Η αυτοαναίρεση

"Η Ελλάδα με την υπογραφή των δανειακών συμβάσεων απεμπόλησε ένα στοιχειώδες κυριαρχικό δικαίωμα. Απεδέχθη την άρση της ασυλίας που προστάτευε την ιδιωτική περιουσία και τα έσοδα του Eλληνικού Δημοσίου, τον χρυσό και τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας από διαδικασίες κατασχέσεων για διασφάλιση οφειλών προς πιστώτριες χώρες! Η χώρα μας απεδέχθη επίσης τη δυνατότητα των δανειστών να διώκουν και να συλλαμβάνουν Eλληνες αξιωματούχους σε περίπτωση μη εμπρόθεσμης αποπληρωμής των νέων επαχθών δανείων καθώς και την απαγόρευση συμψηφισμού τυχόν απαιτήσεών της από τους δανειστές με τις οφειλές της από τα δάνεια, ώστε οι Γερμανοί να μη χάσουν ούτε ένα ευρώ!"

Συν τα μέτρα, φορολογικά, εργασιακά, τα μισθολογικά, οι επιδοτήσεις στις παραμεθόριους κλπ.

Το ειρωνικό είναι ότι με την αποδοχή αυτής της "σωτηρίας" όσοι ψήφισαν "όχι" για οποιονδήποτε λόγο θα δυσφημιστούν ή θα  ...ξεχαστούν, και όσοι ψήφισαν "ναι", θα μας λένε ότι ήξεραν τι έκαναν και θα αυτοανααιρεθούν.   Πολλοί σιώπησαν είτε από αμηχανία, είτε επειδή κατά βάθος ήξεραν ότι τα "μέτρα" είναι
απαραίτητα, αλλά προτίμησαν να τα επιβάλουν ξένοι  από ότι εμείς στον εαυτό μας.  Αυτή είναι από μόνο του καθολική αυτοαναίρεση.

Δεν μπορέσαμε να διορθώσουμε το σύστημα αλλά ...θα το διορθώσουμε σε καθεστώς Κατοχής.   Τα"μέτρα" ήταν απαραίτητα εδώ και καιρό, αλλά θου Κύριε με τα πάρουμε μόνοι μας, και φανούμε εμείς ανάλγητοι, ή μην τα παίρναμε το 2000 και ανακόπταμε το Χρηματιστήριο, ή το 2003 και ανακόπταμε τα Έργα, ή το 2010 και ανακόπταμε την Πράσινη Ανάπτυξη (την οποία υπερψήφισαν οι ίδιοι, περίπου, 199).

Θα πετύχει το PSI;  Εξαρτάται εάν είναι βιώσιμο το χρέος.  Θα ξέρουμε όταν δούμε σε πόσο καιρό θα πάμε σε Μνημόνιο 3 ή σε de facto αποτυχία και κατάρρευση, ή σε απόλυτο γύψο, ώστε η αποτυχία να μην ...αναφέρεται. Ή εάν θα έχουμε πολλή Ανάπτυξη το επόμενο 18μηνο.

Υπήρξε ή υπάρχει άλλη λύση;  Νομίζω ναι. Αλλά κανείς δεν την εκστομίζει, είναι verboten.  Μόνο κάτι αριστεροί, και κάτι δεξιοί, και κάτι αγγλοσάξονες ή κάτι Ρώσοι, ή ευρωσκεπτικιστές, ή (το άκρον άωτον της υποκρισίας) οι "κερδοσκόποι και μαυραγορίτες που θα θησαυρίσουν με την ...δραχμή" (!) και κανείς δεν απορεί, "μα τι στην ευχή έχουν κοινό, μεταξύ τους, όλοι αυτοί".

Με το υπογραμμισμένο εδάφιο της πρώτης παραγράφου (από τον Ελεύθερο Τύπο), αναρωτιέμαι εάν θα αλλάξει τροπάρι κανείς. Όπως έγραψε και η Ζέζα Ζήκου, η κρίση χρέους, έγινε κρίση Δημοκρατίας. Και η κρίση Δημοκρατίας, έγινε ανελευθερία.