Μια υπόθεση εργασίας: 1+1+1=3, και ο δρόμος για την υπανάπτυξη

Θέλετε μια υπόθεση εργασίας;  Να μια υπόθεση εργασίας:
Το swap της Goldman έγινε επί Σημίτη εν γνώσει του Σημίτη. Πες περί το 2000. Με εξαίρεση τον αείμνηστο, οι υπόλοιποι ζούνε, στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν, αυτοί και τα αφεντικά τους, αλλά γίναμε "Ευρωπαίοι", ζωή να' χουμε.

Τα πετρέλαια/αέρια ήταν γνωστά από περίπου την ίδια εποχή, 2002 λέει ο Φώσκολος, και το λέει εδώ και καιρό. Εγώ δεν ξέρω με τι μοιάζει το πετρέλαιο και με το ζόρι ξέρω που είναι η Κρήτη.

Μπήκαμε στην Ευρώπη, δανειστήκαμε και ξοδέψαμε τα άντερά μας. Με τους Παπαδημοπροβόπουλους σε ρόλο παρατηρητή με φυτεμένους βασιλικούς. Και οι δύο σήμερα στα πόστα τους.

Τώρα, μετά από Τιτανικούς, Καστελόριζα και τον Χατζηαβάτη πανταχού παρόντα, εμείς και τα πετρέλαια είμαστε προϊόν εκκαθάρισης σε Αφρικανοποιημένη χώρα, με Κυβέρνηση τα ίδια άτομα που έκαναν το swap και μας έβαλαν στο ευρώ αφού μας έμαθαν να ζούμε σοσιαληστικά και εκσυγχρονιστικά, με δανεικά και αγύριστα (αλλά, πλέον, ενεχυριασμένα).

Απλά, μια υπόθεση εργασίας.  Μένει να αποφασιστεί σε τι νόμισμα θα είναι το πετρέλαιο (αν υπάρχει).

Το ότι οι ΑΠΕ είναι εγγύηση εφ' όρου ζωής υπανάπτυξης (σας το ορκίζομαι), είναι, ίσως, σύμπτωση. Αλλά δένει βρε παιδί μου, δένει.

Η υπόθεση εργασίας μου μπήκε στο κεφάλι διαβάζοντας σχόλιο του @νοών νοείτω, στην @ζάχαρη, που είχε ένα ενδιαφέρον λινκ στην Αυστραλία (για εμάς) , και  έβαλε και ένα λίνκ στον @athenstock., την ίδια μέρα που ο ΑΚ μου θύμισε τον Φώσκολο, και το  Bloomberg μου θύμισε το swap, μετά από τηλεφώνημα της Χ,  περί αυτού.  Δεν είναι 1+1+1=3, αλλά 1+1+1+1=4.