Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Τα ενεργειακά βραχιόλια

Τα ενεργειακά βραχιόλια βασίζονται σε δοξασίες, χωρίς επιστημονικό αντίκρυσμα, αλλά με οπαδούς που πιστεύουν ότι ο χαλκός είναι ...μαγνητικός και οι βιομαγνητικές παντόφλες αφροδισιακές. Αλλά προωθούνται με πληρωμένη, ιδιωτική, διαφήμιση. Ωστόσο, αυτοί που τα αγοράζουν, ηλίθιοι ή όχι, τα αγοράζουν με την θέλησή τους. Οι ΑΠΕ;  Η Ανθρωπογενής Παγκόσμια Θέρμανση;

1) Η  Ανθρωπογενής Κλιματική Αλλαγή είναι μία θεωρία. Περίπου όσο βάσιμη όσο ο "μαγνήτης" του χαλκού. Με συμπτώσεις, συγκυρίες, και άφθονα μαγειρέματα, λάθη και απάτες, και προφανή την καθοδηγούμενη, συντονισμένη, και πληρωμένη με λεφτά φορολογουμένων, προπαγάνδα. Με προωθητές ανθρώπους που είναι ή διεφθαρμένοι (το να λες μαλακίες για να κρατήσεις την θέση σου, είναι διαφθορά), ή αγράμματα ζόμπυς (όλα τα στελέχη της Γκρηνπης, WWF και συναφών ΜΚΟ), κουρδισμένους παπαγάλους στα ΜΜΕ, και με παράλληλη αυξανόμενη τεκμηρίωση περί του αντιθέτου. Το Κλίμα αλλάζει εδώ και 4,5 δις χρόνια, και, εάν αλλάζει τώρα, και εάν υπάρχει ανθρωπογενές κομμάτι, δεν είναι ούτε βεβαιωμένο, ούτε σημαντικό, από τις τάξεις μεγέθους του θέματος.

2)  Οι ΑΠΕ σαν αντιμετώπιση της Ανθρωπογενούς Κλιματικής Αλλαγής. (Αν υφίσταται Α.Κ.Α.). Παρά τους ισχυρισμούς περί του αντιθέτου δεν υπάρχει καμία μα καμία ένδειξη, μελέτη, ούτε καν συσχετισμός, ή στατιστική, που να συνδέει οποιεσδήποτε ΑΠΕ τα τελευταία 40 χρόνια ή τα επόμενα 40 χρόνια  με βελτίωση ή τροποποίηση Κλίματος (αλλά με βελτίωση των εξαγωγών 2-3 χωρών;...)

3) Ακόμα κι αν το ανθρωπογενές CO2 είναι μέγας ένοχος (που εικάζεται, αλλά δεν προκύπτει), οι ΑΠΕ υποκαθιστούν μηδαμινές ποσότητες καυσίμων σε ακόμα πιο μηδαμινά συνολικά ποσοστά ενέργειας. Ήταν και είναι ενεργειακά ασήμαντες, δεν μπορούν για τεχνικούς, θεωρητικούς και πρακτικούς ή οικονομικούς λόγους να γίνουν ποτέ σημαντικές. Προβλέψεις ότι κάτι θα είναι εφικτό το 2050 είναι εσχατολογικές μπουρδολογίες που αντιβαίνουν σε θεμελιώδεις κανόνες φυσικής και αριθμητικής. Δεν θα υπάρξει κόσμος με ΑΠΕ (με σημερινές γνωστές τεχνολογίες) επειδή δεν μπορούν οι ΑΠΕ να αναπαραχθούν ενεργειακά. Μόνο με κάρβουνο, πετρέλαιο, πυρηνική, και αέριο μπορούν να κατασκευαστούν οι ΑΠΕ και τα συστατικά τους.

4) Οι ΑΠΕ είναι σήμερα το 1, 2, 3, 4% της παγκόσμια ηλεκτροπαραγωγής (με τα μεγάλα υδροηλεκτρικά μέσα). Δύο σχετικά αριθμητικά ασήμαντες χώρες, και οι δύο εξαγωγείς ΑΠΕ, έχουν ποσοστά 7, 8, 9, 10% απο ΑΠΕ, αλλά ζούνε από ηλεκτροδότηση από κάρβουνο και από εμπορικά πλεονάσματα από εξαγωγές ΑΠΕ. Αυτοί, οι Γερμανοί και οι Δανοί είναι οι αντίστοιχοι προωθητές ενεργειακών βραχιολιών.  Το ότι έχουν στήσει μια πονηρή και αποτελεσματική μηχανή μάρκετινγκ δεν αναιρεί την πραγματικότητα. Ακόμα και με 15% της ηλεκτροδότησής της από ΑΠΕ, η Γερμανία, ξέρει ότι το 85% είναι από κάποια άλλη συμβατική πηγή. Πιέζοντας και λαδώνοντας και παραμυθιάζοντας τον υπόλοιπο κόσμο να κάνει το ίδιο, απλά εξάγει περισσότερα κατασκευασμένα σκατά και τα πουλάει για λεβάντα.

5) Αν τα ενεργειακά βραχιόλια και οι βραχιολάδες είναι απατεώνες, τουλάχιστον είναι εθελοντικοί. Αν θες, ψωνίζεις. Με τις ΑΠΕ, μέσω κατασκευασμένων ΜΚΟ, αγορασμένων κομμάτων Πράσινων (και ΠασοκοΝουδου), και αργυρώνητων, νομίμων και μη παραγόντων, οι ΑΠΕ είναι υποχρεωτική απάτη. Εθελούσια αυτοφορολόγηση υπέρ τρίτων, με ποσοστά σε ημέτερους, όλα χρηματοδοτημένα από εμάς, τον λογαριασμό της ΔΕΗ και τους φόρους. Γιατί; Για να σώσουμε το Κλίμα; Δείτε τα #1, #2, και #3, παραπάνω... Για να έχουμε ποικιλία στο ενεργειακό μείγμα; Δείτε το #4 παραπάνω. Γιατί; Χρωστάμε στους Γερμανούς; Μπορεί οι πολιτικοί ή οι "επενδυτές" να χρωστάνε, εγώ δεν χρωστάω τίποτα!

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63733163

Δηλαδή, εάν αύριο, η Κομισιόν αποφασίσει ότι τα ενεργειακά βραχιόλια είναι επιθυμητά, και βγουν και τα καραγκιοζάκια της WWF και της Greenpeace, και πουν ότι σώζουν από ποδάγρα ή ψείρες, θα πρέπει να αγοράσω βραχιολάκι; Και πιστεύετε σε 2ετή συμβόλαια στην Ελλάδα και τον κόσμο του 2012;

6 σχόλια:

spiral architect είπε...

[...] Δηλαδή, εάν αύριο, η Κομισιόν αποφασίσει ότι τα ενεργειακά βραχιόλια είναι επιθυμητά, και βγουν και τα καραγκιοζάκια της WWF και της Greenpeace, και πουν ότι σώζουν από ποδάγρα ή ψείρες, θα πρέπει να αγοράσω βραχιολάκι; Και πιστεύετε σε 2ετή συμβόλαια στην Ελλάδα και τον κόσμο του 2012;

Ποιος τη γαμεί την Κο(νο)μισιόν;
Κάποια παιδιά εκεί έξω κάνουν τέλεια δουλειά και πληρώνονται αδρά γι' αυτό:
Ο κόσμος των πολυεθνικών “εκ των έσω”
Δεν θα "στάξει" κατιτίς και στην Κο(νο)μισιόν;
Κλέφτες να γίνουν;

Professor Moriarty είπε...

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο παρ' όλο που ζούμε σε εποχή που συνεχώς επικαλείται την “επιστήμη”, η απόφαση του τι αποτελεί Επιστήμη, τι “ψευτο-επιστήμη”, και τι “επιστημονική” απάτη, αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα. Και οδήγησε στην ανάπτυξη του κλάδου της φιλοσοφίας που λέγεται Επιστημολογία.

Η πιο απλή θεωρία είναι αυτή της απλοϊκής αρχής της διαψευσιμότητας (falsification) που διδάσκεται στα λύκεια (μάλλον όχι στα ελληνικά), όπου οι θεωρητικές υποθέσεις υπόκεινται στον πειραματικό έλεγχο, και είτε επαληθεύονται είτε διαψεύδονται. Ο Popper ανέπτυξε την έννοια της “διαψευσιμότητας” ως κριτήριο για τον διαχωρισμό επιστήμης και ψευδοεπιστήμης. Δηλ. αν ένα πείραμα διαψεύσει τις προβλέψεις μιάς θεωρίας, αυτή καθίσταται άκυρη επιστημονικά.

Έπειτα ήρθε ο Kuhn και είπε ότι αυτή η απλοϊκή εκδοχή της διαψευσιμότητας δεν εξηγεί την εξέλιξη της επιστημονικής σκέψης και την αποδοχή μιας θεωρίας ως έγκυρης επιστημονικά. Σύμφωνα με τον Kuhn, μπορεί να υπάρχουν πολλά πειράματα που να “διαψεύδουν” μια θεωρία, αλλά αντί να απορριφθεί αυτή η θεωρία από την επιστημονική κοινότητα, οι επιστήμονες του συγκεκριμένου πεδίου προσπαθούν απλώς να τροποποιήσουν τη βασική θεωρία ώστε να συμπεριλάβουν τα αποτελέσματα των πειραμάτων. Αυτό συνέβη με το γεωκεντρικό μοντέλο, όπου προσπαθούσαν να το “διορθώσουν” εισάγοντας επικύκλους.

Ο Kuhn λέει ότι για να εγκαταλειφθεί μία θεωρία πρέπει να βρεθεί μία άλλη η οποία να εξηγεί καλύτερα τα ίδια φυσικά φαινόμενα. Και πέρα από αυτό, να υπάρξει στην επιστημονική κοινότητα μία μεταστροφή υπέρ της νέας εξήγησης: η προσχώρηση ικανού αριθμού επιστημόνων στο νέο μοντέλο εξήγησης, στο νέο “παράδειγμα. Άρα, σύμφωνα με αυτόν, υπεισέρχεται όχι μόνο ο υποκειμενικός παράγοντας, αλλά και οι απροσδιόριστοι παράγοντες που προσδιορίζουν την στάση της επιστημονικής κοινότητας ως σύνολο. Ώσπου να γίνει αυτή η μεταστροφή μεγάλου τμήματος των λεγόμενων “καταξιωμένων” ακαδημαϊκών, ή ώσπου να αναδειχθεί μία νέα δυναμική ελίτ που θα πείσει και θα προωθήσει τις νέες ιδέες, οι παλιές θεωρίες μπορεί να επιβιώνουν, έστω και προβληματικές και πολυδιαψευσμένες. Για αυτό μια κριτική που δέχθηκε ο Kuhn, είναι ότι εισάγει ως κριτήριο στην επιστήμη το “νόμο του (επιστημονικού) όχλου”.

'Αλλοι, όπως ο Lakatos θεωρούν ότι το αποφασιστικό στοιχείο μιας καλής επιστημονικής θωρίας δεν είναι απλώς η πειραματική της επιβεβαίωση, αλλά το λεγόμενο “ευριστικό” στοιχείο. Αν, δηλ., προβλέπουν και εξηγούν νέα φαινόμενα, τα οποία πιθανώς ως τότε δεν είχαν γίνει καν αντικείμενο έρευνας.

Διαλέγεις και παίρνεις.

Professor Moriarty είπε...

Η δική μου γνώμη είναι ότι από όποια άποψη και να την πιάσεις, η επικρατούσα θεωρία της “κλιματικής αλλαγής” είναι κάτι μεταξύ ψευδο-επιστήμης και θρησκευτικής προκατάληψης. Όμως, αν ληφθεί υπ όψη ότι κάποιες θεωρίες, όπως αυτή που συζητάμε, είναι δύσκολο να την διαψεύσεις κάνοντας πειράματα στο εργαστήριο, διότι δεν μπορούμε να στήσουμε εργαστηριακά έναν πλανήτη Γη και να τον μελετάμε, και ότι ούτε τα μαθηματικά μοντέλα που διαθέτουμε είναι πλήρη, και είναι και χαοτικά, η κατάσταση περιπλέκεται περισσότερο. Διότι αυστηρή διάψευση της “θεωρίας” αυτής εξαρτάται από διάψευση άλλων πολλών επί μέρους θεωριών. Και σε τέτοιες περιπτώσεις θεωριών που περιλαμβάνουν περίπλοκα μοντέλα, το κριτήριο του “επιστημονικού όχλου” τείνει να επικρατήσει.

Πολύ απλά, αν στα πανεπιστήμια κύρους και στις ακαδημίες επιστημών προωθηθούν άτομα που ασπάζονται την θεωρία, και που έχουν κάνει ακαδημαϊκή καριέρα ποντάροντας σε αυτήν, ή σε παρεμφερείς ερευνητικές δραστηριότητες, τότε “καθιερώνεις” την θεωρία ως επιστημονική.

Πριν δύο δεκαετίες οι ακαδημαϊκοί δεν θα δεχόταν επ ουδενί αυτό το κατασκεύασμα. Το πολύ να το θεωρούσαν αναπόδεικτη εικασία. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Πριν δύο δεκαετίες κανείς δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά έναν τύπο σαν τον Ομπάμα, σήμερα όμως το σύστημα τον καθιστά ως “ορθολογική” επιλογή για τις ΗΠΑ. Προηγουμένως όμως επεβλήθη η αρχή της “πολιτικής ορθότητος” από τον απεχθέστατο Κλίντον. “Πολιτική ορθότητα” επεβλήθη και στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Απλούστατα δεν μπορούσες να κάνεις καριέρα από ένα σημείο και μετά κάνοντας έρευνα για να διαψεύσεις την “κλιματική αλλαγή” και την επίδραση του ανθρωπογενούς CO2, ή να διατυπώσεις άλλες ερμηνείες για τα ίδια φαινόμενα, ακόμη και αν κατόρθωνες να βρεις χρηματοδότηση.

Επομένως μας έχουν φορέσει το βραχιόλι της κλιματικής αλλαγής με την μορφή που της έχουν προσδώσει σήμερα. Και όπως είπε και ο Kuhn η απόρριψη μιας κρατούσας επιστημονικής θεωρίας δεν οφείλεται αποκλειστικά σε λογικές διεργασίες. Και όπως θα έλεγε και ένας ψυχαναλυτής, τις περισσότερες φορές η λογική στα ανθρώπινα όντα τίθεται στην υπηρεσία του παραλογισμού, ή και της παράνοιας.

Ποιός είπε ότι σήμερα δεν υπάρχει Ιερά (“επιστημονική”) Εξέταση;

spiral architect είπε...

Μοριάρτι, η επιστήμη και οι ταγοί της οι επιστήμονες με την έννοια που τους δόθηκε από την Αναγέννηση δεν έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης, παρά μόνο συμπληρωματικό ή επιβεβαίωσης ενός συστήματος, που εδώ και κάτι δεκαετίες δεν έχει κάνει ένα πραγματικό τεχνολογικό άλμα.
Κάπου μέσα στο λινκ που έγραψα στο πρώτο σχόλιό μου γράφει:

... Βλέπω όμως ότι κι εδώ υπάρχει ένας καταμερισμός ρόλων: η παραγωγή κι εδώ εκχωρείται σε υπεργολαβικές εταιρείες σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, κι άλλες της χώρες της Ασίας ή της ανατολικής Ευρώπης, κλπ. Εκεί, κάποιες άγνωστες εταιρείες παράγουν παρόμοια προϊόντα για διαφορετικές πολυεθνικές. Τελικά, αυτό που κυρίως διαχειρίζεται χωρίς υπεργολάβους η κάθε πολυεθνική είναι:
- το κομμάτι του marketing και των πωλήσεων,
- το φορολογικό κομμάτι όπου με διάφορες τεχνικές που περιλαμβάνουν και τη χρήση off shore εταιρειών, καταφέρνει να ελαχιστοποιήσει την καταβολή φόρων σε παγκόσμιο επίπεδο,
- το κομμάτι της χρηματοδότησης και του χρηματιστηριακού παιχνιδιού,
- και το κομμάτι των πολιτικών πιέσεων που μπορεί να αφορά τις πωλήσεις, τη διαμόρφωση του σχετικού επιχειρηματικού και νομικού πλαισίου, (π.χ. πνευματικά δικαιώματα), αλλά μπορεί να φτάσει πολύ πιο μακρυά, καθώς μπορεί να περιλαμβάνει τον έλεγχο στρατηγικών πρώτων υλών, κλπ.

Όλα τα παραπάνω είναι από τελείως άχρηστα έως επιβλαβή για την κοινωνία, (εθνική και παγκόσμια), αν τη δούμε ως σύνολο. Εξυπηρετούν αποκλειστικά το μερικό συμφέρον των μεγάλων μετόχων και των υψηλόβαθμων στελεχών. ...


Σε αυτές τις επιχειρήσεις βλέπεις κάπου έρευνα και ανάπτυξη; Οι μελλοντικές καταναλωτικές λύσεις είναι έτοιμες εδώ και χρόνια μέσα στα συρτάρια και ανασύρονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για να δώσουν μια "ώθηση" (που λέει ο λόγος) στην επιβραδυνόμενη αγορά, υλοποιημένες από κακοπληρωμένους εργάτες πλούσιων εργολάβων.
- Τι διαφορά έχει το iphone 5 από το 4;
- Τι παραπάνω θα μου δώσει το VDSL ή η οπτική ίνα στην πρίζα από το ADSL που έχω τώρα;
- Έχω αυτοκίνητο που να καίει π.χ. νερό για να μην μολύνω, ρε αδερφέ το περιβάλλον; Αμάν πια με τον κύκλο του ΟΤΤΟ!

Κάποτε ένα ηλίθιο εξάρτημα από την άλλη πλευρά του ωκεανου είχε πει το εξής αμίμητο:

"Η πείνα στην Αφρική θα ξεπεραστεί όταν αποκτήσουν μια σύνδεση ίντερνετ και το φτηνό κομπιούτερ".
(εκείνο το λάπτοπ των φτωχών του Νεγκρεπόντε που μετεξελίχθηκε σε νέτμπουκ και τώρα σε ταμπλέτα)

και ένας άλλος βλάκας εδώ συγκατάνευε λέγοντας για την επανάσταση των μπιτ.

Ο ένας ήταν ο Κλίντον και ο άλλος ο Ανδρουλάκης!

Professor Moriarty είπε...

Στην τεχνολογία έχουν γίνει πολλά. Το πρόβλημα είναι περισσότερο η αυτονόμηση της τεχνολογίας, το ότι ο κανόνας είναι πως αν μπορούμε να φτιάξουμε κάτι, θα βρεθούν κάποιοι που θα το φτιάξουν χωρίς να διερωτηθούν για την σκοπιμότητα που εξυπηρετεί. Ούτε και υπάρχει κανένας ουσιαστικός κοινωνικός έλεγχος. Επίσης, δεν νομίζω ότι αυτοί που έκαναν τις θεωρίες, για παράδειγμα, των υπερχορδών και της υπερσυμμετρίας, υπηρετούσαν κανένα σύστημα. Συμφωνώ ότι η Αναγεννησιακή αντίληψη δεν υπάρχει πια, διότι υπάρχει αυξανόμενη κατάτμηση και όχι ολιστική θεώρηση. Υπάρχουν ζητήματα σε δύο επίπεδα. Από τη μια οι θεωρητικές κατασκευές στην Φυσική, για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια μπορούν να γίνουν στην ουσία κατανοητές από μία ελιτ, και ο πειραματικός τους έλεγχος γίνεται όλο και πιο δύσκολος, έως αδύνατος. Αυτές τις θεωρίες που δέχονται 11, 10, 9 διαστάσεις του χωροχρόνου, ο Feynman τις είχε κάποτε χαρακτηρίσει μία νέου τύπου θεολογία. Βλέπεις πριν μερικές δεκαετίες υπήρχε στους ακαδημαϊκούς κύκλους απαίτηση μεγαλύτερης αυστηρότητας ως προς τον πειραματικό έλεγχο των θεωριών της φυσικής. Υπάρχουν θεωρητικές κατασκευές, πολλές από τις οποίες είναι απροσπέλαστες σε κάποιον που δεν έχει τελείως εξειδικευμένες μαθηματικές γνώσεις. Εκεί οι προτιμήσεις μιάς ακαδημαϊκής ελιτ μπορείς να πεις ότι προκρίνει κάποιες από αυτές τις εξωτικές θεωρίες. Τις τελευταίες δεκαετίες η άποψη του Hawking μετρούσε ασφαλώς περισσότερο από την άποψη κάποιων άλλων φυσικών, ακαδημαϊκών, από την δική μου, ή από την δική σου.

Για το ότι ο ακαδημαϊκός χώρος είναι μέρος ενός συστήματος και όχι μόνο για το υπηρετεί τυφλά, έχουν ειπωθεί πολλά. Αλλά ακόμη και ο ακαδημαϊκός χώρος και η σχέση του με το “σύστημα” υφίστανται μεταβολές τα τελευταία χρόνια. Ίσως τελικά η πίεση για παραγωγή ερευνητικού έργου και δημοσιεύσεων, και για χρηματοδότηση, να “στεγνώνουν” την έμπνευση και την δημιουργικότητα πολλών, αλλά και το πνεύμα ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Επαναλαμβάνω ότι τα πράγματα πήραν μία διαφορετική στροφή κάπου πριν δύο δεκαετίες και ύστερα. Κάπου εκεί αρχίζουν να εκλείπουν οι τελευταίοι της παλιάς γενιάς και αρχίζουν να εισάγονται νέα ήθη. Αλλά εξαιρέσεις υπάρχουν πάντα.

Επιστρέφω στην “κλιματική αλλαγή. Εδώ βλέπουμε, ίσως για πρώτη φορά μετά τον Μεσαίωνα, να συγχέονται σε τέτοια έκταση οι φυσικές επιστήμες με την ηθική, την ηθικολογία, την πολιτική, με δεισιδαιμονίες και εμμονές, και τελικά με οικονομία και οικονομικά συμφέροντα. Στην περίπτωση αυτής της “θεωρίας”, ή των “θεωριών”, έχουμε προσχώρηση επιστημόνων και ακαδημαϊκών σε κάτι το οποίο είναι κάπου ανάμεσα σε οιονεί θρησκευτικό δόγμα και σε αναπόδεικτη εικασία. Οι πιο καλοπροαίρετοι από αυτούς, ορμώμενοι από την οιονεί θρησκευτική τους προσήλωση στην αλήθεια της εικασίας, πιστεύουν ότι α) έχουν ικανά στοιχεία για να θεωρούν ότι είναι σχεδόν αποδεδειγμένη, β) ότι η πλήρης επιβεβαίωσή της από την κλιματική εξέλιξη είναι βέβαιη και επικείμενη, και γ) ότι εκεί που δεν επιβεβαιώνεται ως έχει, αρκεί να τροποποιηθεί, διατηρώντας τον πυρήνα της αναλλοίωτο. Αλλά υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι την δέχονται τελείως κυνικά ως μόδα που “φοριέται”, και άλλοι, ασχέτως αληθείας, την δέχονται ως έναν “χρήσιμο επιστημονικό μύθο” που εξυπηρετεί τις πολιτικές τους, ή άλλες πεποιθήσεις, και άλλοι για να προωθήσουν την πραμάτεια τους. Όλο αυτό το συνονθύλευμα στο οποίο συμπεριλαμβάνει και αριθμεί ακαδημαϊκούς, πολιτικούς, νοικοκυρές με “οικολογικές” ευαισθησίες, πράσινους γιάπηδες και φυσιολάτρες πρίγκιπες συντηρεί και επαυξάνει την σύγχυση.

Έχει γίνει η άτυπη σύνδεση κάποιων άσχετων όρων: (α) ενδιαφέρομαι για το περιβάλλον, άρα (β) οφείλω να προσχωρήσω στην θεωρία της κλιματικής αλλαγής, την οποία (γ) πρέπει και να δεχθώ ως επιστημονική. Και αυτό προωθείται ως κατηγορική επιταγή.

Ε, αυτή η αυθαιρεσία και ο ψευδο-λογικός βιασμός πρέπει να σπάσει.

spiral architect είπε...

[...] Ε, αυτή η αυθαιρεσία και ο ψευδο-λογικός βιασμός πρέπει να σπάσει.
Μοριάρτι, δυστυχώς μόνο με ευχολόγια δεν πρόκειται να σπάσει.
Δέχομαι τις απόψεις σου προσθέτοντας ότι, δυστυχώς δεν μας έχουν ανάγκη.
Δεν θέλουν σκεπτόμενους ανθρώπους.
(ανεξαρτήτως κοσμοθεωρίας)