Go get the D-Marks (αν και έχει και "άλλο" τρόπο)

Από το πρωί της Πέμπτης, που διάβαζα την εφημερίδα μου, σας είπα ότι είναι περίεργη η μέρα της αναμονής. Τα μέτωπα του Durban δεν ενδιαφέρουν κανέναν, το ρολόϊ που κάνει τικ-τακ-τικ-τακ έχει πάει στην Κεντρική Ευρώπη, και κάνει τικ-τακ στα αυτιά της Τράπεζας που μου έχει πρήξει τα συκώτια με μετρητές CO2-μαϊμού στο Manhattan και χορηγείες σε Μουσεία και Ιδρύματα της Αθήνας με αντάλλαγμα Πρασίνισμα.

Η μέρα είχε φημολογίες... Θα δανείσει η ΕΚΤ το ΔΝΤ, δεν θα δανείσει η ΕΚΤ το ΔΝΤ... Αλλά οι οθόνες έδειχναν την Τράπεζα που κάνει Πράσινες χορηγίες να ζορίζεται, αντίθετα από την προσδοκία ηρεμίας από τις υποχέσεις απρόσκοπτης ρευστότητας από την ΕΚΤ και την μείωση του επιτοκίου στι 1%...  Όσοι διαβάσατε το Παρενθετικό Μάθημα Χρηματαγορών, και την απορία για το τι θα κάνει ο ταμίας του αφεντικού, θα βρείτε την συνέχεια ενδιαφέρουσα.

Για να έχουν ακεφιές οι μετοχές της Τράπεζας του CO2, με τον Ντράγκι να τάζει απρόσκοπτη ρευστότητα, πάει να πει ότι η Τράπεζα μπορεί να φλερτάρει με πρόβλημα βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης (το βαρετό μάθημα...). Για να πάρει την απρόσκοπτη ρευστότητα, όλο και κάποια χαρτάκια θα πρέπει να προσκομίσει στο γκισέ. Και ή δεν έχει πολλά, ή δεν είναι καλής ποιότητας, ή κάτι άλλο.

Και επειδή γράφω αυτές τις γραμμές με μουσική από εδώ, και επειδή το παιχνίδι είναι όσο χοντρό γίνεται (σε πολιτισμένα επίπεδα), την δήλωση του Ντράγκι, εγώ ο ασήμαντος την παίρνω βερεσέ. Αν η Τράπεζα του CO2 έχει λόξιγκα, αυτό αφορά τον ταμία του αφεντικού. Κι αν τυπώσει, που δεν υπαινίσσομαι εγώ τέτοια πράγματα, δεν θα το πει. Στον Β', όλοι τύπωναν και αυτός είναι ο Γ'. Κι αν τυπώσει, ή εάν λασκάρει, δεν θα το κάνει το ίδιο για όλους. Το αφεντικό, είναι κατ' εξοχήν της σχολής ότι ούτε όλα τα ζωά είναι ίσα, και σίγουρα το ίδιο είναι über alles. Είμαι σαφής;

Ωστόσο η είδηση της Κινεζικής πρόβλεψης για ψύξη μέχρι το 2660, και η φωτό του αιολικού που έγινε πυροτέχνημα, ταξειδεύουν προς Durban μεριά...  Θα σας πω ποιοί είναι οι τέσσερεις καβαλλάρηδες της Αποκάλυψης:  (1) Τα ισοζύγια πληρωμών, (2) η ρευστότητα, (3) το downsizing (η προς τα κάτω προσαρμογή μεγεθών, καμιά φορά το λένε και deflation, αλλά είναι ευρύτερο και (4) το deleveraging, η απομόχλευση, ο περιορισμός της εξάρτησης σε δανειακά κεφάλαια. Δικιά μου είναι η ...θεωρία, αλλά κάπου θα το έχω δει...



Ο ZeroHedge, βαλτός-ξεβαλτός, κεντάει.   "Go get the D-Marks" (ή, τύπωσε,  μην το πεις σε κανένα, και σφιχτό fiskalpolicy χαχαχαάααα).

http://seekingalpha.com/symbol/db?source=search_general&s=db
One theory is that there is a “collateral shortage.”
a treaty which bans monetary financing
τα άγχη της Θάτσερ και του Μιτεράν του 1989.