Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Ν. Λυγερός: Το σύμβολο της Στρογγύλης



email προς ellhnikhaktofylakh@gmail.com
Το σύμβολο της Στρογγύλης
Ν. Λυγερός

Μέσα από το πλαίσιο της ΑΟΖ, αναδείξαμε όχι μόνο την αξία του συμπλέγματος του Καστελλορίζου, αλλά και το σύμβολο της Στρογγύλης. Τώρα πλέον ο καθένας ξέρει ότι αυτό το μικρό νησί επιτρέπει την επαφή των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου. Και μπορεί να πει ο καθένας ότι είναι γνωστό σε όλους. Έτσι και γι’ αυτό το θέμα έχουμε τελειώσει την πρώτη φάση. Τώρα δεν αρκεί να διαβάζουμε τους άλλους και να τους αντιγράφουμε, πρέπει να παράγουμε και ένα συγκεκριμένο έργο, το οποίο να έχει πρακτικές επιπτώσεις. Γι’ αυτό το λόγο όλα τα παιδιά που φυλάσσουν την Στρογγύλη και επιτρέπουν με την παρουσία τους την ενεργοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας και κατά συνέπεια της ΑΟΖ, πρέπει να γνωρίζουν τα δεδομένα που δημιουργούν τα διαγράμματα Voronoi για αυτήν την περιοχή.

Δεν αρκεί να ακούν λόγια, πρέπει να δουν και εικόνες για να καταλάβουν όχι μόνο τη σημασία του θέματος αλλά και τη μάχη που θα δοθεί, για να μην εγκαταλείψουμε τα δικαιώματά μας. Η γνώση είναι και αυτός εξοπλισμός για τον μαχητή και η στρατηγική δείχνει το μονοπάτι της τακτικής, κάποιος όμως πρέπει να βαδίσει πάνω σε αυτό για να υλοποιηθεί το όραμα. Δεν πρόκειται για μία απλή αντιγραφή των δεδομένων που δημιούργησε από το τίποτα η Κύπρος. Η μαχητικότητα δεν είναι μια ιδιότητα που έχουν όλοι, ενώ πρέπει όλοι να δώσουν το παρόν στη μάχη.

Κατά συνέπεια, πρέπει να υπάρξει και μια μάθηση ικανή να μετατρέψει τον μαθητή σε μαχητή. Αλλιώς θα ακούσει κι αυτός τις σειρήνες του ραγιαδισμού και τα φοβικά σύνδρομα που διακατέχουν όλους τους ειδικούς των γειτονικών σχέσεων που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι είναι το οθωμανικό σύστημα. Βέβαια, ο καθένας βρίσκει την απόλαυση όπου μπορεί και όχι απαραίτητα όπου θέλει.

Σε κάθε περίπτωση, οι δικοί μας είναι ενημερωμένοι αλλά τώρα πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα και όχι πια σε μια παθητική αναμονή. Κι ένα ειδικό Master Class δεν έκανε ποτέ κακό σε κανένα, ειδικά όταν έζησε τόσα χρόνια υπό το καθεστώς του Casus Belli δίχως να αντιλαμβάνεται τις νοητικές επιπτώσεις. Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι πια θεωρητικό. Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι μια ΑΟΖ υποστηρίζεται και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η θέσπιση και οι διαπραγματεύσεις, αλλά μια πραγματική υποστήριξη σε τακτικό επίπεδο.

Δεν αρκεί να πετάς για να είσαι ο καλύτερος, πρέπει να ξέρεις και για ποιο λόγο το κάνεις για να είσαι καλός ή με άλλα λόγια αποτελεσματικός. Και αυτό πρέπει να γίνει στις στρατιωτικές σχολές, στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, Σχολή Πολέμου, στη Σχολή Επιτελών, Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και επί τόπου !

3 σχόλια:

Professor Moriarty είπε...

Δυστυχώς η ΑΟΖ δεν είναι έδαφος εθνικής κυριαρχίας, αλλά ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων (και θαλάσσιων, ή επιφανειακών) πλουτοπαραγωγικών πηγών υπό συγκεκριμένους όρους που προβλέπονται στην σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας (που δεν έχει υπογράψει η Τουρκία). Ο καθορισμός της ΑΟΖ μπορεί να είναι απλή υπόθεση σε ανοικτές θάλασσες, αλλά σε κλειστές θάλασσες με νησιά και πολυσχιδή παράλια όπου υπάρχουν όμορες χώρες, απαιτείται συναίνεση. Και δεν έχει νόημα η “μονομερής¨ανακήρυξη, από την στιγμή που μία όμορη χώρα προβάλλει αντιρρήσεις. Διότι ακόμη και “μονομερή” ανακήρυξη να κάνεις, δεν θα βρεις καμιά ενδιαφερόμενη εταιρεία για να αξιοποιήσεις οτιδήποτε σε αμφισβητούμενες περιοχές. Σε αυτή την περίπτωση η μόνη διαδικασία που προβλέπεται είναι, είτε προσφυγή σε διεθνές δικαστήριο των δύο αντιδίκων, είτε σε κάποιας μορφής επιδιαιτησία. Με την Τουρκία εκκρεμεί ακόμη το περίφημο θέμα “οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας”. Κάποιοι στην Ελλάδα ισχυρίζονται ότι η έννοια της ΑΟΖ παρακάμπτει το ζήτημα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία. Εγώ πιστεύω ότι απλώς το μεταμφιέζει.

Όσον αφορά την Μεγίστη και Στρογγύλη, δεν είναι αυτονόητο ότι το διεθνές δικαστήριο θα κατακυρώσει στηγν Ελλάδα το δικαίωμα των μικρών νήσων σε πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ. Σε τέτοιες περιπτώσεις στην λήψη απόφασης συνυπολογίζεται το “συμφέρον” της όμορης χώρας που προβάλλει αντιρρήσεις, η έκταση των παραλίων, και γενικά γίνεται ένας συμβιβασμός όσον αφορά στην ΑΟΖ που δικαιούνται τόσο μικρής έκτασης νησιά. Φυσικά η Ελλάδα θα υποστηρίξει τα δικαιώματα για πλήρη ΑΟΖ με βάση αυτά τα νησιά, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα δικαιωθούμε σε περίπτωση προσφυγής, αν υπάρξει.

Άλλο θέμα λοιπόν η υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας στις νήσους αυτές, το έδαφός τους και τα χωρικά ύδατα, και άλλο θέμα η “υπεράσπιση” μονομερώς ανακηρυχθείσης ΑΟΖ.

Το θέμα όμως είναι ότι η Τουρκία δεν προβάλλει απλώς αντιρρήσεις για το δικαίωμα των νήσων Μεγίστη και Στρογγύλη σε πλήρη ΑΟΖ, αλλά από την δεκαετία του 1970 αμφισβητεί συνολικά την υφαλοκρηπίδα των νήσων του Αιγαίου, και έχει κατασκευάσει μία πρωτότυπη δική της θεωρία για το Αιγαίο, το οποίο το θεωρεί εξαίρεση σε σχέση με αυτά που είναι αποδεκτά διεθνώς. Η Τουρκία διεκδικεί σχεδόν το μισό Αιγαίο με αυθαίρετη χάραξη μιας οριογραμμής που το διχοτομεί. Και δυστυχώς κάνει συστηματικά συγκεκριμένες κινήσεις που βήμα-βήμα οδηγούν σε de facto απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας σε περιοχές του Αιγαίου (με παραβιάσεις, υπερπτήσεις, “ασφαλείς διελεύσεις”, κλπ) Ε, αυτή η αυθαίρετη και συστηματική δράση της Τουρκίας με στόχο την έργω αμφισβήτηση εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας είναι το πραγματικό casus belli.

archaeopteryx είπε...

Professor, χαιρομαι που σε διαβάζω. Δεν αμφέβαλα ότι κάτι τέτοιο γίνεται με το θέμα (εξ άλλου κάποιος Δυτικός είχε πει ότι "αν είναι, θα πρεπει να τα βρείτε". Το ερώτημα είναι εάν οι αξιώσεις τους είναι με μεγάλες πλάτες, ή παίζουν το πόσο τους χρειάζεται ο ένας κι ο άλλος. Και πόσο σοβαρά παίρνει κανείς τους Γάλλους στο θέμα (αν και ξέρω ότι οι απαντήσεις δεν είναι ...ντετερμινιστικές.

Εξάκτινος είπε...

Μη συγχέετε την ΑΟΖ με την υφαλοκρηπίδα. Το θέμα της Στρογγύλης θα κριθεί σε ευρωπαϊκό πλαίσιο (θα θέλει η ΕΕ να είναι οικονομικά ενωμένη και να εκμεταλλεύεται το φυσικό αέριο) ή με πόλεμο. Το Ισραήλ το βολεύει επίσης διότι έτσι ενώνεται με την Ευρώπη.