Ο Ελύτης για τα αιολικά στα βουνά στο Περδικάκι, γύρω από τον Αχελώο, για τους αιολικούς πλασιέ, και για τα ... Πανευρωπαϊκά δίκτυα

Τα θεμέλιά μου στα βουνά
  και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
  και πάνω τους η μνήμη καίει
  άκαυτη βάτος.
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω.

Στην εικόνα, η Πίνδος ανάμεσα Άρτα, Καρδίτσα και Ευρυτανία. Τα χρώματα είναι οι μπαλαρίνες δεξιά και αριστερά του Αχελώου.  Αυτή η ανάρτηση είναι με ευκαιρία την επίσκεψη κάποιας "Επιτρόπου" αρμόδιας για τις Περιφερειακές Πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  στο Περδικάκι Αιτολοακαρννανίας. Μια ματιά στον χάρτη της ΡΑΕ δείχνει ποια θα είναι η "Περιφερειακή Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης".  Κι αν δείτε ποιοι είναι καλεσμένοι... Ο Βαρουφάκης(δεν θα είναι) πρόσφατα μας θύμισε ότι είναι Πράσινος.  Η Μπιρμπίλη κάπου χτενίζεται.  Ο τυπάκος κάτω αριστερά, δεν θα είναι. Ούτε ο κύριος που μεθόδευσε να πάρουμε λιγότερα δικαιώματα CO2, όταν δήθεν παζάρευε για τα συμφέροντά μας.  Ο Μπακογιάννης, στο Κρίκελλο, κάπου φάνηκε να ακούει την άρνηση των ντόπιων, επιφυλάσσομαι. ΟΛΟΙ οι άλλοι είναι τόσο αιολικοί που σφυρίζουν.

Ήρθαν
ντυμένοι φίλοι
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας
και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη,
βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα υποταγή και δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.

Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε
το χρυσό ν’ αρχίσει παιχνίδι
ούτε ζέφυρος καν, τις λεύκες να φουσκώσει ποδιές.

Έστησαν και θεμελίωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς και επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους νόμους τους θεσπίζοντας
τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.

Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με την σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού
στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς
τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.

Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά

Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό.

Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας -και της εποχής μας.»

Από τη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1979

Όλα αυτά τα οικολογικά, τα αειφόρα, τα πράσινα, τα ευρωπαϊκά είναι προκειμένου 1) να ηλεκτροδοτείται η Γερμανία από γείτονες, κοντινούς και μακρινούς χωρίς να μαγαρίζει την αγνή Γερμανική γη, 2) να κάνουν εξαγωγές και τζίρους, οι (σε τυχαία σειρά και συγγνώμη αν ξεχνάω κανέναν) Siemens, ΑΒΒ, Enel Green, λοιπά Desertecόσκατα, 3) να υλοποιηθεί σε τρίτη προσπάθεια το έργο που ξεκίνησε με τον σιδηρόδρομο Βερολίνου Βαγδάτης (που περιλάμβανε το νυν υπέρ πάντων η Γερμανία και όλοι οι υπόλοιποι είλωτες ή περίοικοι.

Όπως μου επεσήμανε φίλος, εάν και όταν θα συγχρονιστεί το δίκτυο της Τουρκίας με την Ευρώπη, τότε θα είμαστε Δανία του Νότου:  Πέρασμα από ένα μεγάλο δίκτυο σε ένα άλλο, και πολλά αιολικά που θα εγχέουν δεξιά αριστερά και άσχετα, με μεγιστοποίηση του τζίρου τον ανεμογεννητριάδων. Τις διασυνδέσεις θα τις πληρώνουμε εμείς. Το προνόμιο του να είσαι Ευρωπαίος.  Δεν θα ηλεκτροδοτούμαστε από τα αιολικά, θα ηλεκτροδοτούμαστε από ότι έχει ευχαρίστηση να μας αφήνει το καλώδιο από Τουρκία (ή από όπου θα έρθει). Ακριβώς όπως και η Δανία.

Καμιά φορά λέω ότι (α) είμαι τυχερός που πρόλαβα την Ελλάδα του Ελύτη, και (β) ότι μάλλον τυχερός είναι και ο Ελύτης που δεν βλέπει τα χάλια μας -- αν και είδε χάλια κι αυτός...