Αυτά που ξέρω ότι ξέρω, που ξέρω ότι δεν ξέρω, κλπ.

Το Stratfor μοίρασε χτες, στους συνδρομητές, του δύο άρθρα που τα βρίσκω ενδιαφέροντα, και τα αντέγραψα στο Scribd:

Μία εξήγηση για την στρατηγική των ΗΠΑ
Η Ελληνική οικονομική κρίση γίνεται πολιτική

Το Stratfor έχει γράψει και στο παρελθόν για την Ελλάδα

Η θάλασσα στην καρδιά της γεωπολιτικής της Ελλάδας (28/6/10)
Η λογική της "διάσωσης" (7/5/11)
Περιμένοντας την πτώση της Ελλάδας (29/9/11)

Μου έχει κολλήσει και ένας χάρτης που ανέβασε πριν δύο χρόνια ο Ινφογνώμων (τον είχα αναφέρει και εδώ).  Χώρια όλοι οι χάρτες με τις ΑΟΖ και η σιωπή ιχθύος για την Ελληνική.  Όπως και σιωπή ιχθύος για πετρέλαια (αν υπάρχουν -- αλλά να καλό αντικείμενο για Νέο Εθνικό Διχασμό).  Δεν μου έχει περάσει απαρατήρητο και όλο το σκηνικό στην Θράκη, η περίεργη σημαία της Κρήτης, και άλλα παρεμφερή.  Και εκεί τσιμουδιά...

Άσε οι ομοιότητες με την περίοδο 1869-1908:

1/12/1893: Κηρύχθηκε το χρεωστάσιο. Η γνωστή φράση: Δυστυχώς επτωχεύσαμεν δεν καταγράφηκε στα πρακτικά αλλά ειπώθηκε εν τη ρύμη του λόγου. Οι Γερμανοί στον τύπο αποκαλούσαν το Βασιλιά σε γελοιογραφία με στολή αρματωλού «der kleine klephte», ο μικρός κλέφτης (με δισημία). Άλλοι πρότειναν να πουληθεί τεμάχιο ελληνικού εδάφους για εγγύηση (θυμίζει κάτι;).

Το κραχ του 2008 είναι σε εξέλιξη. Λίγο αταβιστικά, το κραχ του 1929 ξεχάστηκε το 1940.  Το χρεωστάσιο του 1893, πέρασε από το Μαύρο '97, τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο του 1898,  που ξεχάστηκε με τους Βαλκανικούς.

Η γεωγραφία δεν έχει αλλάξει, η Γερμανία είναι ενωμένη, οικολογική και  αυτοκρατορική, η Ρωσία είναι κάπου μεταξύ 1819 και 1901, ο κόσμος έχει ψευδαισθήσεις περί "Ευρώπης", η Αγγλία δεν είναι αυτό που ήταν, η Αμερική καταξοδευμένη,  και εγώ έχω κολλήσει σε ένα ρητό του Rumsfeld:

"There are known knowns. These are things we know that we know. There are known unknowns. That is to say, there are things that we know we don't know. But there are also unknown unknowns. There are things we don't know we don't know".

Αυτά που ξέρουμε ότι ξέρουμε. Αυτά που ξέρουμε ότι δεν ξέρουμε. Και αυτά που δεν ξέρουμε ότι δεν ξέρουμε.

Αυτά που ξέρω ότι ξέρω είναι

1) ότι μας στριμώχνουν να πεισθούμε ότι δεν έχουμε άλλη λύση (γενικώς και αορίστως) και παράλληλα, αυτοί που μας στριμώχνουν, γνωρίζουν ότι ενισχύουν ακραία κόμματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και

2) ότι το PSI και το Μνημόνιο 2 είναι ενδιάμεσο στάδιο για κάτι άλλο, σαφώς δεν με αφήνουν να έχω άποψη επ' αυτού, αλλά ξέρω ότι δεν είναι αυτό "λύση" (το άτιμο το εξελάκι), εξ ου και θα υπάρχει συνέχεια.

ΔΕΝ έχω σκοπό να γίνω ...ιστορικός, αλλά κάτι με ανησυχεί με το ότι λέει το σημερινό άρθρο του Stratfor ότι έχουμε πολλούς αριστερούς. Δεν φοβάμαι τους αριστερούς, φοβάμαι ότι γράφεται ότι έχουμε πολλούς. Ποιος προβοκάρει ποιόν...