Ισορροπημένες δυσαρέσκειες

Είχα μεταφέρει εδώ, πριν 1,5-2 χρόνια, την άποψη του Κίσσιντζερ για το τέλος τις (παρούσας) κρίσης στην Ουκρανία:  "Το ζήτημα δεν είναι η απόλυτη ικανοποίηση, αλλά μια ισορροπημένη δυσαρέσκεια". Και ίσως προς τα εκεί πάει το πράγμα...

Και όπως δείχνει και ο χάρτης, οι αγωγοί αερίου (που τροφοδοτούν την "Ευρώπη" και συντηρούν Γερμανικές εξαγωγές αλλά και, προφανώς, επανεξοπλίζουν την Ρωσία) είναι μέρος του παζλ.  Μέρος του παζλ είναι και το Ιράν και φυσικά το αέριο από Κύπρο και Ισραήλ. Και ο αγωγός από Ρωσία μέσω Τουρκίας (που τελικά μάλλον ήθελε ο Λαφαζάνης και μάλλον θέλει και ο Σκουρλέτης -- δηλαδή οι ντόπιοι ενεργειακοί βαρώνοι).  Τώρα φαίνεται ότι μπορεί, ίσως, να πετύχουν και αυτοί κάποια "ισορροπημένη δυσαρέσκεια".

Περισσότερα για αέριο είτε Ρώσικο, μέσω Τουρκίας, είτε Κυπριακό-Ισραηλινό, στο http://www.naturalgaseurope.com/gas-strategies-discussed-in-greece-25580. "...In terms of price competitiveness, the cost of Cypriot and Israeli gas sent to Europe would be around $12 per MMBtu in today's prices, which is more than Gazprom's price to the same destination. That means that any potential exports will have to take that under consideration. In any event, exports would be a long term issue and not for the short term...".   Αν το μελλοντικό "ακριβότερο" αέριο από/μέσω Κύπρου κοιστίζει 12, το Ρωσικό θα κοστίσει ...11,9 (αλλά βάλε κάτι χρεώσεις αγωγών, και κέρδη ολιγαρχών, 23,99...).

Οι ΑΠΕ, το αέριο και οι ολιγάρχες μας, είναι οι "στρεβλώσεις" στην αγορά και η δυσαρέσκεια είναι μάλλον ανισόρροπη. Η Ουκρανία και η Συρία, είναι, για εμάς, μακριά.