Το βάψιμο της πολυκατοικίας (2)

Να δεχτώ ότι αυτά που έκανε χτες ο Σαμαράς, τα έκανε για "ελιγμό για να αγοράσει χρόνο". Να δεχτώ ότι έκρινε ότι "δεν είχε άλλες εναλλακτικές λύσεις". Να δεχτώ ότι πιστεύει ότι είναι "το σωστό για το καλό του τόπου". Άντε να δεχτώ ότι τα έκανε για να μας πείσει ότι "δεν αστειεύεται". Ή να δεχτώ ότι τον νοιάζει πραγματικά ο μισθός μου ή η σύνταξή μου.

Για το ότι "δεν αστειεύεται", να αναρωτηθώ "έναντι τίνος;"  Βουλευτών που έχουν άλλη άποψη; ΜΜΕ; Ξένων; Της ...αντιπολίτευσης;  Της κυβέρνησης;  Της Διαπλοκής;  Ή έναντι εμού, που στο κάτω κάτω δεν μετράω;

Για τον ελιγμό και τον χρόνο; Δεν ξέρω τι ξέρει, αλλά η τράπουλα είναι σημαδεμένη, και οι ελιγμοί σε περιβάλλον ύφεσης, απομόχλευσης, έλλειψης ρευστότητας, υπερφορολόγησης, φυγής κεφαλαίου, και αυξανόμενης πολιτικής μοναξιάς, είναι περιορισμένοι. Και ο χρόνος λειτουργεί σαν θηλιά. Κάθε χτες και καλύτερα.

Το "καλό του τόπου" δεν το κρίνουν οι αρχηγοί κομμάτων ή τα επιτελεία τους, ή δημοσιογράφοι, ή αφεντικά εταιριών, ή άτομα όπως εγώ. Το καλό του τόπου εμπίπτει σε αυτόν τον ατελέστατο μηχανισμό λήψης αποφάσεων που έλεγα χτες, με το παράδειγμα της συνέλευσης για το βάψιμο της πολυκατοικίας. Πολλοί περίεργοι επικαλούνται το καλό του τόπου, και τελικά το ερώτημα παραμένει: Ποιος το κρίνει; Η σιωπηλή μειοψηφία που φοβάται τους κουκουλοφόρους;

Ο μισθός και η σύνταξή μου καμία σχέση δεν έχουν με την χθεσινή απόφαση. Οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν σχέση με παραγωγή, εξαγωγές, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη και πράγματα πάρα πολύ απομακρυσμένα αυτή την στιγμή.

Ή να δεχτώ την αφόρητη πίεση 2-3 εταιριών ή 1-2 πρεσβειών... Αυτό το κάνει πιο ...εύκολο.

3-4 γνωστοί μου σήμερα το πρωί μου είπαν με ανακούφιση "έεε... καλύτερα έτσι, αφού είμαστε τέτοια χάλια οι Έλληνες".  Η φωτό είναι από εδώ.