Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Το περασμένο Σαββατοκύριακο έγινε σαφές ότι παρακολουθούμε την λάθος ιστορία


"this weekend, it became clear that the world has been following the wrong story"

(Σε ελεύθερη περίληψη και μετάφραση)

Αυτό που νομίζαμε ότι παρακολουθούμε ήταν η διαφωνία του μηχανόβιου καθηγητή Υπουργού που έκανε διάλεξη μακροοικονομικών σε Υπουργούς που τους ένοιαζαν τα μικροοικονομικά. [Τα "μακρο" αφορούν κράτη, έθνη, τα "΄μικρο" αφορούν οικονομική διαχείριση εταιριών] .

Στο τέλος η Ελλάδα αναγκάστηκε να δεχθεί μια ανέφικτη (impossible)επιλογή.

Η σκληρότητα δεν είναι τυπική της σύγχρονης Γερμανίας, και φέρνει στην επιφάνεια δυσάρεστες μνήμες. Η επιβολή απώλειας κυριαρχίας κάνει την συμφωνία "σχεδιασμένη για να απορριφθεί" με αξιοσημείωτη την προθυμία της Γερμανίας να συνοδεύσει την Ελλάδα στην έξοδο.

Η αποδοχή της πρότασης από τους Έλληνες, δεν πείθει ότι ο Σύριζα θέλει, πραγματικά να υλοποιήσει συμφωνηθέντα.

Η Ελληνική εμπειρία φέρνει στην επιφάνεια δομικές αδυναμίες της ευρωζώνης. Το ευρώ ήταν Γαλλική επινόηση και το σχετικά φθηνό ευρώ βοήθησε τους Γερμανούς εξαγωγείς. Αλλά οι εξαγωγές των Γερμανών ήταν με δανεισμό των υπολοίπων, και αναμενόμενο πρόβλημα μα την όποια πρώτη ύφεση.

Η ιστορία, η γεωγραφία και η κουλτούρα της Ελλάδας είναι διαφορετική από την Γερμανική, και οι Γερμανοί δεν ενδιαφέρονται να στηρίξουν μη "δικούς τους".  Και αυτό αφορά και σε άλλες χώρες με αντίστοιχα προβλήματα. Το πρόβλημα του ευρώ είναι ότι δεν αντέχει υφέσεις.  Και η Ιταλία και η Γαλλία έχουν προβλήματα παρέκκλισης των προϋπολογισμών τους.

Η οικονομική δύναμη της Γερμανίας είναι να εξάγει ελεύθερα, χωρίς οι άλλοι να μπορούν να έχουν δασμούς για προστασία.  Και τώρα οι άλλοι χρωστάνε.

Το Grexit μπορεί να αναβληθεί αλλά όχι αναγκαστικά να αποφευχθεί.  Η δημοτικότητα της Ευρώπης πέφτει και η Γερμανία πέρασε την κόκκινη γραμμή αναγνωρίζοντας ότι η νομισματική ένωση δεν αξίζει να διατηρηθεί ασχέτως κόστους, και ότι υπάρχουν χειρότερα από Grexit.

Η δική μου ερμηνεία είναι τα πήραν και έφυγαν. Η άποψή μου είναι ότι εάν, αντί να δανειζόμαστε για χωματουργικά σε ερημιές, ή για κατανάλωση εισαγωγών, επενδύαμε σε δική μας παραγωγή και ανταγωνιστικότητα, δεν θα είμαστε εδώ σήμερα. Η Ιστορία από το 2000 μέχρι σήμερα βρωμάει.  Οι βάσεις αυτής της βρώμας ήταν ατυχώς ο ΑΓΠ, αλλά κανείς δεν έκανε κάτι περί αυτού. Κάτι πήγε να γίνει την πρώτη τετραετία Σημίτη, αλλά χάθηκε στην φούσκα Σημίτη. Οι Ολυμπιακοί (και όχι μόνο)ήταν πεταμένα λεφτά.  Θλίψη... Αλλά και 20 χρόνια βαρεμάρας που έχουν ήδη γίνει 25.

1 σχόλιο:

GUSR είπε...

"Η άποψή μου είναι ότι εάν, αντί να δανειζόμαστε για χωματουργικά σε ερημιές, ή για κατανάλωση εισαγωγών, επενδύαμε σε δική μας παραγωγή και ανταγωνιστικότητα, δεν θα είμαστε εδώ σήμερα"

Άστα... Οι σκέψεις μου εδώ και χρόνια.
Δυστυχώς χάσαμε τόσα χρόνια, τόσα μυαλά, τόσα...

Όπως σου έγραφα και την περασμένη βδομάδα. Δεν υπάρχει, ούτε υπήρχε ποτέ σχέδιο.

Όταν εμείς αγοράζαμε τις Καγιέν με δανεικά, οι δημιουργοί των Καγιέν επένδυαν τα κέρδη σε R&D και θέσεις εργασίας.
Μένουμε εμείς μακάκες να χρωστάμε και αυτοί μένουν με καλύτερα προιόντα και περισσότερες εξαγωγές.
Αυτοί οι κύριοι είχαν σχέδιο. Εμείς?

Φταίει ο παρτακισμός μας? Αν ήταν πιέσεις, μίζες κτλ., γιατί δεν αγοράζαμε πχ ένα F16 λιγότερο και αυτά που εξοικονομούσαμε να πηγαιναν στην έρευνα, σε πανεπιστήμια κτλ.

Να μου πεις, στα πανεπιστήμια μάχονται οι φοιτητές να μην πατήσουν πόδι οι εταιρείες.
Μύλος...

Οπότε όταν οι εταιρείες που παράγουν και προσφέρουν παραγωγικές δουλειές μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, ας μην αναρωτιόμαστε γιατί φεύγουν οι δημιουργικοί...

Το ότι ο Σόιμπλε και καλά θέλει να μας βγάλει από το ευρώ είναι σίγουρα με κάποιο σχέδιο δικό του από πίσω.
Μπορεί άραγε αν τα καταφέρει, να γίνει αυτό που λές τόσο καιρό (ανάπτυξη λόγω μη δυνατότητας εισαγωγών) ή θα μας έχουν πάλι τυλιγμένους.
Ίσως ρητορικό το ερώτημα.