Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Ο Νοέμβριος του 2011, τον Ιούλιο του 2015


Αν πάρετε αυτά που έγραψα τον Νοέμβριο του 2011, και όπου λέει "ΓΑΠ" βάλετε "Τσίπρας" θα είναι μία 100% επίκαιρη ανάρτηση.

Ό,τι και να κάνει το Πασόκ, ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, ο Ποτάμης, ο Κουβέλης... και όλοι αυτοί που ψήφισαν Μνημόνιο χωρίς να ξέρουν τι ψήφιζαν,  δεν αλλάζει τα πράγματα. Ό,τι και να λέει ο Σαμαράς, Τσίπρας, επίσης. Τα νούμερα είναι αμείλικτα και μόνο οι θελήσεις ανθρώπων αλλάζουν, ή κάμπτονται.
Τότε, σαφώς δεν χώνευα τον ΓΑΠ, σαφώς χώνευα τον Σαμαρά και δεν ήξερα τι είναι ο Σύριζα ή η Χρυσή Αυγή, ή οι ΑΝΕΛ. Και δεν μου άρεσε καθόλου που δύο κότες σε διατεταγμένη υπηρεσία έριξαν τον ΓΑΠ εκεί που πήγε να ξεστομίσει την λέξη δημ..ψ..φ.σμμ... είτε καταλάβαινε, είτε δεν καταλάβαινε τι έκανε.

Αν δείτε τι είπαν οι δύο κότες, είναι το ίδιο που έχουν πέσει όλοι πάνω σας να σας φάνε, ότι θα καταστραφείτε, και κακό το δημοψήφισμα, και η Ευρώπη τεστίκουλα Καράμπελε, κουνάτκβε Χαϊντόνις, όλα made in ...Europe, και πλασαρισμένα από τους εδώ χειριστές των δύο κοτών.


Το κολλάζ είναι από το Πρώτο Θέμα της εποχής εκείνης. Κρίνετε λοιπόν τώρα, εσείς:
1.  Σωθήκαμε από το 2011 χάρη στις κότες;
2.  Άλλαξαν αυτοί που τώρα θέλουν το "Ναι";
3.  Εκτός από ότι βάθυνε η ύφεση και αυξήθηκαν τα χρέη, τι άλλο έχει γίνει;

Είμαστε, μερικοί από εμάς, Ευρωπαίοι, και μερικοί από εμάς "υπερήφανοι περί αυτού". Δεν είμαστε Ευρωπαίοι. Παραμυθιασμένοι με δανεικά είμαστε.  Ούτε οι Γάλλοι είναι Ευρωπαίοι, ούτε οι Άγγλοι, ούτε οι Γερμανοί.  Το ξανθό χρώμα στις ξανθιές είναι πάνω από μαύρες ρίζες.  Η γλώσσα μας είναι Ελληνική.  Δεν έχω δει Γερμανό ή Ιταλό να θέλει να είναι "Ευρωπαίος".

Δεν θα είναι ηπιότεροι οι πιστωτές εάν προσκυνήσετε. Το μόνο που φοβούνται οι πιστωτές είναι τα δάνειά τους σε φέρετρα. Δεν θα είμαστε πλουσιότεροι ή φτωχότεροι με Ναι, ή με Όχι. Το Ναι ή το Όχι δεν αφορούν σε Grexit. Αλλά δεν μπορώ να σας πω ότι το μη-Grexit είναι βιώσιμο, όσο δυσάρεστο κι αν είναι.

Τα ΜΜΕ είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία, εγώ είμαι από αυτούς που όταν μου ζαλίζουν τα τεστίκουλα πεισμώνω και λέω "Όχι", εσείς, ότι σας φωτίσει ο Θεός.   "Συμφωνία" με πιστωτές που μας κρατάει σε εκκαθάριση εν λειτουργία, δεν είναι "συμφωνία", είναι παράταση της εκκαθάρισης. Την μείωση του βιωτικού επιπέδου και άλλες δυσκολίες τις θεωρώ δεδομένες. Εδώ και πολύ καιρό. Από τουλάχιστον τις 18 Μαρτίου του 2000...

Τώρα... Τι είχε κατά νου του ο Τσίπρας, ή ο ΓΑΠ, ή ο οποιοσδήποτε...
http://www.wsj.com/articles/it-looks-a-perfect-exit-stage-left-for-tsipras-1435783545

3 σχόλια:

Professor Moriarty είπε...

Ποιά είναι η "τακτική Βαρουφάκη"; Εννοώ κατά τις διαπραγματεύσεις. Εγώ βλέπω 2 ή 2.5, ή 3 τακτικές που εναλλάσσονταν ή συμπλέκονταν. Το αίτημα και επιμονή για διαγραφή χρέους OK, η Lazard εκτίμησε ότι χρειάζεται διαγραφή 100 δις. Η Lagard το ονομάζει “operation” (εγχείρηση, χα-χαα!). Τώρα αναμένεται και έκθεση του ΔΝΤ για μη-βιωσιμότητα. Κοίταξε, αν κρίνουμε από το ότι ο Σόιμπλε εισηγήθηκε το κούρεμα του 50% πιστεύω ότι έχει αποδεχθεί ότι η οριστική διευθέτηση με νέο κούρεμα είναι η μόνη λύση. Σύμφωνα και με όσα αποκαλύπτει σήμερα η SDZ, μάλλον η Μέρκελ αντιδρά.

http://www.sueddeutsche.de/politik/nsa-abhoeraffaere-merkels-reiselustiger-schatten-1.2546772

Αλλά θα επαναλάβω ότι κατά την άποψη μου η διαπραγματευτική τακτική της ελληνικής πλευράς υπήρξε αξιοθρήνητη. Το αποτέλεσμα μιλάει μόνο του. Αν η “τακτική”τους ήταν να υλοποιήσουν το σενάριο του προεκλογικού video-clip καταστροφής της ΝΔ, ήταν αξιοθαύμαστα επιτυχής. Δεν τους συνέβη τίποτε απρόβλεπτο. Όλα ήταν προβλέψιμα. Και πρώτα από όλα οι κλειστές τράπεζες με “δημοψήφισμα” στο “και 5”. Εγώ από την αρχή το είδα σαν “στρίβειν δια του δημοψηφίσματος”. Ήμουν από αυτούς που πίστευαν ότι ο Βαρουφάκης όντως θα έφτανε στα άκρα, “ρήξη” το ονόμασαν κάποιοι, αλλά υποθέτω ότι πρέπει να δοθεί ένα περιεχόμενο σε αυτή την “ρήξη”. Μιλούσε για στάση πληρωμών μέσα στο ευρώ. Αλλά αν αυτό εννοείς με “ρήξη” δεν πας με τις χειρότερες για εσένα συνθήκες σε αυτήν, αφού έχεις εξαντλήσεις τα αποθεματικά, έχεις στεγνώσει τις τράπεζες και βγαίνεις έξω από το πρόγραμμα από το οποίο εκλιπαρείς να σε κρατήσει κλινικά νεκρό για μία ακόμη εβδομάδα μέχρι το “δημοψήφισμα” -να εκλιπαρείς για ELAημοσύνη. Και μετά τι; Ποιος είπε ότι θα πληρώνει “εις το διηνεκές” και πλήρωσε μέχρι τελευταίας ρανίδας; Πώς συμβιβάζονται αυτά; Είναι έξυπνη τακτική;

Το δικό μου “όχι” είναι παντός καιρού σε αυτές τις “διασώσεις”, αλλά με τον τρόπο που μεθοδεύθηκε η όλη υπόθεση του “δημοψηφίσματος” πιστεύω ότι ακόμα και με το “όχι” με αναγκάζουν να πω “ναι”στην βλακεία. Κοίταξε, το να εκπληρώνεις σε χρόνο t+4years το ματαιωμένο "όνειρο¨ του ΓΑΠ δεν εκδικείσαι την ιστορία, αλλά διακινδυνεύεις, υπό αυτές τις συνθήκες, μία κακόγουστη φάρσα. Ελπίζω ολόψυχα να διαψευσθώ....

archaeopteryx είπε...

το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το τί γένεται μέσα σε αυτές τις διαπραγματεύσεις δεν είναι πάντα ή σχεδόν ποτέ δεν είναι γνωστό. Ιδίως όταν εμπλέκονται καιπολλοί όχι πάντα με σαφή ή έστω την ίδια άποψη! Μα ξέρω άτομα που έχουν αλλάξει άποψη απόμέρα σε μέρα. Δηλαδή υπάρχουν σίγουρα φωνές μέσα στην Γερμανία που δεν θέλουν, και μέσα στην Κυβέρνηση τοι ίδιο. Για αυτό εγώ μένω στο ότι χωρίς ρύθμιση δεν κάνουμε τίποτα, και μάλλον προτιμώ το 50% του Σόϊμπλε από τα 100 της Λαζαρ.

Καλό το λινκ...

Professor Moriarty είπε...

Μιλάω για το 50% που είχε εισηγηθεί ο Σόιμπλε στο πρώτο κούρεμα (που έγραψε και ο Spiegel) ενώ η Μέρκελ αρχικά το θεωρούσε ανέφικτο. Δεν μπορώ ξέρω τι νούμερο έχει στο μυαλό του για το δεύτερο κούρεμα.

Άλλη ένδειξη της σύγχυσης είναι ότι ως casus belli προβλήθηκε το δημοσιονομικό (με κορώνες για το συνταξιοδοτικό και τις πεικοπές στην άμυνα, και μάλιστα κατάλληλα διακευασμένες), και όχι το ζήτημα διευθέτησης του χρέους, το οποίο βέβαια ανασύρθηκε πάλι την τελευταία στιγμή. Και στο μεν δημοσιονομικό, είτε πάρουμε το τελευταίο draft της ελληνικής πλευράς και το αντιπαραβάλλουμε με το ν-1 draft του Γιούνκερ, είτε και με το ν-draft, είτε και με το ν+1draft του Τσίπρα, δεν υπάρχει ουσιώδης διαφορά. Αυτή την στιγμή το “μεγάλη αναταραχή-θαυμάσια κατάσταση!” δεν το αναφωνούν μαοϊκοί αλλά οι κύκλοι που είναι υπόλογοι για τον ευρωπαρασιτισμό.