Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα

Κουβέντιαζα με τον a. thymosophus, και το συμπέρασμα είναι ότι πάμε για ανώμαλη προσγείωση, έτσι ή αλλιώς. Και ο λόγο είναι απλός, και τον έχω βάλει υπεραπλουστευτικά, στο παραπάνω διάγραμμα.

Μεταξύ 1999 και 2004 (ή 2008) ζήσαμε πολύ καλύτερα από ότι μάς έπαιρνε. Ο λόγος ήταν τα πολλά και εύκολα δανεικά, οι έξωθεν παρεμβάσεις για "έργα", η απληστία μας, το λάϊφστάϊλ, αεροδρόμια, γέφυρες, δρόμοι ,καγιέν, ξανθιές και δεν συμμαζεύεται.  Φούσκα. Το "Α" στο σχεδιάγραμμα. Εάν δεν υπήρχε η φούσκα, η φυσική μας θέση  (βάση ικανοτήτων και απόδοσης) θα ήταν περίπου στο "Ψ". 

Το πρώτο καμπανάκι που όλοι στην πιάτσα πήραμε χαμπάρι, ήταν η ...Λήμαν.  Μερικοί το είχαν πάρει χαμπάρι από τις αρχές του 2008, τότε πρωτοακούστηκαν οι λέξεις PIIGS και spreads. Άλλη ιστορία αυτή, άλλη φούσκα, αλλά αμυδρά παρεμφερής. Το δεύτερο καμπανάκι ήταν το κραχ του φθινοπώρου του 2008, το τρίτο και ελληνικό καμπανάκι ήταν τα Δεκεμβριανά. Ίσως η πρώτη ένδειξη ανεργίας στους νέους.   Τότε, νομίζω πρωτοακούστηκε και η λέξη "ΔΝΤ" από τον Σημίτη. Κάπου πριν το "Β" στο σκίτσο.

Αν περνούσε το δικό μου, τότε (στο "Β"), που δεν περνούσε, θα έκανα μία ειλικρινή, αυστηρή και επίμονη προσαρμογή, διάρκειας περίπου 12 μηνών, με μερική στάση πληρωμών ή όχι (με, με), και σήμερα θα ήμουν μια χαρά στην ευρύτερη ευρωμιζέρια. Αλλά δεν είμαι πολιτικός, και αυτά τα πράγματα δεν τα κάνουν πολιτικοί, ωστόσο, το πρότεινα, ο φουκαράς, παραμονές εκλογών 2009, σε ανάρτηση στο antinews, με την ελπίδα ότι κάποιοι "άκουγαν". Πού τέτοια τύχη.  Το όφελος του να το έκανε κανείς τότε, στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα, αλλά την είχα βρε μαμώ το, ήταν ότι τότε υπήρχε ξύγκι, χρήμα, ρεζέρβα, απόθεμα, δεν ήταν διαλυμένο το σύμπαν. Αλλά αυτός είναι, θα μου πουν, και ο λόγος που δεν θα περνούσε, τότε.  Δεν πειράζει, την επόμενη φορά, να μάθει και ο φτωχός τι σημαίνει εκκαθάριση χωρίς αναισθητικό.

Ενώ εγώ θα προτιμούσα την τροχιά Β-Χ (σου αφήνει κάτι παραπάνω στο τέλος), ο ΓΑΠ μας πέρασε από το "λεφτά υπάρχουν", στο Καστελόριζο, και την Τρόϊκα.  Για να μην τον κράξω, ας πούμε ότι δεν ήθελε, αυτός, να διαχειριστεί, αλλά ήθελε την Τρόϊκα.  Αν η Τρόϊκα ήταν αμερόληπτη (και όχι μονομερής υπέρ των πιστωτών), και εάν εμείς είμαστε καλά παιδιά, θα μας πήγαινε από το Β στο Γ. Εγώ, π.χ.,  δεν ήθελα να είμαι καλό παιδί γιατί θεώρησα ότι με ρίχνουν. Αφού εξ άλλου, λεφτά υπήρχαν.

Τώρα είμαστε στο σημείο "μηδέν" ("0").  Το σημείο "Γ" έπαψε να ...φαίνεται, και αντ' αυτού φαίνεται ανώμαλη προσγείωση, όχι επειδή ο Σαμαράς είναι καλύτερος ή χειρότερος από τον Τσίπρα αλλά επειδή λεφτά δεν υπάρχουν πια, ούτε έξω, λόγω ...Ευρωπροβλημάτων.  Τόσο καιρό, η Ευρώπη είχε συνάχι και εμείς φυματίωση, τώρα η Ευρώπη έχει γρίπη των πουλερικών και εμείς...

Εμείς διατρέχουμε σοβαρό κίνδυνο να μπούμε στην ζώνη κινδύνου. Και, διευκρινίζω, ΔΕΝ έχει σχέση με το εάν βγει ο Σαμαράς ή ο Τσίπρας,  Ή, έστω,  ποιος έχει καλύτερες διαχειριστικές ικανότητες. Αυτό που μετράει είναι ποιος θα πει στον κόσμο την αλήθεια και να πείσει για ...αυτοσυγκράτηση.   Δύσκολο! Γιατί, σε αντίθεση με το 2009, ή το 2010, έχουν τελειώσει τα έτοιμα, και πολλοί είναι ήδη σε όρια. Τα επόμενα όρια ίσως είναι ...απάνθρωπα, με κριτήρια 1960-2010. Και δεν θα ξαναβγούμε στο "Ψ", αλλά σε κάποιο "Δ".  Ενδιάμεσες απώλειες, κέρδη τρίτων κλπ.

Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα. Σε είχα, πανάθεμά σε, αλλά σε αυτή την κωλοχώρα, μετράει η άποψη των "Πρετεντέρηδων" και όχι του κάθε Σκαπέρδα, ή του κάθε αρχαιοπτέρυγα.  Προσδεθείτε. Τα post mortem δεν είναι υποκατάστατα πρόσδεσης.

Οι προφητείες της Κασσάνδρας.