Φόλα. Μούφα. Αρλούμπα. Χαλάω το μπλογκ μου, χάνω τον καιρό μου, αλλά έχω την ικανοποίηση να τεκμηριώνω στην κυρία Τράτσα και στον κύριο Ιμπραήμ ότι τους σέρβιραν αρλούμπες, και αυτοί τις παπαγάλισαν... Χωρίς καν να τις διαβάσουν... Κατά τα λοιπά, καμπάνια ενημέρωσης. Επιπέδου ΕΛΙΚΑΣ (ίδια πηγή έχουν).
Υπάρχει αυτή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Περιβάλλοντος (ΕΕΑ). Είναι αυτή που λέει και ξαναλέει ότι όλες οι ΑΠΕ της Γερμανίας δεν έχουν μειώσει τις εκπομπές CO2 από την ηλεκτροπαραγωγή -- κάτι που είμαι σίγουρος αρέσει πολύ στα αιολικά λαμόγια.
Το 2014, αυτή η Επιτροπή έβγαλε μία μελέτη με τίτλο "Costs of air pollution from European industrial facilities 2008-2012". Από όσο ξέρω δεν επικαιροποίησε ποτέ αυτή την μελέτη. Αναγκάστηκα να την διαβάσω...
Αναφέρει (σωστά) σαν "ρύπους" α) την αμμωνία, τα οξείδια του αζώτου, πτητικές οργανικές ουσίες πλην μεθανίου (πχ βενζόλιο, φορμαλδεΰδη, οινόπνευμα, τριχλωροεθάνιο, κυκλοεξάνιο κλπ -- το μεθάνιο δεν το βάζει επειδή "δεν είναι τοξικό αλλά είναι μόνο αέριο του θερμοκηπίου (και είναι και ...φυσικό αέριο), β) τα βαριά μέταλλα (αρσενικό, κάδμιο, χρώμιο, υδράργυρο κλπ), γ) διοξίνες και πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες και το δ) CO2. Και λέει η EEA ότι όλα αυτά βλάπτουν την υγεία ή το περιβάλλον.
Λέει η ΕΕΑ αρλούμπες? Όχι. Πολύ προσεκτικά διαχωρίζει τους ρύπους από το CO2 και το CH4. Όλα βλάπτουν την υγεία πλην του CO2 (για το μεθάνιο δεν ξέρω). Το CO2 προκαλεί ρέψιμο, φουσκάλες στα τυριά, αφρό στην μπύρα και πιο υγιή φυτά. Το CO2 δεν είναι ρύπος. Συμβατικά μάς λένε ότι κάτι χμμμ.... ννν... με το Κλίμα, αλλά, είναι πάρα πολύ προσεκτικοί και τονίζουν ότι η ποσοτικοποίηση είναι στον αέρα.
Δεν κατάλαβα πώς βγάζει τα κόστη αυτών των ρύπων ή μη ρύπων η ΕΕΑ. Για το CO2 αναφέρει τις ...τιμές δικαιωμάτων άνθρακα (καμία σχέση με κόστος υγείας) από €9,5 έως €38,1 (τώρα τα δικαιώματα είναι μεταξύ €5 και €6.
Ο μεγάλος κακός είναι η Γερμανία, αλλά συγχωρείται λόγω μεγέθους (με το επιχείρημα "κάνει ζημιά μεν, παράγει ΑΕΠ δε). Με βάση και το ΑΕΠ η Γερμανία είναι καλή, αλλά η Βουλγαρία χάλια.
Για το CO2 κάπου λέει ( σελ 23-24 και παρακαλώ να το διαβάσετε για να δείτε το επίπεδο και της Τράτσα που το υπογράφει, και του Ιμπραήμ που φέρεται να το επικαλείται, και των αλητών που βάζουν επιπόλαια παιδάκια να λένε αρλούμπες -- όπου έχει έμφαση την έχω βάλει εγώ):
Carbon dioxide
There is a variety of approaches used to estimate the economic costs associated with CO2 emissions, and the benefits of mitigating emissions for policy assessment purposes. Such approaches are however recognised as being very uncertain. The Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) has highlighted the significant difficulties and high uncertainties associated with approaches used for the economic assessment of climate change risks, available in the literature, ranging between a few dollars and several hundreds of dollars per tonne of carbon in 2000 to 2015 (IPCC, 2014). One type of approach, referred to as the social cost of carbon (SCC), attempts to estimate the long-term damage costs to society caused by the emission of one tonne of GHG (e.g. Stern, 2007; US EPA, 2013a). These approaches thus also potentially provide an indication of the current-day benefits arising from mitigating one tonne of emissions. However, SCC approaches are subject to well-documented limitations, with concerns raised as to what extent they capture the uncertainties related to future societal changes, future emissions and related future temperature changes and impacts. Furthermore, the nature and scale of future impacts, economic discount rates, how to monetise certain impacts such as biodiversity loss and how to correctly reflect in these approaches events of low probability but high‑impact, provide additional significant sources of uncertainty. Given the difficulty on deciding an appropriate value for the present day damage costs per tonne of emitted CO2, other approaches have been developed based on the cost to society of avoiding dangerous levels of climate change. The so-called target‑consistent approach, starts from a GHG reduction target, to be achieved in order to be consistent with a long term climate target. An associated carbon value that would result in the necessary emission reductions is subsequently derived. This type of approach has for example been used since 2009 for carbon valuation by the United Kingdom's Department of Energy and Climate (DECC, 2009; DECC, 2011; DECC, 2013).
The previous EEA report (EEA, 2011) applied such a target-consistent approach, based on the marginal abatement costs used at that time by the UK government for carbon valuation in public policy appraisal (DECC, 2011) — a price of EUR2005 33.6 per tonne was used. While this figure reflected the views of the UK government rather than any consensus-based estimate, it was considered reasonably representative and consistent with other available approaches, either in relation to damage or abatement costs.
The present report uses an updated approach based upon recent modelled ETS carbon price forecasts performed for the European Commission to support the proposal for a 2030 climate and energy policy framework (European Commission, 2014). While the 2011 report used only a single value to estimate CO2-related damage costs, the present report applies a range of values. This approach provides a reflection of the costs associated with decreasing CO2 emissions in the EU over time in line with the required reduction necessary to meet the current policy objective of limiting future limit average global surface temperature increase to two-degrees. The range of values used is:
• A lower value of EUR2005 9.5 per tonne CO2 (based upon a value of EUR 10 per tonne CO2 in 2010 prices (8)) reflecting the modelled ETS price in 2020 based on a reference scenario (implementation of current legislation);
• A higher value of EUR2005 38.1 per tonne CO2 (based upon a value of EUR 40 per tonne CO2 in 2010 prices) reflecting the projected carbon price in 2030 in a central scenario of 40% domestic GHG emission reduction by 2030 compared to 1990 (European Commission, 2014). Regardless of the value or type of methodological approach being used to estimate greenhouse gas related damage costs, it is however clear that work needs to continue on the better estimation of the economic impacts of greenhouse gas emissions on society.
Και, σε περίπτωση που τα παραπάνω δεν σας αρκούν στο να καταλάβετε ότι η Τράτσα σας σερβίρει αρλούμπες που της σερβίρει δήθεν ο Ιμπραήμ, που του σερβίρει ...κάποιος άλλος, εεεε.... οι εκπομπές CO2, από στοιχεία της ίδιας της ΕΕΑ, και όχι μόνο, δεν μειώνονται με αιολικά. Μειώνονται με ύφεση, αποβιομηχάνιση, άντε και φυσικό αέριο και πυρηνικά στην ηλεκτροδότηση. Αλλά όχι με ΑΠΕ.
Τα εξωλογιστικά κόστη είναι εξωλογιστικά επειδή οι λογιστές ντρέπονται να βάζουν αρλούμπες στα βιβλία από τον φόβο ότι θα τους ...κλείσουν -- όχι ότι πετυχαίνει 100%, λέμε τώρα. Το εξωλογιστικό κόστος που επικαλείται δήθεν ο Ιμπραήμ (αχ καημένο παιδί, τι κάνεις κι εσύ για να ζήσεις) είναι τόσο μούφα, που α) το λέει ευγενικά αλλά σαφώς η ΕΕΑ και β) συγγνώμη που το έκανα ανάρτηση -- και δεν θα το βάλω καν στο φουμπου, απλά θα αναφερθώ σε αυτό σε επόμενη ανάρτηση.
ΥΓ η κυρία Τράτσα ή ο κύριος Ιμπραήμ θέλουν να δούνε δισεκατομμύρια σε πραγματικές και όχι εξωλογιστικές ζημιές (και δη μαϊμού-ζημιές), να δύο γραφήματα για ζημιές. Λίγο μπακάλικα, εκτιμώ ζημιές περίπου 60 δις από το 2008. Με τις ΑΠΕ έχουν γίνει λίγο μεγαλύτερες:
Όταν βάζουμε ΑΠΕ, αυξάνουμε το ΑΕΠ της Γερμανίας, και αυξάνουμε το εξωλογιστικό μας χρέος -- χωρίς αυτό να είναι όμως ανταποδοτικό. Δεν είναι επενδύσεις... Είναι σαν κατοχικό δάνειο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου