσει ηγετική θέση στην Ανατολική Ασία.

Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να είναι η οικονομική, πολιτική και στρατιωτική δύναμη, αλλά με λιγότερη εμπλοκή από ότι στο παρελθόν. Με συνειδητά χαμηλό ρυθμό εξαγωγών και περισσότερη ενεργειακή αυτάρκεια. Έχει δει τις αρνητικές συνέπειες εξάρτησης από εξαγωγές και έχει μάθει τα όρια της επιβολής σε εχθρικά μέρη. Θα αντιμετωπίσει στρατηγικές απειλές αλλά δεν θα είναι ο πρώτος που θα παρεμβαίνει όπως στο πρόσφατο παρελθόν.

Ο κόσμος θα γίνει πιο ασταθής, με αλλαγή φρουράς σε αρκετές περιοχές, η δύναμη των ΗΠΑ θα συνεχίσει [continued and maturing power] και θα είναι λιγότερο εμφανής.

Η Ευρώπη

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα καταφέρει να λύσει το θεμελιώδες πρόβλημά της, που δεν είναι η ευρωζώνη, αλλά η ζώνη ελευθέρου εμπορίου.  Η Γερμανία είναι το κέντρο βάρους, εξάγει το 50% του ΑΕΠ της και από αυτό το 50%, το μισό πάει σε άλλες χώρες της ΕΕ. Το παραγωγικό δυναμικό της Γερμανία είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μπορεί να καταναλώσει. Χρειάζεται εξαγωγές.  Οι δομές της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης και της τιμολόγησης του ευρώ και πολλών ευρωκανονισμών,  είναι σχεδιασμένες για την διευκόλυνση της εξάρτησης από εξαγωγές.

Ήδη η Ευρώπη είναι διασπασμένη σε δύο. Η Μεσογειακή Ευρώπη και χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία είναι διαφορετικές, και με διαφορετικές ανάγκες.  Αυτό ήταν πρόβλημα από την αρχή αλλά έχει φτάσει σε άκρα.  Αυτό που ωφελεί το ένα κομμάτι της Ευρώπης, βλάπτει το άλλο.

Ο εθνικισμός έχει ήδη αυξηθεί. Αυτό οξύνεται από την κρίση στην Ουκρανία και οι ανησυχίες των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης για την Ρωσία, ήδη έχουν φτιάξει μια άλλη Ευρώπη. Τέσσερις Ευρώπες, αν βάλουμε την Αγγλία και τις Σκανδιναβικές χώρες σε άλλη κατηγορία.  Τα κατεστημένα πολιτικά κόμματα χάνουν όλο και περισσότερο την νομιμοποίησή τους και είναι προφανής ή άνοδος ευρωσκεπτικιστών τόσο από τα "αριστερά" όσο και τα "δεξιά".

Η Ενωμένη Ευρώπη μπορεί να επιζήσει, αλλά θα αυξηθούν οι διμερείς συμφωνίες ή άλλοι συσχετισμοί. Some states might maintain a residual membership in a highly modified European Union, but this will not define Europe [εεε... αυτό μεταφράστε το εσείς]

Η  Γερμανία είναι η πιο οικονομικά και πολιτικά ισχυρή, αλλά είναι ευάλωτη. Εξαρτάται από εξαγωγές, δηλαδή από την θέληση και την ικανότητα άλλων να ψωνίζουν τα προϊόντα της.  Υπάρχουν πολλαπλές "δυνάμεις" κατά της Γερμανίας. Ο εθνικισμός, ο προστατευτισμός (κεφαλαίου και εργασίας), συμπεριλαμβανομένων των περιορισμών σε εργαζόμενους από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.  We forecast that existing protectionist policies inside the European Union, particularly on agriculture, will be supplemented in coming years by trade barriers created by the weaker Southern European economies that need to rebuild their economic base after the current depression.  Θα περιοριστεί η ζήτηση και θα αυξηθεί ο ανταγωνισμός εκτός ΕΕ και θα αυξηθεί η αβεβαιότητα.  Η πρόβλεψη είναι για οικονομική παρακμή στην Γερμανία, που θα οδηγήσει σε εσωτερική κοινωνική και πολιτική κρίση και θα μειώσει την επιρροή της Γερμανίας τα επόμενα 10 χρόνια.

Η Πολωνία θα ισχυροποιείται οικονομικά και πολιτικά. Θα γίνει η κυρίαρχη δύναμη στην Βορειοευρωπαϊκή Πεδιάδα.  Η Πολωνία θα γίνει η κύρια αντι-Ρωσική δύναμη που θα περιλάβει και την Ρουμανία.  Στο τέλος, όσο η Μόσχα χάνει δύναμη, η συμμαχία αυτή θα επηρεάσει και την Λευκορωσία, και την Ουκρανία, και πιο ανατολικά.  Η Πολωνία θα ωφεληθεί από την σχέση της με τις ΗΠΑ.

Ρωσία

Η Ρωσία ενδέχεται να περάσει αυτά που πέρασε αυτή την δεκαετία του '90 και η ΕΣΣΔ την δεκαετία του '80.  Οι δυνάμεις της μυστικής της αστυνομίας έχουν αδυνατίσει από την ανάμειξή τους στην οικονομία. Χωρίς την μυστική αστυνομία, η διάσπαση της Ομοσπονδίας είναι αναπόφευκτη.  Η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία θα επιδιώξουν να επανακτήσουν εδάφη που έχασαν προς την Ρωσία. Η Ρωσία δεν θα μπορέσει να ελέγξει τον Καύκασο και θα αποσταθεροποιηθεί η Κεντρική Ασία.  Η μείωση της δύναμης της Ρωσίας θέτει θέμα "ποιος ελέγχει τα πυρηνικά". Οι ΗΠΑ θα πρέπει ή να εφεύρουν στρατιωτική λύση, ή να δεχτούν πυρηνική απειλή διαχρονικά, ή να δημιουργήσουν σταθερή κυβέρνηση σε περιοχές που εμπλέκονται στην διαχρονική εξουδετέρωση των πυρηνικών. Αυτά θα είναι θέματα της επόμενης δεκαετίας.

Το θέμα στα επόμενα πέντε χρόνια είναι πόσο θα επεκταθεί αυτή η συμμαχία από την Βαλτική μέχρι την Μαύρη Θάλασσα.  Λογικά θα φτάσει στο Αζερμπαϊτζάν και στην Κασπία αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από το τι θα γίνει στην Μέση Ανατολή και στην Τουρκία.

[...]

Δεν μπορώ να συνεχίσω γιατί υπάρχει, τελικά, ...copyright. Αλλά θα βάλω την τελευταία παράγραφο αυτούσια:

In Context

There is no decade without pain, and even in the most perfect of times, there is suffering. The crises that we expect in the next decade are far from the worst seen in the past century, and they are no worse than those we will see in the next. There is always the expectation that what we know now as reality will define the future. There is also the belief that our pain now is the most extraordinary anguish that has ever been. This is simply narcissism. What we have now will always change — usually sooner than we believe possible. The pains we are having now are merely the normal pains of being human. This is not a comfort, but a reality, and it is in this context that this decade forecast should be read.