Η δραχμή και η κόλαση του κυρίου Προβόπουλου

Από τότε που μπήκαμε στο ευρώ, η Τράπεζα της Ελλάδος (και οι "Διοικητές" της) έχουν γίνει περίπου διακοσμητικοί. Αν θυμάμαι κάτι από τον Γκαργκάνα, είναι πόσο παρακαλούσε να μείνει στην θέση του το καλοκαίρι του 2008, και για τον Προβόπουλο θα θυμάμαι τις φλουό γραβάτες του (μόδα διαπραγματευτών commercial paper της περιόδου του 80, που πολλοί "καθηγητές" οικονομικών σε Αθήνα και Πειραιά και άλλοι περιφερόμενοι παραγοντίσκοι ζήλεψαν στα χάϊ της φούσκας του ΧΑΑ το 2000). Δεν κακολογώ άνθρωπο από τις γραβάτες του, αλλά η πιάτσα τον έχει για ...ωραιοπαθή, και και λιγάκι his master's voice, αλλά αυτή είναι η Ελλάδα, και έχει και χειρότερους από τον Προβόπουλο (αλλά εάν ψάχνετε για πεταμένα λεφτά, κοντά είστε...)

Με την Τράπεζα της Ελλάδος ασχολήθηκα τον περασμένο Ιούνιο όταν έκανε την βαρυσήμαντη εκδήλωσή της για τις "περιβαλλοντικές, οικονομικές, και κοινωνικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα". Χωρίς να ξέρω από μέσα, μάλλον δάχτυλος Γιωργάκη (ή Siemens) ήταν η εκδήλωση, αλλά "Προβόπουλος" έλεγε η πρόσκληση.

Τότε σχολίασα την προκλητική αρλούμπα (στο παραπάνω link, και στο "Τράπεζα της Ελλάδος, τέλος", και στο "Τράπεζα της Ελλάδος και η Κλιματολογία".   Αυτό που ποτέ δεν είπε η Τράπεζα της Ελλάδος, που, μην έχοντας νομισματικό αντικείμενο, έγινε πλασιέ αιολικών, σας το είπα, και τότε, εγώ:    Οι ΑΠΕ είναι off balance sheet debt και δημιουργούν επισφάλειες σε βάρος του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Ψιλά γράμματα για τους Προβόπουλους.

Ο γίγαντας της Κεντρικής Τραπεζικής ξανακτύπησε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, με άλλη βαρυσήμαντη δήλωση ότι η επιστροφή στην δραχμή θα είναι κόλαση, και ότι θα πάμε πίσω σε επίπεδα 1950.

Η επιστροφή στην δραχμή θα είναι πράγματι κόλαση για τον Προβόπουλο, γιατί θα χρειαζόμαστε πραγματικό Κεντρικό τραπεζίτη, και οι εισαγόμενες φλουό γραβάτες, από 100-200 ευρώ η μία, θα πάνε πάνω από δεκαχίλιαρο. Εάν ο Προβόπουλος έκανε την δουλειά του (τι δουλειά κάνει άραγε;) από τα μέσα του 2010, θα προετοίμαζε την χώρα για το αναπόφευκτο.  Προετοιμασία, που αν θυμάστε,  ανέφερε ως απαραίτητη και ο Σκαπέρδας.  Όσο για το δίλημμα "ευρώ ή δραχμή", νομίζω ότι ο Προβόπουλος, χωρίς πολύ σεβασμό, λέει αρλούμπες. Νομίζω ότι η δικιά μου τοποθέτηση (της 5ης Νοεμβρίου) είναι πληρέστερη (και μην φοβάσαι, μεγάλε, δεν είμαι υποψήφιος για την θέση σου, δεν σκαμπάζω από Κεντρικές Τράπεζες -- όχι ότι αυτό είναι εμπόδιο...)

Όσο για την επιστροφή μας σε επίπεδα 1950, και για αυτό κάπου έχω γράψει (και πολύ πριν τον ...Προβόπουλο) και το "1950" είναι υπεραισιόδοξο!  Το 1950 είχαμε την Αμερική να στέλνει σκληρό νόμισμα για να μην κατέβει κάτω ο Ρώσος. Από την "βοήθεια" εκείνη φτιάχτηκαν εφοπλιστές, βιομήχανοι και η μικροαστική τάξη (που μας έχουν τελειώσει λιγάκι -- πλην εφοπλιστών). Το 1950, η επαρχία ήταν γεμάτη κόσμο που ζούσε, φτωχά μεν, αλλά ζούσε. Το 1950 η μετανάστευση ήταν εύκολη, υπήρχε ανοικοδόμηση.  Το 1950 τα παιδιά πήγαιναν ξυπόλυτα στο σχολείο αλλά για να μάθουν γράμματα, όχι για να υφίστανται πειράματα Ρεπούση και Διαμαντοπούλου. Το 1950 είχαμε, μέσα στην φτώχεια και την κατάντια του Εμφυλίου, προοπτική.

Γιατί σας λέω ότι τα πράγματα θα είναι χειρότερα από το 1950; Γιατί θα είναι. Είτε μείνουμε στο ευρώ, είτε φύγουμε από το ευρώ. Μένοντας στο ευρώ θα είμαστε, απλά, πιο ταπεινωμένοι (αλλά οι Προβόπουλοι, οι Πράσινοι παπαγάλοι και οι γερμανοτσολιάδες "νεοδοσίλογοι" θα έχουν εφήμερη ψευδαίσθηση λόγου ύπαρξης).

Η φωτό είναι του Κωνσταντίνου Μάνου (Magnum Photos) από την Σκύρο του 1967...  Η παρακάτω φωτό είναι το άγαλμα του Κολοκοτρώνη, από το 1950 (από εδώ).  Για το ότι περάσαμε καλά με το ευρώ, το χρωστάμε στα πολλά δανεικά που πήραμε.  Ο μόνος λόγος να μείνουμε στο ευρώ, είναι ότι γεμίσαμε φελλούς και ψαλιδόκωλους, που ξέχασαν την αριθμητική και την ειλικρίνεια.  Τον όρο "νεοδοσίλογος" τον πήρα από τον spiral.