Δεν θέλει πολλή γνώση ιστορίας για να ξέρουμε ότι η Ουκρανία είναι σε γεωπολιτικό ...ρήγμα.
Και το φυσικό αέριο είναι μόνο μία μόνο, μικρή αλλά όχι ασήμαντη πτυχή του "καυγά". Οι Ρωσικές και οι Γερμανικές ανάγκες, η προσπάθεια της Ρωσίας να είναι μονοπωλιακή, η προσπάθεια της Γερμανίας (και ίσως όχι μόνο) να χρησιμοποίησει την "Ενωμένη Αγορά της Ενωμένης Ευρώπης" σαν μονοψωνιακό αντίβαρο στο μονοπώλιο.
Και, φυσικά, οι εναλλακτικές λύσεις και οι εναλλακτικοί δρόμοι, ή γιατί δεν άρεσε που φάνηκε προς στιγμήν να προτιμάμε Ρώσικους αγωγούς. Οι Ρώσοι πάντως φαίνεται να παίζουν με τις τιμές του αερίου και κατά το δικό τους δοκούν και ίσως προτιμούν να βοηθάνε πχ τις χώρες της Βαλτικής, παρά εμάς... Όλοι κάνουν την δουλειά τους... Μερικούς τους βολεύει ή τους συμφέρει η αντιπαράθεση, ιδίως να βάζουν τρίτους μπροστά, ή να σφάζονται μεταξύ τους... Σκεφτείτει ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν την αντιπαράθεση... Με εμάς να έχουμε την τάση να είμαστε αφελείς χειροκροτητές...
Την αρχική εικόνα την βρήκα εδώ
Ο χάρτης του Inogate είναι λίγο παλιός, από εδώ
Τρία χαριτωμένα γραφήματα με εμπορικά ισοζύγια (χρειάζεται λογαριασμός φέησμπουκ)
7 σχόλια:
Μήπως λείπει από το σκεπτικό το ενδεχόμενο να επαναλαμβάνεται η "τανάλια" μεταξύ Αρκούδας και "Δύσης" επειδή η ευρώπη πάει ξανά να πάρει κεφάλι;
Ναπολεόντιοι πόλεμοι, Ά παγκόσμιος πόλεμος, Β' παγκόσμιος πόλεμος, μεταπολεμική περίοδος + "χαϊδεύματα" ΗΠΑ - Ρωσσίας. Ο Κίσινγκερ δεν έχει τίποτα να χάσει παραπληροφορώντας, το δε Stratfor πιάστηκε "αδιάβαστο" εσχάτως και άλλαξε γραμμή σε χρόνο dt.
Η αρχική γραμμή: Μία επιθετικότερη Γερμανική Εξωτερική Πολιτική: http://averoph.wordpress.com/2014/02/05/%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9/
Και η αλλαγή: Νέες διαστάσεις της Εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσσία: http://averoph.wordpress.com/2014/02/05/%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9/
Βρισκόμαστε μπροστά σε ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ γεωπολιτικές ανακατατάξεις και απαιτείται σοβαρή "ανορθόδοξη" σκέψη, καθώς ο χάρτης που επανασχεδιάζεται μας αφορά άμεσα.
Πετροβούβαλος
Άλλο στόχο είχε η Γερμανία στην Ουκρανία, άλλο οι ΗΠΑ. Γερμανία-Ρωσία είχαν συμπήξει ενεργειακό άξονα με αρχιτέκτονα τον Schroeder, και γύρω από αυτόν δημιουργήθηκε οικονομικο-πολιτικό περίβλημα. Η Γερμανία εισάγει μεγάλες ποσότητες Φ.Α. Από την Ρωσία και σχεδόν ισοσκελίζει το εμπορικό της ισοζύγιο με αυτήν με εξαγωγές βασικά βιομηχανικών προϊόντων. Η Γερμανία έχει δημιουργήσει στην Ευρωπαϊκή ήπειρο οικονομικό “imperium” και θέλει να επεκτείνει την υπό μερκαντιλιστικό έλεγχο ζώνη οικονομικής της επιρροής. Με αυτό τον στόχο αναμίχθηκε στην Ουκρανία, όπου ο Πούτιν στην ουσία έβαλε τον Γιανουκόβιτς να κάνει ένα πραξικόπημα και να θέσει υπό ολοκληρωτική οικονομική και πολιτική επιρροή την Ουκρανία. Σε αυτό αντέδρασε η Γερμανία ζητώντας ποσοστά επιρροής και οικονομικής διείσδυσης. Τον διαφαινόμενο συμβιβασμό μεταξύ Γερμανίας-Ρωσίας με βάση τον λειτουργούντα (με κάποιες τριβές βέβαια) άξονα, τον χάλασαν 2 παράγοντες.
Πρώτον, αυτό που όλοι παραβλέπουν (γιατί άραγε;): Η μαζική εξέγερση του ουκρανικού λαού στα δυτικά και το αβυσσαλέο μίσος που υπέφωσκε, κατά της Ρωσικής επικυριαρχίας. Λειτούργησε μία εθνικιστική λαϊκή έξαρση.
Δεύτερον, η αμερικανική εξωτερική πολιτική που στήριξε και προσπάθησε να ενισχύσει την δυναμική αυτή και εκμεταλλεύτηκε την συγκυρία για καθαρά γεω-στρατηγικούς λόγους. Το stratfor εδώ κάνει ένα αφελέστατο λάθος. Ακόμα και η Κριμαία να προσαρτηθεί στην Ρωσία (και, σε ακραίο σενάριο, ακόμα και οι περιοχές του Χάρκοβου και Ντόνετς) μία δυτική Ουκρανία με καθαρά δυτικόφιλο προσανατολισμό κλείνει αποφασιστικά (consolidates) την ανατολική Ευρώπη υπό δυτική επιρροή, και το κυριότερο, αποκτά η δύση μία παραθαλάσσια ζώνη σε απόσταση αναπνοής από τον ρωσικό ναύσταθμο της Σεβαστούπολης. Αλλά ούτε η υπόθεση προσάρτησης της Κριμαίας θα είναι εύκολη για την Ρωσία, και θα έχει μακροχρόνιες πολιτικές και νομικές περιπλοκές και αντίκτυπο, και ακόμα δυσκολότερη θα είναι η περιπέτεια στρατιωτικής εισβολής στην ανατολική Ουκρανία. Η Ρωσία αναγκάζεται να αναδιπλωθεί σε μία ανοικτή πληγή ουσιαστικά μέσα στο έδαφός της και υφίσταται μία φθορά εκ των πραγμάτων όσο αυτή παρατείνεται. Και υπάρχουν από πίσω και άλλα ίσως πιο σημαντικά, αλλά ήδη έγραψα πολλά.
ΥΓ. Όσο για την Ρωσία του Πούτιν. Το πουτινικό καθεστώς που μάλλον έχει αρχίσει να βαδίζει προς την οριστική παρακμή και πιθανότατα θα χρειαστεί να αντικατασταθεί με κάτι άλλο, κατέληξε να είναι ένας πρωτόγονος ασιατικός ολιγαρχικός καπιταλισμός, όχι με κράτος δικαίου, αλλά με κράτος-νταβατζή. Η οικονομία παραμένει σχεδόν τριτοκοσμικού τύπου και όλα δείχνουν ότι πάει σε ύφεση. Η δε πολιτική ιδεολογία τού καθεστώτος είναι ένα μείγμα σλαβόφιλου ρώσικου εθνικισμού, με καλλιέργεια λούμπεν λαϊκισμού, επαγγελίες νταβατζήδικης προστασίας, και προπαγάνδιση μιας δήθεν ρωσικής ισχύος βασισμένης σε μυθοπλαστικές γραφικότητες ανάμικτες με μεσαιωνικού τύπου θρησκοληψία και δεισιδαιμονίες. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στο λούμπεν παραλήρημα των ελληνικών ρωσόφιλων ιντερνετικών φυλλάδων.
Το γεράκι ξέρει καλά:
"Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία παύει να είναι αυτοκρατορία, με την Ουκρανία υποταγμένη, η Ρωσία γίνεται αυτόματα αυτοκρατορία".
Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ επί προεδρίας Τζίμι Κάρτερ
"Αν βγάλεις το όπλο σου απ' τη θήκη, πρέπει απαραίτητα να πυροβολήσεις".
Αγνώστου καουμπόι των μεσοδυτικών.
Κατά τη γνώμη μου και βλέποντας τα τεκταινόμενα, πιστεύω ότι, ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός, έχει εισέλθει σε μια φάση παροξυσμικής επιθετικότητας που προκαλείται από την οικονομική ύφεση και την παρακμή της αμερικανικής οικονομίας, όπου έχει θέσει ως άμεση προτεραιότητά του την επικράτηση σε τρία διαφορετικά μέτωπα, ώστε να εξυπηρετηθεί η απώτερή του βλέψη, που είναι η προληπτική εξάλειψη των αντιπάλων του έχοντας στο στόχαστρό του τον πιο σοβαρό οικονομικό του αντίπαλο, δηλαδή την Κίνα:
- Το πρώτο είναι στην Ουκρανία, όπου μέχρι στιγμής δεν έχει σύρει το πιστόλι απ' τη θήκη, αρκούμενος στη λήψη θέσεων μάχης, αφήνοντας και υποστηρίζοντας άλλους να κάνουν τη βρωμοδουλειά εντός του κράτους της Ουκρανίας. Εδώ η επίσημη και ανεπίσημη διπλωματία της Ρωσίας φαίνεται μέχρι στιγμής να πηγαίνει καλά, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος της δημιουργίας τετελεσμένων στη χερσόνησο της Κριμαίας απ' την πλευρα της Ρώσίας.
- Το δεύτερο είναι στη Μ. Ανατολή, προνομιακό πεδίο σύγκρουσης των ΗΠΑ απ' την εποχή του Ψυχρού, έχοντας ανέκαθεν σαν τοποτηρητή και πολιορκητικό κριό το κράτος του Ισραήλ. Εδώ και πάλι η ρωσική διπλωματία έκανε το μικρό της θαύμα αποτρέποντας τη νατοϊκή επέμβαση στη Συρία, αλλά τη λέζα την πληρώνουμε εμείς.
- Το τρίτο είναι η Βενεζουέλα με δευτερεύοντα στόχο τη Βολιβία όχι τόσο για τα πετρέλαια της πρώτης και το χαλκό της δεύτερης, αλλά γιατί αμφότερες οι δυο λατινοαμερικάνικες χώρες έχουν για προέδρους κάτι ινδιάνους που βγάζουν γλώσσα, σα μικρά παιδιά. Η Λατινική Αμερική είναι η -κατά Κίσσιγκερ- "πίσω αυλή των ΗΠΑ" και έτσι μπαίνει θέμα κύρους για τις ΗΠΑ. Εντός Βενεζουέλας παίζουν οι ίδιες αποσταθεροποιητικές δυνάμεις που κινούνται απ' τα ίδια κέντρα αποφάσεων και τυπικά οι ΗΠΑ δεν εμφανίζονται στο κάδρο του κακού. Τη δουλεια της CIA κατά το παρελθόν, τώρα την κάνουν οι ΜΚΟ. Η Ρωσία δεν έχει επιρροή εδώ, αρκούμενη στην όποια στάση κρατά στον ΟΗΕ.
Ας μην ξεχνάμε ότι, τον τελευταίο λόγο και το πάνω χέρι τον έχουν οι ΗΠΑ, λόγω της τεράστιας και διάσπαρτης σε όλη την υφήλιο στρατιωτικής ισχύος τους. Η Ευρώπη και βασικά η Γερμανία (γιατί ο Ολάντ έχει πέσει για τα καλά μέσα στο νινί) είναι απλά ένας γουάναμπης που ως τώρα την παλεύει για επικυριαρχία μόνο στο οικονομικό πεδίο. Ούτε στρατηγικά όπλα έχει και στο πίσω μέρος του μυαλού της υπάρχει η εικόνα του Γκεόργκι Ζούκωφ να περνάει τον Όντερ.
Ζούμε μέρες του '36 χωρίς όμως την ΕΣΣΔ. Ναι, δυο διαφορετικής υφής καπιταλισμοί αντιπαλεύουν.
Για το "αμφότερες οι δυο" και κάτι μικρές ασυνταξίες και μεταπτώσεις σχωρνάτε με.
Στα δικά μας τώρα:
Έτσι, σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ, οριστικοποιείται το σχέδιο αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ μέσω συγκεκριμένου στρατηγικού σχεδιασμού «για τη δημιουργία υγιούς ανταγωνισμού προς όφελος της εθνικής οικονομίας, καθώς επιτυγχάνονται πολλαπλά οφέλη τόσο στον τομέα των επενδύσεων και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, όσο και για τον ίδιο τον τελικό καταναλωτή».
κι εδώ η (μη χέσω!) διαβούλευση.
Θέλω να μου πει κάποιος μια, μόνο ΜΙΑ χώρα όπου να απελευθερώθηκε (από ποια δεσμά και καταπίεση;) η ΗΕ και επιτεύχθηκαν:
- επενδύσεις
- θέσεις εργασίας
- πολλαπλά οφέλη (χαχαχααααααα!) για τον ίδιο τον τελικό καταναλωτή.
Μόνο ΜΙΑ, ε! Με στοιχεία, συγκριτικούς πίνακες, εξελόχαρτα και πηγές, προπάντων πηγές.
Δημοσίευση σχολίου