Τετάρτη 18 Ιουλίου 2018

Η θρησκεία της Κλιματικής Αλλαγής. Σήμερα, μερικοί θα πείτε ότι έγινα και ...βλάσφημος.

"Δεν μπορούμε να αμφισβητούμε την Κλιματική Αλλαγή". Επειδή το ακούω αυτό σε δημόσιους χώρους, από κατά τα άλλα σοβαρούς ανθρώπους, σκέφτομαι: Οι θρησκείες (και οι πολιτικές δοξασίες) τυπικά κατευθύνουν ίσως πραγματικές ανάγκες, μέσα από το πρίσμα του μηχανισμού κάποιας κεντρικής εξουσίας.  Ή απλά εκφράζουν συμφέροντα -- θα μάς άρεσε να πούμε των πολλών. αλλά, λυπάμαι συνήθως είναι των λίγων, ή του ...ενός.  Και για μία θρησκεία να πετύχει, πρέπει όχι μόνο να εμφανίζεται ως πραγματικά επιθυμητή, ή "σωστή", αλλά να εμφανίζεται ότι λύνει και πραγματικά προβλήματα.

Το θέμα της Κλιματικής Αλλαγής,  όπως παρουσιάζεται στον πολύ κόσμο έχει καταντήσει θρησκευτικό μάλλον παρά "επιστημονικό", αν και, το 2018, δεν είναι της μόδας οι "θρησκείες" και πουλάει περισσότερο η "επιστήμη". Αλλά όταν η επιστήμη δεν είναι ακριβώς επιστήμη, τότε επιστρέφουμε σε "θρησκεία" ή σε "σκοταδισμό".

Κανείς μα απολύτως κανείς δεν αμφισβητεί ότι "το Κλίμα αλλάζει".  Το κλίμα αλλάζει από καταβολής κόσμου (πριν 4,5 δις χρόνια) και θα αλλάζει για περίπου άλλο τόσο (μέχρι το εκτιμώμενο τέλος των καυσίμων του ήλιου -- που κάποτε θεωρείτο όχι απλά ήλιος, αλλά" Θεός Ήλιος" και δεν υπάρχει μόνο ένας αλλά πάνω από 30, σήμερα στην σφαίρα της μυθολογίας).   Το κλίμα αλλάζει. Το θέμα είναι
  1. γιατί αλλάζει
  2. κατά πόσον οι σημερινές αλλαγές είναι διαφορετικές από αλλαγές του παρελθόντος
  3. κατά πόσον για τις σημερινές αλλαγές φταίμε εμείς και
  4. κατά πόσον οι προτεινόμενες λύσεις για την σωτηρία μας έχουν σχέση με το Κλίμα 
Όπως είπα, κανείς δεν αμφισβητεί ότι αλλάζει. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι αλλάζει για πολλούς λόγους, που δεν είναι όλοι απόλυτα κατανοητοί ή ποσοτικοποιήσιμοι αν και υπάρχουν πολλά δεδομένα που, αν κάποιος είτε πρόσεχε στο Γυμνάσιο, ή έχει γενικά λίγη παιδεία συνθέτουν μια εικόνα.  Το παρακάτω γράφημα νομίζω περιέχει όλες τις αναφερόμενες αιτίες της κοινά αποδεκτής κλιματικών αλλαγών (και είναι μετάφραση από εδώ):


Οι επιστήμονες του λεγόμενου IPCC του ΟΗΕ βασικά εστιάζονται μόνο σε ένα τμήμα της ατμοσφαιρικής χημείας, το πoσοστό του ατμοσφαρικού CO2. Ξεκινάνε από τρεις σωστές παρατηρήσεις:
  1. η θερμοκρασία έχει αυξηθεί από περίπου το 1800
  2. το ατμοσφαρικό CO2 ανεβαίνει μετά το 1800,
  3. το CO2 είναι αέριο του θερμoκηπίου
  4. η χρήση καυσίμων (που δίνει CO2) έ,χει αυξηθεί από περίπου το 1800
Από αυτές τις σωστές παρατηρήσεις, οι επιστήμονες του IPCC βγάζουν το συμπέρασμα ότι
  • για την αύξηση της θερμοκρασίας φταίει η χρήση καυσίμων και
  • η αύξηση της θερμοκρασίας θα είναι καταστροφική αν δεν μειώσουμε την χρήση καυσίμων
Στις σωστές παραπάνω παρατηρήσεις 1-4, άλλοι επιστήμονες απαντούν ότι:
  1. η αύξηση της θερμοκρασίας μετά το 1800 είναι εν πολλοίς φυσικό φαινόμενο
  2. η αύξηση του CO2 είναι σε μεγάλο βαθμό συνέπεια της αύξησης, για άλλους λόγους, της θερμοκρασίας (όπως πχ από τον Νόμο του Henry)
  3. το CO2 είναι μεν αέριο του θερμοκηπίου αλλά σχετικά ασήμαντο
Στα παραπάνω προστίθενται επίσης μερικές αδιαμφισβήτητες αλήθειες που περιπλέκουν την όλη συζήτηση:
  • Η θερμοκρασία δεν ανεβαίνει όπως προβλέπουν τα μοντέλα του IPCC, από το 1980 που ξεκίνησε η θεωρία τους. Τα μοντέλα προβλέπουν θέρμανση που δεν παρατηρείται, και, ειδικά, τα μοντέλα δεν έχουν μπορέσει να προβλέψουν τις θερμοκρασίες της περιόδου με γνωστές αρχικές συνθήκες.
  • Το "Φαινόμενο του Θερμοκηπίου" μετονομάστηκε "Κλιματική Αλλαγή" για να προσαρμοστεί σε μετρήσεις σταθερής ή και πτωτικής θερμοκρασίας στην περίοδο 1980-2018.
  • Επειδή η "Κλιματική Αλλαγή" δεν προκύπτει από θερμοκρασίες, προστέθηκαν και τα λεγόμενα "ακραία καιρικά φαινόμενα" πλην όμως η γνωστή Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια φαινόμενα και πλέον είναι προφανές ότι κάθε μεταβολή καιρού ή τα πρωτοβρόχια, ή τα αποτελέσματα ...πολεοδομικών παραβάσεων,  χρησιμοποιούνται σαν "ακραία καιρικά φαινόμενα" για να μην ξεχνάμε την Κλιματική Αλλαγή. Τα περισσότερα από αυτά τα επιχειρήματα είναι επιεικώς παιδαριώδη και στοχεύουν μόνο σε εντυπωσιασμό δια της καταστροφολογίας.  Οι πάγοι δεν έχουν λιώσει. Η στάθμη της θάλασσας δεν έχει ανέβει. Η Νέα Υόρκη είναι στην θέση της (και δεν έχουν πέσει οι τιμές των ακινήτων εκεί). Το Λονδίνο και η Βενετία είναι στην θέση τους και τα πλημμυρικά φαινόμενα δεν είναι ούτε πρωτοφανή ούτε εξηγήσιμα με κάποια Κλιματική Αλλαγή.
Η πιο σημαντική αλήθεια, πίσω από όλο του κουρνιαχτό της δήθεν επιστημονικής συζήτησης για την Κλιματική Αλλαγή είναι ότι, 1) με βάση τα δημογραφικά του πλανήτη Γη, 2) με βάση τις προσδοκίες πολλών δισεκατομμυρίων κόσμου για καλύτερο βιοτικό επίπεδοι, 3) με βάση την γεωπολιτική κατάσταση (όπως την καταλαβαίνει ο καθένας), δεν υπάρχει αρκετή ενέργεια για όλους (για τα 7,7 δις κόσμο), τουλάχιστον όχι με τις σημερινές τιμές. Με ό,τι αυτή η διαπίστωση συνεπάγεται. Και για τον σχετικά ομαλό χειρισμό αυτής της διαπίστωσης δεν υπάρχουν άλλες λύσεις από

Την εξοικονόμηση με μείωση χρήση ενέργειας (με όποιες συνέπειες στις διάφορες οικονομίες)
Την εξοικονόμηση αποδοτικότερη χρήση ενέργειας (με προφανές πρόσθετο κόστος)
Την εξοικονόμηση με φορολόγηση της ενέργειας (οι ΗΠΑ δεν το δέχονται και βλέπουμε τις αντιδράσεις στην Γαλλία)
Την χρήση πρόσθετων μορφών ενέργειας σαν υποκατάστατα του πετρελαίου (με τυπικό το αέριο, το σχιστολιθικό αέριο κοκ -- τυπικά χρειάζονται πρόσθετες υποδομές)
Την επαναφορά της πυρηνικής σε μεγαλύτερη κλίμακα (με τους όποιους κινδύνους, φόβους αλλά και γεωπολιτικούς περιορισμούς)
Την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας



Και άσχετα με την πίστη του καθενός, έχει ενδιαφέρον για αυτούς που μπορούν να  θυμηθούν λίγη Ιστορία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον 3ο, 4ο και 5ο αιώνα μΧ. και μέσα από αυτήν, την Ιστορία του Χριστιανισμού. Μία περίληψη, είναι στο λήμμα της Wikipedia για το θέμα:

Σύμφωνα με τα γραφόμενα σε αυτό το λήμμα, ο Χριστιανισμός επεκτάθηκε  χάρη "στον μεγάλο και ακατανίκητο ζήλο και της αγάπη των εθνικών για τον Μωσαϊκό νόμο, το αληθινό δόγμα της μεταθανάτιας ζωής, τα θαύματα της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας, τα αυστηρά ηθικά των χριστιανών και η ένωση και η πειθαρχία της χριστιανικής δημοκρατίας, η οποία σταδιακά σχημάτισε ένα ανεξάρτητο και αυξανόμενο κράτος στην καρδιά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας".

Οι λέξεις κλειδιά είναι που κάνουν μία θρησκεία να είναι θρησκεία (και όχι κάτι άλλο) είναι οι λέξεις "ζήλος", "αληθινό δόγμα", "θαύματα". Το "αυξανόμενο κράτος στην καρδιά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας" είναι "πολιτικό" ή "γεωπολιτικό" και όχι "θρησκευτικό".

Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία  διαμόρφωσε "τον ακατανίκητο ζήλο και την αγάπη κλπ". Με Διατάγματα και Συνόδους, δηλαδή με αυτοκρατορικές αποφάσεις και ελεγχόμενες διοικητικές αποφάσεις, είτε αυτές είχαν κάποια επιφοίτηση, είτε όχι.  Το Διάταγμα της Σερδικής (σημερινή Σόφια), του Βαλέριου το 311 (που έκανε τον Χριστιανισμό "religio licita" ή "επιτρεπτή θρησκεία". Το Διάταγμα των Μεδιολάνων (Μιλάνου) το 313 μΧ από τον Flavius Valerius Aurelius Constantinus ή  Κωνσταντίνο τον Μέγα ή Κωνσταντίνο τον Α΄, ή Άγιο Κωνσταντίνο, το 313 μΧ, μετά από μία στρατιωτική νίκη και ένα όνειρο. Το 325 μΧ ο Κωνσταντίνος ο Α' κάλεσε την Σύνοδο της Νίκαιας. "Έτσι ο Κωνσταντίνος δημιούργησε ένα προηγούμενο για την αυτοκρατορική ευθύνη ως προς τον Θεό, για την πνευματική υγεία των υπηκόων του, και έτσι με το καθήκον να διατηρεί την ορθοδοξία".  "Αντικατέστησε την Τετραρχία του Διοκλητιανού με την αρχή της αυτοκρατορικής διαδοχής, δίνοντας ως εκ τούτου το δικαίωμα της κληρονομιάς στα τέκνα του" (από εδώ).
Έχει επίσης γραφτεί το ότι η πρόταση "ο Κωνσταντίνος συνέβαλε στη νίκη του Χριστιανισμού [είναι] ένα τεράστιο εγκληματικό λάθος – μακάρι να οφείλεται σε άγνοια – είναι το διαθρυλούμενο και επαναλαμβανόμενο πολλάκις ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος ανεκήρυξε επίσημη θρησκεία το Χριστιανισμό – άπαγε της βλασφημίας! Αυτό θα γίνει στις 28 Φεβρουαρίου του 380 από τον Ισπανικής προελεύσεως και θερμόαιμο αυτοκράτορα τον Θεοδόσιο τον Α', αλλά όχι από τον Κωνσταντίνο (από εδώ)
Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διαμόρφωσε αυτό που μερικοί από εμάς σήμερα θεωρούμε την θρησκεία μας από τον 4ο μ.Χ. αιώνα και μετά

Δεν υπάρχουν σχόλια: