Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018

Πῶς είπατε; Ηλεκτροδότηση με αέριο; Μεταβατικά; Μην είστε σίγουροι;


Το αέριο είναι ένα πολύ ωραίο καύσιμο που χρειάζεται πανάκριβες υποδομές και που δεν θα επαρκεί στα επόμενα χρόνια. Το αέριο ήδη φαίνεται (στην παραπάνω εικόνα) ότι έχει υποκαταστήσει κάρβουνο, παγκοσμίως. Η επίκλησή του από το ΥΠΕΝ σαν "μεταβατικό καύσιμο για την μετάβαση σε οικονομία χαμηλού άνθρακα" είναι επιεικώς αφελής: Δεν θα υπάρχει αρκετό αέριο και θα είναι πολύ ακριβότερο από όσο φαντάζονται οι φωστήρες μας.
 
Το έχω γράψει αρκετές φορές, και πρόσφατα τον περασμένο Οκτώβριο, ότι βάση και με την εμπειρία των ...ΗΠΑ από την δεκαετία του 1970, ξέρουμε ότι το πολύ ωραίο φυσικό αέριο δεν είναι πάντα διαθέσιμο.

Περνάει κύκλους.

Κάποτε έχει άπλετο και κάποτε δεν φτάνει..Κι όταν δεν φτάνει, πρώτον δεν έχει για όλους και δεύτερον η τιμή του απογειώνεται.

Το ίδιο ανέφερε και το businessenergy χτες: Οι τιμές, που έχουν φτάσει σε ρεκόρ, θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν, βραχυπρόθεσμα λόγω χειμώνα και μακροχρόνια λόγω της πίεσης για στροφή σε αέριο σε κάτι ...μικρές ασιατικές αγορές.

Το πρόβλημα είναι αφ' ενός θεμελιώδες (προσφορά-ζήτηση) και αφ' ετέρου τεχνικό: Όταν βρεθεί αέριο κάπου πρέπει να φτιαχτεί πανάκριβη υποδομή για την μεταφορά του (με αγωγούς ή με LNG) και για την αποδοχή του από νέες αγορές, αλλά μετά, όταν η ζήτηση αρχίσει να μεγαλώνει, δεν υπάρχει περισσευούμενο αέριο.

Το πρόβλημα το περιγράφει εξαιρετικά εύγλωττα ένα άρθρο του Seeking Alphα της 12ης/11/18 για την Chevron, την δεύτερη μεγαλύτερη ενεργειακή εταιρία, μετά την Exxon.  Το άρθρο αναφέρεται στα τυπικά της παραγωγής αερίου:  Ενώ το αέριο είναι μια χαρά δουλειά για την Chevron, και η ζήτηση (σε μορφή LNG) είναι δυνατή στης γφορές της Ανατολικής Ασίας, η παραγωγή του γίνεται όλο και πιο ακριβή για την εταιρεία.

Το άρθρο αναφέρει όλα τα (γνωστά, από το 1950) πλεονεκτήματα του αερίου. Το αέριο είναι πιο "καθαρό" από άλλα καύσιμα. Η παγκόσμια ζήτησή του θα ανέβει 64% από 3,2 τρις κυβικά μέτρα το 2010 σε 5,2 τρις κ.μ. το 2040. Ένας από τους στόχους της λεγόμενης μετάβασης σε οικονομία χαμηλού άνθρακα είναι ακριβώς αυτή η χρήση περισσότερου αερίου (αντί για κάρβουνο και, κυρίως, αντί για πετρέλαιο). Και η ζήτηση, ειδικά για LNG, θα είναι στην Ανατολική Ασία (Ιαπωνία, Ν. Κορέα και Κίνα).

Δεν θα υπάρχει αρκετό αέριο (τουλάχιστον σε μορφή LNG) για να καλύψει την παγκόσμια ζήτηση. Αυτό σημαίνει ότι α) δεν θα είναι για όλους και β) θα είναι ακριβότερο. Και, παρατηρείστε παρακαλώ την ομοιότητα το γραφήματος για το LNG (πιο πάνω) με το πιο σημαντικό ενεργειακό γράφημα που έχω ανεβάσει σε αυτό το ιστολόγιο (αριστερά), που λέει ότι:

"Η ζήτηση για ενέργεια θα ανεβαίνει συνεχώς, η Κίνα και η Ινδία θα ζητάνε όσο και όλος ο ΟΟΣΑ (οι "ανεπτυγμένες" χώρες), αλλά δεν θα επαρκεί η προσφορά και το όλο και πιο αυξανόμενο κενό θα καλύπτεται από "εξοικονόμηση".


Βέβαια, ενώ η ζήτηση εξαρτάται από τον πληθυσμό και τις προσδοκίες του για καλύτερο βιοτικό επίπεδο, η προσφορά εξαρτάται από γεωπολιτικούς περιορισμούς. Και μία από τις λύσεις είναι να μειώσουμε (μερικοί από εμάς) το βιοτικό επίπεδο. Αν οι χώρες του ΟΟΣΑ είχαν την ανά κεφαλή κατανάλωση της Ινδίας, θα περίσσευε η ενέργεια.

Μία άλλη λύση την δείχνει η Ιαπωνία (σε άρθρο του Nikkei Asian Review): Κάρβουνο. Η Ιαπωνία ήταν σχετικά καλά μέχρι τον σεισμό και το τσουνάμι του 2011. Τότε μείωσε δραστικά την μέχρι τότε χρήση πυρηνικών για ρεύμα. Το μόνο που υποκαθιστά πυρηνικά, είναι τα ορυκτά καύσιμα. Η Ιαπωνία αύξησε την χρήση αερίου και κάρβουνου και επειδή προβλέπει ότι το αέριο θα είναι ασύμφορο, αυξάνει το κάρβουνο. Και κλαίνε και εκεί οι "οικολόγοι", αλλά η Κυβέρνηση τους το λέει ωμά: Το κάρβουνο χρειάζεται για την ασφάλεια και επάρκεια ηλεκτροδότησης και επειδή είναι φθηνό και ακόμα φθηνότερο σε μεγάλες κλίμακες χρήσης. Το εναλλακτικό το κάρβουνου είναι το LNG αλλά οι τιμές του θα ανεβαίνουν λόγω Κίνας και Ινδίας.  Το άρθρο είναι άκρως φιλοαιολικό και μαζί με το κλάμα για τις εκπομπές CO2 και την επίκληση της δήλωσης του Μακρόν ότι θα μειώσει την χρήση κάρβουνου (στην 100% πυρηνική Γαλλία!), δείχνει και το παραμύθι ότι το μεσοσταθμισμένο κόστος (LCOE) των αιολικών είναι λίγο μόνο ακριβότερο από αυτό του κάρβουνου ή των πυρηνικών.. Και φυσικά "ξεχνάει" να πει ότι το LCOE των αιολικών αγνοεί την μεταβλητότητα και στοχαστικότητά τους και επομένως την ανάγκη ...διπλασιασμού του συνολικού τους κόστους, με το κόστος "ενσωμάτωσης" που δεν είναι άλλο από το κόστος υποχρεωτικής χρήσης αερίου.

Και η μεν Ιαπωνική Κυβέρνηση εκφράστηκε με σαφήνεια, η δε Ελληνική Κυβέρνηση είναι με την ...WWF και την ηλεκτροδότηση από την Βουλγαρία, την Τουρκία, τα Σκόπια και την Αλβανία. Ή με την Γκαζπρόμ. Ή, το πιθανότερο, με τις γκαζόλαμπες, όπως μας υπενθύμισε ο greeklignite.

Γκαζόλαμπες που καίνε φωτιστικό πετρέλαιο, ή λυχνάρια που καίνε αειφόρο λάδι;

Ή μήπως θα υπάρχει παντού έλλειψη και θα ανεβαίνει παντού η τιμή του αερίου και για εμάς θα περισσεύει;

2 σχόλια:

spiral architect είπε...

Πέφτουν οι υπογραφές για την πρώτη διασύνδεση Κρήτης - Ηπειρωτικής Ελλάδας:

Πλέον οι επενδύσεις σε ΑΠΕ θα μπορούν να στοχεύουν όχι μόνο στην κάλυψη των αναγκών του νησιού αλλά και στην τροφοδοσία της υπόλοιπης χώρας. Στο σημείο αυτό ιδιαίτερα σημαντικά εργαλεία για τη διαμόρφωση κοινωνικών συναινέσεων είναι οι νέοι χωροταξικοί κανόνες (Ειδικό Χωροταξικό για ΑΠΕ και Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια) και ο νόμος για τις Ενεργειακές Κοινότητες, μέσω των οποίων οι καταναλωτές μπορούν να εξελιχθούν σε παραγωγούς.

Ποιες γκαζόλαμπες; Δες το σαν μια άσκηση σκέψης: Χωρίς δεύτερη κουβέντα οποιοδήποτε ενδεχόμενο μακράς εξαφάνισης του ηλεκτρισμού σε μια περιοχή, οσονδήποτε αναπτυγμένη καπιταλιστικά, θα οδηγούσε σε έκρηξη βίας· έως και κανιβαλισμό. Δεν είμαστε στις αρχές του 20ου αιώνα που ζουσαν με την γκαζόλαμπα και το φανάρι τροφίμων. Ζούμε στην εποχή των τεχνητών αναγκών, οπότε αν λείψει ένα βασικό (ανελαστικό) αγαθό σαν το ρεύμα, που το θεωρείς δεδομένο στον 21ο αιώνα του Internet of Things "τα κυτεί αίμα".

Κυριολεκτώ και ο θεός να μας βοηθήσει.

spiral architect είπε...

Bonus: ΔΕΗ, απολιγνιτοποίηση, ΑΠΕ και αποθήκευση ΗΕ (λολ), αποεπένδυση της ΔΕΗ και παρακαλετό μουνί:

Ομιλία του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΔΕΗ
κ. Εμμ. Παναγιωτάκη στο 23ο Ετήσιο Συνέδριο «Ενέργεια & Ανάπτυξη 2018»
του ΙΕΝΕ - 23 Νοεμβρίου 2018