Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Η Φάρμα των Ελληνόφωνων Ζώων


Και ξαφνικά, το κλίμα βάρυνε… δεν εννοώ το “climate” εννοώ το “mood”. Λίγο η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, λίγο οι διάφορες εκδοχές του ΝΑΤΟ, λίγο το κόμμα της Ντόρας, λίγο οι λέξη «εκλογές» , πολύ ηθελημένη αναποτελεσματικότητα της Κυβέρνησης, και, φυσικά, τα δικά μας πολιτικά, πολιτειακά και οικονομικά αδιέξοδα. Τα κανάλια συνεννοήθηκαν να το φορτώσουν και στους κακούς ξένους. Φταίνε και θα φταίνε ΟΛΟΙ εκτός από την Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση, ωστόσο και η ιδεολογία και μέθοδοι που εκπροσωπεί, φταίνε για πάνω από το 67% του προβλήματος.

Θα φταίει ο Καπιταλισμός, ο Σοσιαλισμός, η Ευρώπη, η Γερμανία, το ΝΑΤΟ, η Αμερική, η Νέα Τάξη… Θα φταίμε ΕΜΕΙΣ! Θα λένε ότι ΕΜΕΙΣ ζήσαμε πέρα από τις παραγωγικές μας δυνατότητες. ΕΜΕΙΣ που διοριστήκαμε ρουσφετολογικά. ΕΜΕΙΣ που εθιστήκαμε στις επιδοτήσεις… ΕΜΕΙΣ. Φταίμε, αλλά λιγότερο από 1/3, ποτέ δεν ελέγχαμε το μαγαζί.

Αυτά που γράφω μου ήρθαν στο κεφάλι αφού διάβασα το κομμάτι του Κόλμερ στα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας και το άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου στην Εστία (που υπάρχει και στην ιστοσελίδα του)

Στο κομμάτι του Κόλμερ απάντησα σε σχόλιο, εκεί: Η απάτη, είπα, για το 1999, είναι Ελληνική. Η φούσκα του Χρηματιστηρίου και η αφαίμαξη που ακολούθησε δεν θα ήταν εφικτή χωρίς (1) τους βασικούς μετόχους των εταιριών – χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε φούσκα, (2) στις 3-4 «Τράπεζες» άντε μην λέμε ονόματα, (3) σε «ανεξάρτητες» Χρηματιστηριακές εταιρίες, (4) σε λαδωμένους διαχειριστές ΑΕΔΑΚ του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και (5) στον επαίσχυντο ρόλο των ΜΜΕ και μεμονωμένων δημοσιογράφων. Αυτοί σας τα έφαγαν τα λεφτά. Ούτε το ευρώ, ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Αμερικάνοι. Το ευρώ βοήθησε, γιατί με την σύγκλιση των επιτοκίων από 20 και 30% σε 3 και 4%, φυσικά, εκτινάχτηκαν οι μετοχές. Αλλά αυτό ήταν το έναυσμα, όχι η αιτία. Αυτά για τον κ. Κόλμερ (που εκτιμώ, πραγματικά)

Και τον Ανδριανόπουλο τον εκτιμώ, ξέρω ότι πολλοί από εσάς δεν συμφωνείτε, αλλά τι να κάνουμε. Γιατί να το κρύψομεν, έχω υποστεί πλύση εγκεφάλου «ελευθερίας». Μια χαρά είναι ο Καπιταλισμός. Και ο Κομμουνισμός είναι μια χαρά. Όλα είναι μια χαρά όταν, όπως στην Φάρμα των Ζώων δεν είναι μερικά γουρούνια πιο ίσα από τα …άλλα ζώα.

Αυτό που δεν ανέφερε ούτε ο Κόλμερ, ούτε ο Ανδιανόπουλος στα άρθρα τους, είναι ότι από την εποχή του αείμνηστου Ανδρέα, θεσμοθετήθηκε το «δωράκι και τα 500 εκατομμύρια». Οι Γερμανοί που μας παρέλαβαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου είδαν αυτό που ίσως είχαν ξεχάσει από το 1942: Λαδωνόμαστε εύκολα. Ξεπουλιόμαστε εύκολα, Προδίδουμε εύκολα.

Στην Φάρμα των Ελλήνων από το 1989 μέχρι σήμερα, υπάρχει μία τάξη πολιτικών που γράφει Νόμους επ’ αμοιβή, αποφασίζει διαγωνισμούς με ιδιοτέλεια, και με αντάλλαγμα μία εμφάνιση στην τηλεόραση ή μία Υπουργική γραβάτα (ή χορηγία) ξεπουλάει την Πατρίδα της, με επιδοτήσεις που κατέστρεψαν τον παραγωγικό ιστό, με πελατειακές σχέσεις με δανεικά λεφτά, και τέτοια, που τα έχουμε πια εμπεδώσει. Φυσικά και οι πεινασμένοι πήραν το κοκαλάκι που τους πέταξαν τα αφεντικά. Αυτό είναι ο Σοσιαλισμός. Τρώει ο κλειστός κύκλος, αλλά παριστάνει ότι νοιάζεται και μοιράζει τον πλούτο. Τρώει τα τριπλά, και αφήνει και 10% πουρμπουάρ στο τραπέζι.

Η απάτη, δεν είναι το ευρώ. Ούτε το Μάαστριχτ. Ούτε ο καπιταλισμός. Ούτε καν η συμφεροντολογική ή επιδρομική συμπεριφορά των Γερμανών. Ούτε καν η παρέκκλιση από αυστηρά δημοσιονομικά κριτήρια.

Η απάτη είναι ότι λάδωναν οι Ευρωπαίοι τους πολιτικούς μας, για να αγοράζουμε υπηρεσίες και προϊόντα που δεν θα θέλαμε, και σε τιμές που δεν θα πληρώναμε, αν μερικοί μερικοί δεν έπαιρναν συνδρομές και χορηγίες. Αυτή είναι η απάτη και είναι όλη δική ΤΟΥΣ. Αν στις δανειακές συμβάσεις φταίει βασικά ο δανειζόμενος, στην διαφθορά, είναι 50-50. ΔΕΝ τα φάγαμε μαζί, αυτοί έφαγαν και μας πέταξαν πουρμπουάρ για να μας έχουν συνενόχους.


Ξεχάστε λοιπόν τις ενοχές, και τα παραμύθια και το ΝΑΤΟ και όλο τον αποπροσανατολισμό. Δύο είναι οι ένοχοι: Oι λαδώνοντες και οι λαδωνόμενοι. Όχι ότι θα υπάρξει δικαιοσύνη… Εδώ στα καραμπινάτα αεροπλανάκια του 1996 δεν κουνήθηκε φύλλο… θα πιάσουν τους ενόχους του 99, ή του 2009; Χα!

Είμαστε με άδεια ταμεία, χρέος που δεν έχει σχέση με την δυνατότητά μας να το ξεπληρώσουμε, αποχαυνωμένοι από τα ΜΜΕ, μάλλον άοπλοι, χωρίς βιομηχανικό ή αγροτικό παραγωγικό ιστό, 30-40% ανεργία (αν βάλεις τους φουκαράδες του Δημοσίου και των ΟΤΑ που δεν έχουν αντικείμενο), 1-2 εκατομμύρια αλλοδαπούς που αρχίζουν να απαιτούν, και δεν έχουμε καν Ελληνικό στράτευμα να κάνει …δικτατορία. Αλλά τι να την κάνουμε; Έχουμε την Τρέμη, τον Χατζηνικολάου και τον Λαζόπουλο.

Όσο για το ΝΑΤΟ, μην άγχεστε. Η γριά αλεπού ο Kissinger, που μου έκανε την χάρη και δημοσίευσε την διατριβή του πάνω στο ίνδαλμά του τον Μέττερνιχ, έχει τον Ομπάμα από κοντά και παίζουν multipolar world. Δεν ασχολείται με εμάς. Με τον Πούτιν, την Μέρκελ και τον Κινέζο ασχολείται. Ίσως και με τον Σαρκοζύ. Καλό Σ/Κ.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Οξεία κριτική στην πολιτική της καγκελαρίου Μέρκελ ασκεί η μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας «Handelsblatt». Σε πρωτοσέλιδο άρθρο υπό τον τίτλο «Βερσαλλίες χωρίς πόλεμο» ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Γκάμπορ Στάινγκαρτ στηλιτεύει την «πολιτική της αυστηρότητας» που ακολουθεί καγκελάριος Μέρκελ έναντι των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης, εκτιμώντας ότι οδηγεί τις χώρες αυτές στην καταστροφή, ενώ βλάπτει και τα γερμανικά συμφέροντα.

Η γραμμή που ακολουθεί η καγκελάριος Μέρκελ «με όλο και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα» συνοψίζεται στις λέξεις-κλειδιά «λιτότητα» και «τιμωρία» , μία επιλογή που «πιέζει ακόμα περισσότερο τις χώρες που έχουν γονατίσει» υπό το βάρος των χρεών, σημειώνει.

Ο αρθρογράφος προειδοποιεί ότι «τα γερμανικά συμφέροντα – δηλαδή η αποπληρωμή των χρεών, η σταθερότητα των τραπεζών και η διατήρηση της ευρωζώνης, δεν πρόκειται να εξυπηρετηθούν με την πολιτική αυτή» . Προβλέπει δε ότι «τα πακέτα λιτότητας που έχουν επιβληθεί και η απειλή προς τους πιστωτές θα φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα: οι πληγείσες χώρες θα έχουν στο τέλος περισσότερα χρέη, οι τράπεζες θα είναι σε καθεστώς μεγάλης ανασφάλειας και η Ευρώπη θα επιστρέψει σ΄ αυτό που ήταν, δηλαδή ένας τόπος, όπου ο ένας δεν θα ανέχεται τον άλλον» .

Ο αρχισυντάκτης της «Handelsblatt» επισημαίνει και την ευθύνη των τραπεζών για το γεγονός ότι «Έλληνες, Ιρλανδοί, Πορτογάλοι, ακόμη και οι Ισπανοί έζησαν πάνω από τις δυνατότητές τους» , τονίζει όμως ότι «όποιος ανακηρύσσει τις υπερχρεωμένες χώρες σε προτεκτοράτο κερδίζει μόνο τη δυσαρέσκεια» , ενώ με την πολιτική λιτότητας «δεν δημιουργούνται προϋποθέσεις για εξυγίανση και ενδυνάμωση των οικονομιών των χωρών, αντιθέτως καταστρέφονται» .

Εκτιμά δε ότι, «ακόμα και αν οι δεινοπαθούσες χώρες βυθιστούν στη λιτότητα, δεν πρόκειται να απαλλαγούν από το βρόχο που τους πνίγει. Αντίθετα, οι εθνικές οικονομίες τους θα αποδυναμωθούν, τα βάρη θα γίνουν επαχθέστερα και τελικά όλες μαζί θα καταποντιστούν» .

Ο Γκάμπορ Στάινγκαρτ παραπέμπει στο «σχέδιο Μάρσαλ» , του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών που σηματοδότησε το 1947 το πέρασμα των ΗΠΑ από την απαίτηση επανορθώσεων και την περαιτέρω οικονομική εξαθλίωση της ήδη ηττημένης Γερμανίας στη λογική της ανασυγκρότησης, χωρίς την οποία «ουδέποτε η Γερμανία θα έβρισκε το δρόμο για την ευημερία» .

http://www.politis-gr.com/?p=7388

Ζάχαρη είπε...

Πολυ σωστα.Παντως αυτα που λενε για τον 'τραχηλο του Ελληνα...' κτλ δεν τα πιστευω.Μαθαμε στις χουντες,και καμια φορα η υπερβολη γινεται φιλοτιμο.

Ανώνυμος είπε...

http://www.topontiki.gr/article/11624

Πολίτης της Μπανανίας είπε...

Το Μπασοκ πάντα ήταν μανούλα στον αντιπερισπασμό. Αλλά αυτή την φορά έχει περάσει τα όρια τόσο που δεν τα βλέπει πια.