«Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους, δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά»

Παθιάζεστε υπέρ ή κατά του ενός ή του άλλου άκρου, και εγώ, απ' έξω, ρίχνω φταίξιμο σε όλους, ή απαλλάσσω τους πάντες, χωρίς να προτιμώ τα ενδιάμεσα, αλλά η ζημιά έχει γίνει, γίνεται, και θα γίνεται.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι έχουμε δεξιούς ή αριστερούς, ή ότι ανεβαίνουν ακραία κόμματα. Το πρόβλημα είναι ότι 1) δεν έχουμε κανόνες της προκοπής (δηλαδή Σύνταγμα της προκοπής), συν, 2) δεν έχουμε παιδεία γενικώς και αορίστως και τουλάχιστον από το 1981 και μετά, συν 3) είμαστε εκ των πραγμάτων όλοι στην τσίτα, και όλοι από την ίδια κατάσταση, και επομένως με το παραμικρό, είτε είναι αυτό ή το άλλο, αρχίζει αυτό για το οποίο είμαστε σχεδιασμένοι:  Να αλληλοτρωγόμαστε υπέρ αυτών που κερδίζουν από αυτό.

"Δημοκρατία" δεν είναι να ψηφίζει η πλειοψηφία ότι θα περιμένει ελεημοσύνη από τρίτους, με αντάλλαγμα την εθνική κυριαρχία. Και για αυτό ο "Σοσιαλισμός" δεν είναι απλώς παγίδα είναι μηχανισμός καταστροφής λαών, αφού στην "Δημοκρατική" του εκδοχή απλά οι πολλοί ζητάνε και ψηφίζουν να πάρουν, υπογράφοντας έτσι την μετάλλαξή τους σε δουλοπάροικους ζόμπυς.

Ούτε είναι "Δημοκρατία" η δια ροπάλου πάταξη του παραπάνω φαινομένου.

Ούτε είναι η επιλογή του ενός ή του άλλου άκρου η λύση.  Η λύση είναι "κανόνες". Κανόνες που θα γραφτούν από φωτισμένους, με γνώμονα την κοινή λογική και, ναι, το εθνικό συμφέρον. Μην μου παριστάνετε τους διεθνιστές. Ο διεθνισμός είναι κόλπο για να κοροϊδεύουν μερικοί λίγοι, τους πολλούς. Οι Κανόνες πρέπει να διευκρινίζουν, για όσους έχουν ξεχάσει, τι σημαίνει "Ελευθερία".  Προσωπικά, δεν περιμένω ούτε κοινή λογική, ούτε εμφάνιση "φωτισμένων".  Η κοινή λογική πέθανε, δεν ξέρω πότε, και οι φωτισμένοι, τουλάχιστον στην Ελλάδα, αποκλείονται, βραχυκυκλώνονται ή ...εξαφανίζονται.

Παραμένουν τα ερωτήματα:   "Τι θα προκύψει μετά την διάλυση";  "Σε τι νόμισμα θα είναι ό,τι προκύψει, εάν προκύψει";  και "Μα καλά... Χρειάζεται να διαλυθούμε; Δεν υπάρχει άλλος τρόπος";