1981+15=1996 και η στρατηγική Cloward-Piven

Όχι, δεν έχω σκοπό να κάνω αντι-κομμουνιστική ή αντι-σοβιετική προπαγάνδα. Δεν νομίζω ότι η Πρασινάδα έχει ρωσική προέλευση. Μάλλον κεντροευρωπαϊκή είναι η πατρίδα της. Αλλά οι μέθοδοι... Τύφλα να'χει ο товарищ Андропов. Αλλά, σοσιαλισμός δεν είναι η ΕΣΣΔ, σοσιαλισμός είναι η κεντρικά προγραμματισμένη οικονομία, όπου μερικά ζώα είναι πιο ίσα από άλλα... Σας θυμίζει τίποτα;

Ο Yuri Alexandrovich Bezmenov, πράκτορας της KGB την κοπάνησε από την ΕΣΣΔ το 1970 και έχουν μείνει αρκετές συνεντεύξεις του από την δεκαετία του '80, κατά της ΕΣΣΔ, και υπέρ της Αμερικής. Μία είναι η παρακάτω.

Μην εστιαστείτε, παρακαλώ, στα αντικομμουνιστικά, εστιαστείτε στο πώς σπας το ηθικό ενός λαού, πώς θες 15-20 χρόνια για να το καταφέρεις αρχίζοντας από το σχολείο, πώς δεν είναι αντιστρέψιμο, και αναρωτηθείτε... τυχαία μας συμβαίνουν αυτά που μας συμβαίνουν; Σύμπτωση είναι; 1981+15=1996... Σύμπτωση. Σύμπτωση;


Στην πραγματικότητα, η κύρια έμφαση της KGB δεν είναι καθόλου στον χώρο της κατασκοπείας, κατά την γνώμη μου, και κατά την γνώμη και άλλων defectors του επιπέδου μου. Μόνο 15% του χρόνου, των χρημάτων και του ανθρώπινου δυναμικού ξοδεύεται σε κατασκοπεία καθ εαυτή. Το υπόλοιπο 85% είναι μία αργή διαδικασία που την ονομάζουμε «ιδεολογική ανατροπή» ή «ενεργά μέτρα» (Активные мероприятия), ή ψυχολογικό πόλεμο. Αυτό που σημαίνει, είναι να αλλάξεις την εντύπωση της πραγματικότητας κάθε [Αμερικάνου] ανθρώπου, έτσι ώστε παρά την πληθώρα της πληροφόρησης, κανείς να μην μπορεί να καταλήξει σε λογικά συμπεράσματα, ώστε να μπορεί να υπεραμυνθεί του εαυτού του, της οικογένειάς του, της κοινότητάς του, ή της χώρας του.

Είναι μια μεγάλη διαδικασία πλύσης εγκεφάλου, που είναι πολύ αργή, και χωρίζεται σε τέσσερα βασικά στάδια: Το πρώτο είναι το ρίξιμο του ηθικού. Χρειάζεται από 15 έως 20 χρόνια για να ρίξεις το ηθικό ενός Έθνους. Γιατί τόσα χρόνια; Γιατί αυτός είναι ο ελάχιστος αριθμός ετών που χρειάζεται να εκπαιδεύσεις μία γενιά μαθητών στην χώρα του εχθρού σου, εκθέτοντάς τους στην ιδεολογία που θες. Η μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία σπρώχνεται στα εύπλαστα μυαλά τουλάχιστον τριών γενεών [αμερικανών] μαθητών, χωρίς την αμφισβήτηση την εξισορρόπηση από εντόπιες αρχές πχ πατριωτισμού.

Το αποτέλεσμα φαίνεται. Ο περισσότερος κόσμος που απεφοίτησε την δεκαετία του 60, μισοψημένοι διανοούμενοι, είναι τώρα σε θέσεις ισχύος, στην Κυβέρνηση, τις επιχειρήσεις, τα ΜΜΕ, και το εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτούς έχεις και δεν μπορείς να τους αντικαταστήσεις. Είναι μολυσμένοι, είναι προγραμματισμένοι να αντιδρούν σε ερεθίσματα με συγκεκριμένο τρόπο. Δεν μπορείς να τους αλλάξεις γνώμη ακόμα και αν τους παρουσιάσεις αυθεντική πληροφόρηση, ακόμα και αν τους αποδείξεις ότι το άσπρο είναι άσπρο, και το μαύρο, μαύρο, πάλι δεν μπορείς να αλλάξεις την βασική αντίληψη και την λογική συμπεριφορά. Η διαδικασία του ριξίματος του ηθικού είναι ολοκληρωτική και μη αντιστρέψιμη. Για να ξεφορτωθεί η κοινωνία αυτά τα άτομα θέλεις άλλα 15 ή 20 χρόνια , να εκπαιδεύσεις μια καινούργια γενιά, πατριωτικών ατόμων με κοινό νου, που θα δουλεύουν για το συμφέρον της χώρας τους.

Και οι περισσότεροι από αυτούς είναι σημαδεμένοι και για εξόντωση. Το ψυχολογικό σοκ, όταν δούνε στο μέλλον, τι όμορφη που είναι κοινωνία ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης και τι σημαίνει, πρακτικά, αυτό, προφανώς θα τους κάνει να επαναστατήσουν, θα είναι δυστυχισμένοι άνθρωποι, και το μαρξιστικό λενινιστικό καθεστώς δεν ανέχεται αυτά τα άτομα, τα άτομα αυτά θα γίνουν «διαφωνούντες» και σε αντίθεση με την σημερινή κατάσταση δεν θα υπάρχει χώρος για «διαφωνούντες». Σήμερα μπορείς να γίνεις διάσημος σαν τον Daniel Ellsberg ή πάμπλουτος, σαν την Jane Fonda, εάν είσαι «διαφωνών» και εάν κριτικάρεις το Πεντάγωνο. Σε μαρξιστικό λενινιστικό καθεστώς, τέτοιοι άνθρωποι θα πατιούνται σαν κατσαρίδες, και κανένας δεν θα τους πληρώνει για τις ευγενείς τους ιδέες περί ισότητας. Αυτό δεν το καταλαβαίνουν και θα είναι μεγάλο σοκ για αυτούς.

Η διαδικασία ριξίματος του ηθικού στις ΗΠΑ έχει βασικά ολοκληρωθεί. Εδώ και 25 χρόνια. Στην πραγματικότητα έχει υπερολοκληρωθεί, έχοντας φτάσει σε χώρους που ούτε ο Andropov δεν θα ονειρευόταν. Και το περισσότερο γίνεται από Αμερικανούς σε Αμερικανούς, εξαιτίας της απουσίας ηθικών αρχών. Η έκθεση σε πραγματική πληροφόρηση δεν έχει πια σημασία. Ένα άτομο με ριγμένο το ηθικό του, δεν μπορεί να επεξεργαστεί πραγματική πληροφόρηση, τα γεγονότα δεν του λένε τίποτα. Ακόμα και αν τον γεμίσω με πληροφορία, με ντοκουμέντα με εικόνες, ακόμα και αν τον πάω με το ζόρι στην Σοβιετική Ένωση και του δείξω στρατόπεδα συγκεντρώσεως, θα αρνηθεί να το πιστέψει. Μέχρι να φάει κλωτσιά στον πισινό, από στρατιωτική μπότα, τότε και μόνο τότε θα καταλάβει. Αυτό είναι το τραγικό με το ρίξιμο του ηθικού.


Δεν ξέρω του πότε είναι η συνέντευξη αυτή, μάλλον δεκαετία '80... Ο τύπος πέθανε το 1997. Η Jane Fonda ζει και ασχολείται με γυμναστικές και υγιεινές διακοπές, ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, και άλλα τέτοια. Το 1972 φαίνεται να έκανε μία ραδιοφωνική εκπομπή από το Hanoi, στα αγγλικά, για το ηθικό των ...πεζοναυτών.

Το ενδιαφέρον, για μένα, (στην αναζήτησή μου για τις ρίζες της Πράσινης Απάτης), είναι ότι όλη αυτή, και μόνο αυτή, η αριστερίζουσα σάρα και μάρα της δεκαετίας του 60 και του 70, είναι σήμερα οι (σοσιαλ)Δημοκρατικοί της Αμερικής και υποθάλπονται ή συνεργάζονται ισότιμα (το πρώτο θα έλεγα...) από την Ευρωσοσιαλιστική παρέα, που έχοντας ξεφορτωθεί τους Ρώσους κάνει το δικό της παιχνίδι.

Οι Αμερικάνοι, από όπου παίρνω αυτές τις άρρωστες ιδέες, το πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Σε αυτήν την παρέα αποδίδουν την σημερινή κρίση, πηγαίνοντας πίσω σε κάτι που λεγόταν Communtiy Reinvestment Act που ξεκίνησε επί Κάρτερ, και που ενισχύθηκε επί Κλίντον, που αυτός ΕΠΕΒΑΛΕ τις Τράπεζες, να προχωρήσουν στα β' διαλογής στεγαστικά δάνεια, που οδήγησαν στην σημερινή χρηματοοικονομική κρίση. Και ο Κάρτερ, και ο Κλίντον, πλαισιομένοι από τους κκ.Cloward και Piven, καθαρόαιμους σοσιαλιστές. Κατά τα λοιπά, μας φταίει ο ...Φρήντμαν.

Υπάρχει συνωμοσία, μάλλον πάνω από μία, σκέτη, και πολύ φοβάμαι ότι ΔΕΝ είναι αυτή στην οποία όλοι έχουμε εύκολα καταλήξει.