Ζάχαρη από κυανοβακτήρια;

Η ζάχαρη από ...παλιά, έως και τον 19ο αιώνα ήταν ...στρατηγικό υλικό, λόγω γεύσης.  Σκλάβοι μεταφέρθηκαν στην Καραϊβική για την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου, που και αυτό μεταφέρθηκε στην Καραϊβική από τον Κολόμβο.  Μετά το τέλος του πραγματικού πρώτου παγκοσμίου πολέμου, του Πολέμου των 7 Ετών, γνωστού και σαν Πολέμου της Αυστριακής Διαδοχής (1754-1763), βασικά Αγγλο-Γαλλικού πολέμου, στον οποίο η Γαλλία έχασε, η Γαλλία προτίμησε να κρατήσει την Μαρτινίκα, αντί του ...Καναδά, λόγω ζάχαρης από ζαχαροκάλαμο. Η ζάχαρη ήταν τότε ο λευκός χρυσός, και κανείς δεν ήξερε για τα πετρέλαια και τα αέρια του Καναδά... Αν το ήξεραν οι Γάλλοι... Αλλά το 1763 ήταν ακόμη νωρίς για τέτοια.

Το 1870 άρχισε να πέφτει η τιμή της ζάχαρης (έπαψε να είναι σπάνια) και η Μαρτινίκα το γύρισε σε ρούμι (που προϋπήρχε,από τουλάχιστον τον καιρό των πειρατών στην περιοχή, 300 χρόνια νωρίτερα). Η ζάχαρη είναι υδατάνθρακας, τροφή. Το ρούμι είναι αιθανόλη,  καύσιμο (υδρογονάνθρακας με λίγο οξυγόνο).  Η μετατροπή ζάχαρης (ή αμύλων)  σε καύσιμο έχει δοκιμαστεί από τον καιρό της τσικουδιάς, δοκιμάστηκε στην πρώτη πετρελαϊκή κρίση του '70, δεν συνέφερε ούτε τότε, δοκιμάστηκε η παραγωγή οινοπνεύματος από κυτταρίνη, και ακόμα δοκιμάζεται, αφού η κυτταρίνη είναι η πιο διαδεδομένη οργανική ένωση στον κόσμο.

Το πολύτιμο υλικό σε όλα αυτά είναι η ζάχαρη. Η ζάχαρη "παράγεται" στην φύση από CO2, νερό, και φως (και λιπασματάκια). Η τσικουδιά, ή η βιο-αιθανόλη φτιάχνεται πιο εύκολα από ζάχαρη. Η τσικουδιά γίνεται από μούστο. Δεν ξέρω εάν τα άχυρα βγάζουν τσικουδιά (αν και τα τσάμπουρα βγάζουν λίγη μεθανόλη). Αν η μετατροπή κυτταρίνης σε αιθανόλη είναι κάτι σαν Άγιο Δισκοπότηρο ("άγιο" γιατί είναι δύσκολη και ακριβή διαδικασία) η παραγωγή φτηνής ζάχαρης, πολύ πιο φτηνής από αυτήν που ξέρουμε, χωρίς να δεσμεύει πολλή αγροτική γη, είναι πραγματικό Άγιο Δισκοπότηρο... Ένας τρόπος είναι με ειδικά φυτά, ή με γενετικά τροποποιημένα φυτά (που παράγουν περισσότερη ζάχαρη ανά στρέμμα). Υπάρχουν, φαίνεται, και άλλοι τρόποι.

Θυμάστε τα ταπεινά (καθόλου ταπεινά, σε αυτά χρωστάμε το οξυγόνο) κυανοβακτήρια; Τα είχα αναφέρει σαν, ενεργειακά, πολλές τάξεις μεγέθους πιο σημαντικά από όχι μόνο τις παγκόσμιες "ΑΠΕ", αλλά όλη την ανθρώπινη κατανάλωση ενέργειας.

Τώρα, μία εταιρία, στην Αμερική, κάπως "πείραξε" το DNA κυανοβακτηρίων και "έφτιαξε" ένα κυανοβακτήριο που παράγει ...ζάχαρη.  Και φαίνεται, ή προβλέπεται, ότι θα είναι πολύ πιο φτηνή ζάχαρη από την φυτική ζάχαρη. Και φτηνή ζάχαρη, που δεν εκτοπίζει παραγωγή τροφίμων, εύκολα μετατρέπεται σε φτηνή αιθανόλη (ή άλλους υδρογονάνθρακες ή πετροχημικά), και θα είναι, εάν πετύχει, πραγματικό "αειφόρο" βιοκαύσιμο. Όπου "αειφόρο" σημαίνει "μη επιδοτούμενο, εσαεί και με το ζόρι. Το να καταναγκάζουμε κυανοβακτήρια δεν με χαλάει. Το να καταναγκάζουμε ανθρώπους με χαλάει.

Βέβαια, το "εάν πετύχει" είναι κομβικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται πρωτοποριακό βιοκαύσιμο, ήξερα ένα τύπο την δεκαετία του 70 που ήταν σίγουρος ότι νόμιζε ότι είχε καταφέρει να μετατρέψει κυταρρίνες σε αλκοόλες εύκολα και οικονομικά, και ακόμη παιδεύεται.  Η Proterro  είναι μόνο σε αρχικό στάδιο venture capital.  Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι έβαλαν λεφτά να δοκιμαστεί κάτι, που είναι εργαστηριακό, σε μεγαλύτερη κλίμακα.  Αν, υποθετικά, έπαιρνε την πατέντα κάποιος εδώ, με δικό του ρίσκο και το δοκίμαζε, θα χαιρόμουν. Αν μου το επέβαλαν  με το ζόρι στην ...Γαύδο για πράσινα πειράματα, θα ξαναφώναζα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ..." κλπ.  Ειδοποιός διαφορά η ελευθερία και η ελευθερία της αγοράς. Αν δω κρατικές επιδοτήσεις και εκεί, μάλλον θα είναι μάπα το καρπούζι...



Oh, Sugar Sugar: Low Cost Sugar from Cyanobacteria

http://www.biofuelsdigest.com/bdigest/2012/12/18/making-sugars-not-extracting-them-proterros-technology/
http://www.biofuelsdigest.com/bdigest/2012/12/18/a-sugar-fix-for-sugar-junkies-proterro-biofuels-and-renewable-sugars/
http://www.biofuelsdigest.com/bdigest/2012/12/18/why-affordable-renewable-sugars-are-a-monster-prize/
http://www.proterro.com/index.html