Αιολικές Γαλλικές ψείρες (ή poux éoliens)

Να ένα εξαιρετικό πραγματικό γράφημα από την Γαλλία, τον Νοέμβριο του 2010. Οι Γάλλοι είναι βασικά πυρηνικοί, αλλά έχουν και αιολικά τρωκτικά (ένας έχει πάει και στην Κρήτη, διάλε τσ' απολυμάροι του) και έχουν κοντά στα 5 GW αιολικά και υποτίθεται θα κάλυπταν το 21% των ηλεκτρικών αναγκών τους από ΑΠΕ μέχρι πέρυσι (2010), ή 106 TWh (!). Χα-χα-χα.

Το γράφημα δείχνει ισχύ. Κλασσικό γράφημα που δείχνει το πάνω-κάτω του 24ώρου. Με λίγη φαντασία φαίνεται η ισχύς βάσης και η ισχύς αιχμής. Και κάτω χαμηλά, που ούτε που φαίνεται (αλλά μεγαλώνει με κλικ), να και η παρασιτική ισχύς: 2-3 GW αιολικές κουτσουλιές, παντελώς άσχετες με το φορτίο. Και στις 15 Νοεμβρίου πήγαν όλα διακοπές. Άχρηστα και πριν τις 15, αλλά επίσημα άχρηστα μετά τις 15. Δηλαδή, πείτε μου παρακαλώ... τι κατάλαβε το περιβάλλον και τι το δίκτυο της Γαλλίας... Ούτε κάν κατσαρίδες... Πώς λέγονται οι αιολικές ψείρες στα γαλλικά; Les poux du vent? Poux éoliens? Ποιός φαιδρός της ΔΕΗ ή της ΕΛΕΤΑΕΝ ή του ΥΠΕΚΑ, ή της ΡΑΕ θα μας πει "πόσα αιολικά χρειάζονται αν κλείσει μία συμβατική μονάδα στην Γαλλία"; Γιατί βάζει αιολικά στην Κρήτη ή όπου βάζει η EDF; Αφού για ψείρες πρόκειται! Και όσο πιο πολλές ψείρες, τόσο μικρότερο το ποσοστό της ηλεκτροδότησης που μπορούν να καλύψουν! Το λέει η μελέτη της Ε.ΟΝ. Πεταμένα λεφτά.

Για την «διαθεσιμότητα» έχω γράψει αρκετές φορές. Είναι μία δύσκολη έννοια, και προσωπικά, άργησα και εγώ να την καταλάβω. «Διαθεσιμότητα» είναι το ποσοστό του ηλεκτρικού ρεύματος (σε μεγαβατώρες) που παίρνουμε από μία μονάδα παραγωγής ρεύματος σε έναν χρόνο, σε σχέση με το μέγιστο δυνατό ρεύμα που θα παίρναμε αν αυτή η μονάδα δούλευε συνέχεια. Μία θερμική μονάδα ονομαστικής ισχύος 1.000 MW, αν δούλευε 365 μέρες τον χρόνο, 24 ώρες την ημέρα, θα έδινε 1.000 * 365 * 24 = 8.760.000 μεγαβατώρες. Επειδή όμως μία θερμική μονάδα για λόγους π.χ. συντήρησης έχει διαθεσιμότητα 90%, δίνει 8.760.000 = 7.884.000 MWhr. (Η Ιαπωνία μετά το τσουνάμι «έχασε» 9.700 MW). Ούτε με 9.700.000.000 αιολικά δεν το πιάνει.

Μια συλλογή από 1.000 ανεμογεννήτριες με ονομαστική ισχύ 1.000 ΜW έχει, από την φύση του αέρα, «χαμηλή διαθεσιμότητα». Και αυτό επειδή τυχαίνει να μην φυσάει όταν θέλει ο κόσμος ρεύμα, ή να φυσάει όταν δεν το θέλει. Η «διαθεσιμότητα» είναι συνάρτηση κυρίως του πόσο συνέχεια φυσάει, όχι του πόσο δυνατά. Περιοχές όπως η Βόρεια Θάλασσα έχουν (ιστορικά) διαθεσιμότητα 27-28%, ο Ατλαντικός Ωκεανός στον Μαρόκο, πάνω από 35%, , η Γερμανία έχει περί το 17%, η Γαλλία περί το 15% και η Ελλάδα περί το 22-24%. Έτσι στην Ελλάδα, 1.000 αιολικά, με ονομαστική ισχύ 1.000 MW, θα περιμένει κανείς να δώσουν, μπακαλίστικα, 1.000 * 365 * 24 * 23% = 2.014.800 MWhrs.

Αλλά το ότι η στατιστική απόδοση είναι μόνο το 23% της θεωρητικής είναι μέρος, μόνο, του προβλήματος. Οι διάφοροι αιολικοί θα σας πούνε ότι αυτές οι 2 εκατομμύρια μεγαβατώρες μπορούν να τροφοδοτήσουν τόσα σπίτια ή να γλυτώσουν τόσους τόνους CO2 και οι δύο δηλώσεις χωρίς να είναι ψέματα, είναι παραπλανητικές και απατηλές, διότι: Ένα σπίτι δεν ηλεκτροδοτείται «στατιστικά», δηλαδή μόνο όταν φυσάει, αλλά συνεχώς και προβλέψιμα. Επομένως, τα «δύο εκατομμύρια αιολικές μεγαβατώρες» για να είναι χρήσιμα, ή πρέπει να συνοδεύονται από θερμή εφεδρεία (που ανά πάσα στιγμή, αυξομειούμενη, θα καλύπτει το ενδεχόμενο να μην φυσάει) με διπλές επενδύσεις, διπλά καλώδια, διπλούς τόκους, διπλά έξοδα, ή, και πιθανότερο, πάνε χαμένες, εκτός εάν τύχει να φυσάει σε ώρα αιχμής. Επειδή δεν μπορεί το δίκτυο να περιμένει να δει εάν θα φυσάει, για να ρυθμίσει πόση ισχύ θα έχει διαθέσιμη, η ισχύς πρέπει να υπάρχει, ούτως ή άλλως, ή να υπάρχει δυνατότητα εισαγωγών ρεύματος. Και εάν αυτά τα τελευταία δύο υπάρχουν, να μου δείξει κάποιος χρηματοοικονομικό υπολογισμό ότι αξίζει τον κόπο και θα αρχίσω να γράφω υπέρ της αιολικής απάτης.

Τα δύο παραδείγματα που έχω αναφέρει είναι αυτό στην μελέτη της Ε.ΟΝ με την απότομη πτώση του αέρα τα Χριστούγεννα του 2004, και το παράδειγμα του Δεκεμβρίου του 2010 στην Αγγλία που με περίπου 5.000 εγκατεστημένα MW, και με άπνοια τουλάχιστον ένα μήνα, με πολλή υψηλή ζήτηση, η θεωρητική «διαθεσιμότητα» και τα αιολικά αποδείχθηκαν άχρηστα. Δηλαδή, η στατιστική, στην διάρκεια ενός έτους «διαθεσιμότητα» του 27%, και το πόσα σπίτια έπαιρναν ρεύμα (όταν φυσούσε) είναι καθαρά ακαδημαϊκά, και καθόλου παρηγοριά για τον Αγγλικό διαχειριστή δικτύου που έψαχνε για 5 GW (που ευτυχώς δεν του έλλειπαν, ή μπόρεσε να τα εισάγει).

Ελπίζω να είναι κατανοητή η απίθανη σπατάλη πίσω και από το Αγγλικό εγχείρημα (οι Άγγλοι έχουν αρχίσει να το εμπεδώνουν – και προφανώς και οι Γάλλοι!)

Για την «διαθεσιμότητα» έχω ξαναγράψει στα:

Κιλοβάτ, κιλοβατώρες και διαθεσιμότητα
Δεν φυσάει στην Αγγλία (και κάνει κρύο)
Αχ αυτή η διαθεσιμότητα
Αιολικά ψέματα

και στα τρία «μαθήματα»:
Μάθημα αιολικών (1)
Μάθημα αιολικών (2)
Μάθημα αιολικών (3)

Την ανάρτηση για την Γαλλία την βρήκα εδώ.