Το παραπάνω γράφημα δείχνει το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων (δάνεια που έχουν "σκάσει") σαν ποσοστό του συνολικού δανεισμού, στην Ισπανία.
Η Ισπανία έχει πάντα ενδιαφέρον, αφού 1) λόγω μεγέθους δεν μπαίνει εύκολα σε γύψο, όπως εμείς, και 2) τυπικά, ό,τι συμβαίνει εκεί, έρχεται με κάποια καθυστέρηση και προς τα εδώ, πάντα τηρουμένων των αναλογιών, και πάντα με τις διαφορές κάθε χώρας και των συνθηκών της.
Στην Ισπανία, παρά τις φήμες για αρχή κάποιας Ευρωανάκαμψης, τα φέσια από καταναλωτές προς τράπεζες είναι σε ύψη ρεκόρ. Αυτό σημαίνει ότι η όποια ευρωρευστότητα δεν αρκεί για να μην σκάσει η φούσκα. Δέχομαι (και πιστέψτε με) ότι δεν είναι "καλό" να καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα, και δέχομαι ότι η ασυνέπεια του δανειζόμενου προς τον πιστωτή του μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Το διακύβευμα είναι η διαχείριση του σκασίματος της φούσκας, καθώς και το ποιός τελικά πληρώνει την ζημιά. Η διαχείριση είναι με στοχευμένη ρευστότητα, και επίσης στοχευμένη λιτότητα, στοχευμένο τρίξιμο δοντιών (και πάντα στοχευμένη ...ψυχαγωγία, άρτος και θεάματα). Φυσικά και εμείς θα την πληρώνουμε την φούσκα, αλλά κάτι πολυεθνικές και κράτη στην Κεντρική Ευρώπη μάζεψαν τρομερά πλεονάσματα (και χρυσό) από όλο αυτό το θέατρο. Και μην ξεχνάτε: Λαδώθηκαν πολιτικοί μας για να φτάσουμε να χρωστάμε. Πήραν ποσοστά ντόπιοι "επιχειρηματίες" που ελέγχουν τα ΜΜΕ για να φουσκώσει η φούσκα. Η φούσκα είναι και παραείναι αποτέλεσμα και συνέπεια ευρωκανονισμών. Αλλά τσιμουδιά! Μόνο όταν δεν βγαίνει η δόση του δανείου σφίγγουν τα πράγματα.
Για αυτό και τόση πρεμούρα με τους "πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας". Τι να τις κάνει τις μεζονέτες και τα διαμερίσματα, έστω και τις μονοκατοικίες, η Τράπεζα; Πόσοι, πιά, ...Γερμανοί θα έρθουν να μάς αγοράσουν μπιρ παρά; Η πρεμούρα είναι για να μην μάς περάσει από το μυαλό να πούμε "βρε δεν γαμιέστε... δεν έχω, δεν πληρώνω". Γιατί αυτή είναι η μόνη "λαϊκή εξέγερση" που πραγματικά φοβούνται. Οι λαϊκές εξεγέρσεις άλλων εποχών δεν παίζουν πιά, αφού ακόμα κι όταν είχαν λαϊκό έρεισμα, ήταν καθοδηγούμενες...και γεωπολιτικές. Τα δήθεν αριστερά (ή δεξιά) είναι στάχτη στα μάτια και απόλυτα ελεγχόμενος αποπροσανατολισμός...
Τα γραφήματα και τα περί Ισπανίας είναι από εδώ.
2 σχόλια:
Στην Ισπανία τα ποσοστά ανεργίας, κόκκινων δανείων, εξώσεων κλπ αντικατοπτρίζουν μεγάλα αριθμητικά μεγέθη λόγω του μεγάλου πληθυσμού της. (~47 εκ.) Εκεί η κατάσταση είναι όντως δραματική, μόνο μια ματιά στο ίντερνετ να ρίξεις, για να δεις να βγάζουν απ' τα σπίτια τους ηλικιωμένα ζευγάρια, ή μητέρες με μωρά στην αγκαλιά.
Εδώ αυτά δεν τα δείχνουν για εύλογους λόγους.
Συμφωνώ εν γένει με τα γραφόμενά σου με μια επισήμανση ότι, πάντα οι επιτυχημένες εξεγέρσεις ήταν καθοδηγούμενες γιατί, χωρίς εμπνευσμένη και με στόχους ηγεσία και καθοδήγηση η εξέγερση είναι καταδικασμένη.
Καθοδήγηση όταν ο στόχος είναι μεγάλος και δυσνόητος. Τι γίνεται όμως όταν ο στόχος είναι μικρός και άμεσα κατανοητός, όπως "δεν θέλω να χάσω το σπίτι μου και να μείνω στο δρόμο", και τον έχουν στο στόχαστρο δεκάδες χιλιάδες άτομα;
Θα το δούμε με τη πρώτη περίπτωση που μια οικογένεια ταμπουρώνεται στο σπίτι της και προτιμά να τα κάνει όλα λαμπόγιαλο παρά να το παραδώσει.
Kaymakchalan
Δημοσίευση σχολίου